(…) ο έρωτας είναι μια φυσική ενέργεια που ρέει από τους ανθρώπους προς κάθε αντικείμενο, είτε αυτό είναι ομόφυλος ερωμένος, παιδί συγγενής ή κτήνος, όπως αποδεικνύεται και από αποδεικνύεται από τους πολλούς ελληνικούς μύθους που αναφέρονται σε αιμομιξία και σε κτηνοβασία. Ποιοτικώς δεν υπάρχουν ξεχωριστές κατηγορίες για «ομοφυλόφιλους» ή « ετεροφυλόφιλους», αφού ο έρωτας εξ ορισμού δεν κάνει διακρίσεις. Έτσι ένας Έλληνας δεν θα χαρακτήριζε «ομοφυλόφιλο» έναν άνδρα που είχε σοδομήσει κάποιον άλλον. Οι οποιοιδήποτε περιορισμοί του έρωτα δεν εγείρονται από την εγγενή φύση της ερωτικής δραστηριότητας η οποία αυτοκαυευθύνεται προς τον ένα ή προς το άλλο αντικείμενο, αλλά από κυριολεκτικά αφύσικους κώδικες, νόμους, συνήθειες και θεσμούς της κοινωνίας οι οποίοι καθορίζουν τα κατάλληλα και ακατάλληλα αντικείμενα και περιπτώσεις σεξουαλικής δραστηριότητας. (…) Η αμφισημία και η πολυπλοκότητα της στάσης των αρχαίων Ελλήνων απέναντι στην ομοφυλοφιλία μπορεί να θεωρηθεί αρχική μέσα από τις διάφορες εικασίες για την προέλευσή της, η οποία ταλαντεύεται μεταξύ των δυο πόλων του πολιτισμού και της φύσης. (…) Στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα, η διαμάχη πολιτισμού και φύσης που παρέχει το πλαίσιο των εικασιών για την προέλευση της ομοφυλοφιλίας οδήγησε σε μια φιλοσοφία «επιστροφής στη φύση», η οποία συνηγορούσε υπέρ της απόρριψης των τεχνητών κοινωνικών συμβάσεων. (…)
Bruce S. Thornton: Έρως. Ο μύθος της σεξουαλικότητας στην αρχαία Ελλάδα (Οξύ Ιστάρ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου