No 462

Ο μόνος αληθινός έρωτας ήταν ο έρωτας προς τα αγόρια. Ο έρωτας αυτός ήταν εκείνη η μοναδική σεξουαλική σχέση, για την οποία ήταν απολύτως αναγκαίος ο πνευματικός και ψυχικός δεσμός, ενώ η σεξουαλική επαφή παρέμενε δευτερεύουσα και κατά τις περιστάσεις περιοριζόταν σε πολύ λεπτές εκδηλώσεις αισθησιακής επιθυμίας και ερωτικής προσέγγισης. (…) ο Αθηναίος μπορούσε να είναι ερώμενος, μόνον κατά τη διάρκεια ενός χρονικού διαστήματος των ετών κατά τα οποία ήταν «παις» δηλαδή κατά την εφηβεία του, όταν ακόμη από την παιδική ηλικία βρισκόταν στο κατώφλι προς την ωριμότητα. Σε ηλικία 12 ετών ένα αγόρι είλκυε ήδη το ενδιαφέρον των ενηλίκων ανδρών, που αυξανόταν διαρκώς μέχρις ότου γίνει 18 ετών, οπότε δεν ήταν πλέον παις. (…) Η ουσιαστική έννοια και η αξία της παιδεραστίας βρισκόταν προφανώς στην παιδαγωγική της λειτουργία. Η ερωτική έλξη του άνδρα από το αγόρι ήταν στην περίπτωση αυτή η κύρια κινητήρια δύναμη, ο «παιδαγωγικός έρωτας», ενώ η σεξουαλική επαφή, στη καλύτερη περίπτωση, ήταν συμπληρωματική επίδρασή του. (…) Το ότι η σεξουαλικότητα μέσα στη παιδεραστία έπαιζε αποφασιστικό ρόλο και δεν πηγάζει από την κολασμένη φαντασία μερικών επιστημόνων, αυτό γίνεται σαφές για κάθε απροκάλυπτο παρατηρητή, όταν βλέπει τις εικόνες των αρχαϊκών αγγείων, στις οποίες ένας άνδρας, ο εραστής, πιάνει τα γεννητικά όργανα του νεαρού, του ερωμένου. (…) Το ότι γινόταν γενετήσια επικοινωνία μέσα στην παιδεραστία κάθε εποχής, αυτό προκύπτει με σαφήνεια από τη γραμματεία. (…) Ο προβληματισμός της παιδεραστικής σεξουαλικής ζωής προέρχεται από μια διπλή κοινωνική ηθική, η οποία για τον έναν ερωτικό σύντροφο παρεξηγούσε ό,τι αποδεχόταν για τον άλλον. (…) Το ότι η παιδεραστία ήταν μια ακροβασία μεταξύ νόμιμο και παράνομου έρωτα και όπως θεμελιώθηκε ανάλογα η τάση ήταν να μη καταλήξει σε δυσφήμηση για πορνεία, αυτό το δείχνει η δίκη εναντίον του Τιμάρχου, τον οποίον η μομφή της πορνείας τον καταβαράθρωσε.

Carola Reinsberg: Γάμος, Εταίρες και Παιδεραστία στην αρχαία Ελλάδα (Παπαδήμας)