No 577

.

Τα αγόρια ήταν πιο «απολαυστικά», όπως παρατηρούσε ο Όμηρος, στην πρώιμη εφηβεία όταν έβγαινε το πρώτο χνούδι στις παρειές τους. Η υπέρτατη ομορφιά απαθανατιζόταν συχνά στις αγγειογραφίες: απεικονιζόταν συνήθως ένας μεγαλύτερος γενειοφόρος άνδρας να ερωτοτροπεί με ένα αγόρι αυτής της ηλικίας, χαϊδεύοντάς τον ή κάνοντας έρωτα μαζί του ανάμεσα στους νεανικούς μηρούς του. Ακόμη και σε αυτή την κουλτούρα της εφηβοφιλίας, ήταν αποτυπωμένο το γυμνό αθλητικό ιδεώδες. Εξαιρετικά ωραίοι άνδρες, όπως σύντομα θα πιστοποιούσαν και τα γλυπτά, ήταν εκείνοι οι οποίοι διέθεταν αθλητικό παρουσιαστικό: φαρδείς ώμους, σφιχτές κοιλιές,προεξέχοντα οσχία και ρωμαλέους μηρούς. Επ’ ουδενί δεν προβαλλόταν η ρομαντική λατρεία του θηλυπρεπούς ή του χλομού, εύθραυστου διανοούμενου: στην εικονική αγγειοπλαστική, η ανατομία των κορασίδων συνήθως διαγραφόταν με αγορίστικες γραμμές. Εξαιρετικά μυώδεις πυγμάχοι ή παλαιστές παραήταν χοντροφτιαγμένοι για να είναι επιθυμητοί, αλλά το ιδανικό ήταν ο καλοσχηματισμένος πενταθλητής, με ιδιαίτερες επιδόσεις σε όλα τα αθλήματα, συμπεριλαμβανομένου και του ακοντισμού.
Στο πλαίσιο της σεξουαλικής αυτής δραστηριότητας, τα αγόρια στις περισσότερες πόλεις-κράτη δεν λάμβαναν καμία περαιτέρω επίσημη παιδεία μετά την ηλικία ττων δεκατεσσάρων ετών: αντί γι’ αυτό ασκούνταν και αγωνίζονταν γυμνοί, ξεχειλίζοντας από ανδρικές ορμόνες, στις παλαίστρες και αργότερα σε ειδικά «γυμνάσια», τα γυμναστήρια που η αρχαία ελληνική αριστοκρατία κληροδότησε επίσης στους σύγχρονους Δυτικούς μιμητές της. Μεγαλύτεροι άνδρες παρακολουθούσαν και στέναζαν από πόθο για το κάλλος όλης αυτής της νιότης που κυλιόταν στο χώμα. Όταν ερωτοτροπούσαν με τους νεαρούς, δεν αποδύονταν σε μια βίαιη επίδειξη του ανδρισμού τους, διεισδύοντας σε σώματα υποδεέστερων ανδρών για να αποδείξουν την «τιμή» και την «αρρενωπότητά» τους. Ως συνήθως, οι πρακτικές λεπτομέρειες της ερωτικής πράξης δεν είναι γνωστές σε μας, αλλά μόνο με βάση τις σύγχρονες προκαταλήψεις μας θα μπορούσαμε να τις συνδέσουμε με τις «μεσογειακές» αξίες της «τιμής» και της «ιαδούς». Υπήρχαν δεσμοί ανάμεσα στη σεξουαλική επιθυμία και στην παράδοση της προσφοράς δώρων και της σωματικής ανδρείας, οι οποίοι συχνά υποδήλωναν τρυφερότητα. Στην αγγειογραφία, ειδικά στον 6ο αιώνα π.Χ., απαντούν σκηνές όπου ένας ενήλικας κυνηγός φέρνει λαγούς, ελάφια και άλλα δώρα από τους αγρούς στον νεαρό ερωμένο του. Έδω το κυνήγι συμβαδίζει με τα δώρα του έρωτα. Κατά κανόνα ένας μεγαλύτερος σε ηλικία άνδρας προσέγγιζε ερωτικά έναν έφηβο: μέσα σε ένα ανταγωνιστικό κλίμα διαγκωνισμού και δωροδοκίας των αντιζήλων, οι ενδιαφερόμενοι ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, και όχι με έναν «κατώτερο» εραστή, για τα θέλγητρα του αξιέραστου νεαρού. Γι’ αυτό και έχουν ρεαλιστική βάση μεταγενέστερα ανέκδοτα με θέμα πολιτικές αντιπαλότητες που ερείδονταν σε καβγάδες για τα μάτια ενός εφήβου. Οι ερωτικοί σύντροφοι συνήθως δεν ήταν μονόπλευρα «ομοφυλόφιλοι»: οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν συνείδησης της «ομοφυλοφιλικής φύσης». Ούτε η συμπεριφορά τους εθεωρείτο κοινωνικά ανορθόδοξη. Οι περισσότεροι από τους κοινωνούς αναλόγων σχέσεων παντρεύονταν και διατηρούσαν ερωτικές σχέσεις με τη σύζυγο, ή με δούλες και εταίρες: τις σχέσεις αυτές τις συνδύαζαν απλώς με παράλληλες ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες. Η ερωτοτροπία με άτομα του ίδιου φύλου ήταν μάλλον φευγαλέα και εμφανιζόταν κατά περιόδους στη ζωή ενός άνδρα: οι διαδοχικές σχέσεις και η τύχη τους γίνονταν αντικείμενο δημόσιας συζήτησης και αποτελούσαν αγαπημένο θέμα των ποιητών. Στα συμπόσια, οι άνδρες δεν κάθονταν να ακούσουν ποιήματα που επαινούσαν τις γυναίκες ή τον γαμήλιο έρωτα.

Ρόμπιν Λέιν Φοξ: Ο κλασικός κόσμος (Ωκεανίδα)