Taner Ceylan (Τουρκία)
-Να: όπως έγινε και τις άλλες φορές, αισθάνθηκα μιαν ακατανίκητη έλξη από το πρώτο δευτερόλεπτο. Τούτη τη φορά όμως, συνέχισε, είχα απέναντί μου ένα άτομο κατά πολύ νεότερό μου. Εκείνος, τη χρονιά που κατέβηκε στην Αθήνα, ήταν μόλις είκοσι εφτά ετών. Περίπου όσο ήμουν εγώ την εποχή του Τόμας, χωρίς τη δική μου αθωότητα όμως. Και μολονότι ένιωσα αμήχανα ότι ο άνθρωπος που στεκόταν απέναντί μου ήξερε πολύ καλά τι ήθελε – η ματιά του το έδειχνε καθαρά -, εγώ είχα τις αναστολές μου. Συγκρατήθηκα. Επιβλήθηκα όσο μπορούσα παραπάνω στον εαυτό μου… αλλά δεν άντεξα πια την ώρα που εκδηλώθηκε εκείνος.
- Τότε ήμουν παντρεμένος, είπε σε λίγο. Παντρεμένος, δίχως παιδί.
Σήκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε κατάματα.
- Αλλά θ’ άφηνα τη γυναίκα μου. Δεν είχα κανέναν ενδοιασμό, μου είπε.
Αμαλία Μεγαπάνου: Έκτωρ (Libro)
-Να: όπως έγινε και τις άλλες φορές, αισθάνθηκα μιαν ακατανίκητη έλξη από το πρώτο δευτερόλεπτο. Τούτη τη φορά όμως, συνέχισε, είχα απέναντί μου ένα άτομο κατά πολύ νεότερό μου. Εκείνος, τη χρονιά που κατέβηκε στην Αθήνα, ήταν μόλις είκοσι εφτά ετών. Περίπου όσο ήμουν εγώ την εποχή του Τόμας, χωρίς τη δική μου αθωότητα όμως. Και μολονότι ένιωσα αμήχανα ότι ο άνθρωπος που στεκόταν απέναντί μου ήξερε πολύ καλά τι ήθελε – η ματιά του το έδειχνε καθαρά -, εγώ είχα τις αναστολές μου. Συγκρατήθηκα. Επιβλήθηκα όσο μπορούσα παραπάνω στον εαυτό μου… αλλά δεν άντεξα πια την ώρα που εκδηλώθηκε εκείνος.
- Τότε ήμουν παντρεμένος, είπε σε λίγο. Παντρεμένος, δίχως παιδί.
Σήκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε κατάματα.
- Αλλά θ’ άφηνα τη γυναίκα μου. Δεν είχα κανέναν ενδοιασμό, μου είπε.
Αμαλία Μεγαπάνου: Έκτωρ (Libro)
1 σχόλιο:
Η Αμαλία Μεγαπάνου, πέρα από τα λαογραφικά βιβλία της που έχουν εκδοθεί από το Μουσείο Μπενάκη, έχει γράψει παιδικά βιβλία και μυθιστορήματα. Ο Έκτωρ εκδόθηκε το 1989 και η παρουσίαση είναι από το site της Πρωτοπορίας:
«...Πόνεσα κι αυτό με φόρτισε ακόμα παραπάνω, ώσπου μια αλληλουχία σκέψεων με ώθησε να εκτονωθώ, γράφοντάς σου δυο λόγια για κάποιες παραγράφους του βιβλίου. Αλλά, αφού άρχισα, ξεχάστηκα άθελά μου και προχώρησα πιο βαθιά. Όφειλα, λοιπόν, να σου δώσω μια λογική εξήγηση κι έτσι αναφέρθηκα με λίγες λέξεις και στην ιδιαιτερότητά μου.»
Από το πρώτο γράμμα του Έκτορα προς τη συγγραφέα.
Δημοσίευση σχολίου