Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006

No 328

(απόσπασμα)
Έτσι μισοσηκωμένος, κοιτάζει τον εραστή του,
Που τώρα δύναται ν’ αγαπήσει, αλλά δεν ξέρει πώς.
Μάταια, μένοντας στο ημίφως,
Διατρέχει τα παγωμένα χείλη του στο σώμα όλο.
Και ενώ τα χείλη του είναι αναίσθητα και παγωμένα, αλίμονο!,
Μόλις που γεύεται το θάνατο κ’ οι δύο
Κι ο έρωτας είναι παρών ακόμη, και κινητήρια δύναμη.
Ύστερα σταματούν τα χείλη του στου άλλου τη σχισμή την κρύα των χειλιών.
Α, ήδη η ανύπαρκτη αναπνοή στα χείλη του υπενθυμίζει
Ότι εκ μέρους των θεών έχει σταλεί μια ομίχλη
Που μπαίνει ανάμεσα σ’ εκείνον και στ’ αγόρι.
Τ’ ακροδάχτυλά του,Άσκοπα ακόμα το σώμα ερευνούν, γυρεύοντας
Κάποια απόκριση της σαρκός στην άγρυπνή του επιθυμία.
Μα η ερώτησή τους για την αγάπη φαντάζει ακατανόητη:
Ο θεός, που του ‘πρεπε η λατρεία των φιλιών, είναι νεκρός!
.
Fernando Pessoa: Αντίνοος (Αρμός)
Μετάφραση: Κώστας Λάνταβος

2 σχόλια:

artois είπε...

'Οταν το 1935 ο Φερνάντο Πεσσόα πεθαίνει σε ηλικία 47 ετών είναι γνωστός μονάχα στους λογοτεχνικούς κύκλους της Λισαβώνας. Εισηγητής του "μοντερνισμού" στα πορτογαλλικά γράμματα με τις συνεργασίες του από το 1915 και έπειτα στο περιοδικό Ορφέας, μελετητής του αποκρυφισμού και της Καββάλα, θεοσοφιστής και αστρολόγος, "επίσημος ερευνητής των ασήμαντων πραγμάτων", επεφύλαξε στους μελετητές του μια τεράστια έκπληξη: το περίφημο πια μπαούλο με τα 27.453 χειρόγραφα, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος περιμένει ακόμη να εκδοθεί. Ωστόσο, τα τελευταία είκοσι χρόνια χάρη στις ολοκληρωμένες εκδόσεις πεζών, ποιημάτων και θεατρικών έργων του, στις μεταφράσεις τους σε πολλές γλώσσες, καθώς και στις μελέτες και αναλύσεις γύρω από την πολυδιάστατη γραφή του, ο Φερνάντο Πεσσόα καθιερώνεται ως μία από τις σημαίνουσες μορφές της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα.
-Ιωάννα Ναούμ-

Ανώνυμος είπε...

Από την «Βιβλιοπαρουσίαση» του ΔΙΑΒΑΖΩ
Τ.466 / Σεπτέμβριος 2006

Ένα εκπληκτικής ομορφιάς ποίημα του μεγάλου πορτογάλου ποιητή Fernando Pessoa μετέφερε με αξιοσημείωτη επιτυχία ο εκ Λαρίσης ποιητής Κώστας Λάνταβος. Ο Pessoa συνέθεσε τον Αντίνοο το 1915 κατευθείαν στην αγγλική γλώσσα και τον δημοσίευσε το 1918. Θέμα του ποιήματος η ερωτική σχέση του αυτοκράτορα Αδριανού και του Αντίνοου. Ο αναγνώστης, όμως, θα διαπιστώσει ότι ενώ ο τίτλος του ποιήματος είναι Αντίνοος, το κυρίως πρωταγωνιστικό πρόσωπο είναι ο Αδριανός. Ο Αντίνοος είναι το σύμβολο, η ιδέα. Ο Αδριανός είναι ο φορέας που αναλαμβάνει την αναγωγή του συμβόλου σε μύθο και λατρεία. Ο Αντίνοος ταυτίζεται με την θεϊκή ουσία του έρωτα, ενώ ο Αδριανός ενσαρκώνει την γήινη πλευρά του, συμβολίζει τον άνθρωπο που θέλει να επιθυμεί και πέραν του θανάτου.

Η μετάφραση του Κώστα Λάνταβου έχει πολλές αρετές και κατορθώνει με επιτυχία να ξεπεράσει τις δυσκολίες που έχει ο πολυσήμαντος λόγος του Fernando Pessoa, δίνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ευκαιρία στον έλληνα αναγνώστη να γνωρίσει ένα μεγάλο έργο του πορτογάλου ποιητή. - [Δ.Τ.]
~~~~~~~~~~~~

Άλλες καταχωρήσεις για τον Φερνάντο Πεσσόα: 212, 329, 330, 331, 415