Ami Blu.
Όταν συνειδητοποίησα τι μου αποκάλυπτε, κόντεψα να τρελαθώ από τη χαρά μου. Μ’ αγαπούσε λοιπόν; Kαθόταν πλάι μου στο εστιατόριο, κι ήταν μικρή, συνεσταλμένη, λιγομίλητη, πανικοβλημένη. Έλεγε κάτι, κι έπειτα έσπευδε να ζητήσει συγγνώμη για την ανοησία της. Δεν το ανεχόμουν άλλο αυτό. «Έχουμε χάσει τον εαυτό μας και οι δυο, αλλά, μερικές φορές, όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε απ’ τον εαυτό μας, τόσο πιο σημαντικά πράγματα αποκαλύπτουμε. Δεν προσπαθώ πλέον να σκεφτώ. Δεν μπορώ να σκεφτώ, όταν είμαι μαζί σου. Είσαι σαν κι εμένα. Εύχεσαι να έρθει μια τέλεια στιγμή, αλλά τίποτα απ’ όσα έχεις για τόσο πολύ καιρό πλάσει με τη φαντασία σου, δεν μπορεί να εκφραστεί τέλεια με τις λέξεις. Καμμιά από μας δεν μπορεί να πει το σωστό. Είμαστε κι οι δυο αναστατωμένες. Είναι όλα τόσο υπέροχα, τόσο λατρευτά. Σ’ αγαπώ, Τζουν», της είπα.
.
Αναΐς Νιν : Henry & June (Σμίλη)
4 σχόλια:
Aπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου
[...]
Αυτή η γυναίκα είναι καταστροφική, τρελλή. Η Αναΐς, η τρυφερή πεταλούδα, την τριγυρίζει μαγνητισμένη από την φονική γοητεία της. "Όταν κοιτάζω το πρόσωπό σου" της γράφει, "νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ την τρέλα σου. Την κουβαλάω μέσα μου σαν ένα μυστικό, που δεν γίνεται πια να κρύψω. Αισθάνομαι μια τρομερή, διαπεραστική χαρά, σαν αυτή που έχουμε όταν αποδεχόμαστε το θάνατο και την ανυπαρξία. Είναι μια χαρά πιο βαθιά και πιο μοιραία από τη χαρά της ζωής και της δημιουργίας"
Τι είναι αυτό που εμποδίζει την Αναΐς να βυθιστεί μέσα στις απολαύσεις του σαπφικού έρωτα; Oι σχέσεις τους περιορίζονται σε μακρινές βόλτες με τα δάχτυλα σφιχτοπλεγμένα, σε απαλά φιλιά μέσα στα ταξί του Παρισιού, σε χέρια ακουμπισμένα πάνω σε στήθη που ριγούν...
~~~~~~~~~~~~
Την μετάφραση έκανε ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Πρόσφατα το Henry & June, κυκλοφόρησε, με την ίδια μετάφραση, από τον εκδ. οίκο ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Από αυτήν την καινούργια έκδοση διαβάζουμε την περιγραφή, όπως την παρουσιάζει το site του Ελευθερουδάκη.
"Ο Χένρι παραβλέπει την ηδονή που υπάρχει στο να μην τα ξέρεις όλα, στο να μην τα έχεις δικά σου όλα, στο να σκύβεις επικίνδυνα πάνω απ την άβυσσο, στο να μην φτάνεις σε μια συγκεκριμένη κορύφωση. Και οι δυο, και ο Χένρι και η Τζουν, κατέστρεψαν τη λογική και την ισορροπία της ζωής μου. Είναι καλό αυτό. Το πρότυπο είναι νεκρό. Τώρα, μπορώ πια να ζήσω. Δεν είμαι εγώ για πρότυπα." (Αναΐς Νιν).
Η Αναΐς Νιν θα γνωρίσει τον Χένρι Μίλερ και τη σύζυγό του την Τζουν, στο Παρίσι της δεκαετίας του 1930. Aυτές οι ημερολογιακές σελίδες καταγράφουν το χρονικό ενός ερωτικού τριγώνου, αποτελούν τη μαρτυρία μιας γυναίκας που βρέθηκε ανάμεσα σ' έναν άντρα που την απελευθέρωσε σεξουαλικά και σε μια γυναίκα που της ξύπνησε ένα ασίγαστο πάθος.
Aπό ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 16 Αυγούστου 1998.
Οταν ο έρωτας κρατά ...χαρτί και μολύβι
Γράφει η Λουίζα Αρκουμανέα
Η Νιν άρχισε να κρατά ημερολόγιο το 1914, όταν ήταν 11 χρόνων, και δεν σταμάτησε να γεμίζει τις σελίδες του σε καθημερινή σχεδόν βάση ως τον θάνατό της, το 1977. Αν και ασχολήθηκε με άλλα λογοτεχνικά είδη, θεωρούσε ότι το ημερολόγιό της αποτελούσε την πιο αυθεντική μορφή έκφρασης. Χάρη στο έργο αυτό μαθαίνουμε ότι εκτός από τον Χένρι Μίλερ, η Νιν ένιωσε έντονη και μάλιστα εντονότερη ερωτική έλξη για τη γυναίκα του συγγραφέα, την Τζουν. Η Νιν περιγράφει πως όταν γνώρισε την Τζουν για πρώτη φορά στο Παρίσι «ο Χένρι έσβησε. Εκείνη ήταν χρώμα, λάμψη, ιδιαιτερότητα... η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο». Πέρασαν μαζί τέσσερις εβδομάδες, κατά τη διάρκεια των οποίων αντάλλασσαν δώρα και φιλιά. Δεν ολοκλήρωσαν σεξουαλικά τη σχέση τους και η Τζουν επέστρεψε τελικά στη Νέα Υόρκη. Η Νιν και ο Μίλερ συνέχισαν να είναι μαζί. Συχνά ο ένας κατηγορούσε τον άλλο ότι σκεφτόταν την Τζουν. Το ημερολόγιο της Νιν τελειώνει αινιγματικά (όσον αφορά το συγκεκριμένο τρίγωνο): «Ο Χένρι έρχεται σήμερα το απόγευμα και αύριο θα βγω με την Τζουν».
«Τζουν... Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα σε ξαναδώ να έρχεσαι προς το μέρος μου, ξεπροβάλλοντας από τα σκοτάδια του κήπου. Περιμένω μερικές φορές στο σημείο όπου συνηθίζαμε να συναντιόμαστε, προσδοκώντας να σε δω ξανά να περπατάς προς το μέρος μου, ξεμακραίνοντας από το πλήθος εσύ, τόσο ξεχωριστή και μοναδική. Οταν έφυγες, το σπίτι άρχισε να με πνίγει. Ηθελα να βρεθώ μόνη μου με την εικόνα σου... Νοίκιασα λοιπόν ένα στούντιο στο Παρίσι, ένα μικρό, ετοιμόρροπο διαμερισματάκι και καταφεύγω εκεί τουλάχιστον λίγες ώρες την ημέρα. Ποια είναι όμως αυτή η "άλλη" ζωή που θέλω να ζήσω χωρίς εσένα; Μερικές φορές πρέπει να φαντασθώ ότι είσαι παρούσα, Τζουν. Νιώθω σαν να θέλω να γίνω εσύ. Ποτέ άλλοτε δεν θέλησα να γίνω κανένας άλλος εκτός από τον εαυτό μου. Τώρα θέλω να λιώσω μέσα σου, να έρθω τόσο απίστευτα κοντά σου που ο εαυτός μου να εξαφανισθεί...»
(Φεβρουάριος 1932, Παρίσι).
Το παραπάνω άρθρο της Λουίζας Αρκουμανέα, αναφέρεται στα «ερωτικά γράμματα των μεγάλων συγγραφέων, καλλιτεχνών ή και πολιτικών» τα οποία όπως λέει «δεν αποτελούν απλώς λογοτεχνικά έργα αλλά είναι και άκρως αποκαλυπτικά»
Εκτός από την επιστολή της Αναΐς Νιν προς την Τζουν, και μεταξύ άλλων, στο άρθρο περιλαμβάνεται μία επιστολή του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα προς τον Σαλβαντόρ Νταλί και μία του Όσκαρ Γουάιλντ προς τον Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας.
Όπως γράφει στην εισαγωγή του άρθρου της η Λουίζα Αρκουμανέα «Η ερωτική επιστολή παρουσιάζει έτσι μια ιδιόμορφη πρόκληση πώς να βρει κανείς ποικίλους λεκτικούς τρόπους να πει ουσιαστικά ένα απλό πράγμα: "Μου λείπεις". Όσα άλλα στοιχεία ή πληροφορίες και να παρέχει ο γράφων (τι φοράει, πού βρίσκεται, τι είδε στο όνειρό του χθες βράδυ...) καταλήγει μοιραία στην ίδια ευχή: "Μακάρι τώρα να ήμουν δίπλα σου".
Αυτό κάνει και η Αναΐς Νιν σε μια άλλη επιστολή της, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο που μας παρουσιάζει σήμερα ο ReyCorazόn. Γράφει στην Τζουν τι είδε στο όνειρό της.
«Ξύπνησα, σήμερα το πρωί, μ’ ένα βαθύ και απεγνωσμένο πόθο για σένα. Βλέπω αλλόκοτα όνειρα. Τη μια είδα ότι ήσουν μικροκαμωμένη κι απαλή κι εύπλαστη μέσα στην αγκαλιά μου. Την άλλη, ότι είσαι δυνατή και με κάνεις δική σου και με κατακτάς με τον τρόπο που εσύ θέλεις. Είσαι, την ίδια στιγμή, σαν πεταλούδα μικρή και σαν αδάμαστο θηρίο. Ω. Τζουν, τι είσαι στ’ αλήθεια; {Ξέρω ότι έγραψες μιαν ερωτική επιστολή στον Χένρι, κι αυτό με πόνεσε. Είχα τουλάχιστον τη χαρά να μιλήσω ανοιχτά για σένα στον Χένρι. Το έκανα αυτό, γιατί ήξερα πως μετά θα σε αγαπούσε περισσότερο. Του μίλησα για τη δική μου Τζουν, του είπα για το πορτρέτο σου, για το πώς σε είδα τότε που είμαστε μαζί... Τώρα μπορώ να πω στον Χένρυ, "ναι. Αγαπώ την Τζουν" και εκείνος δεν πολεμάει πια ενάντια στα αισθήματά μας...»
Δημοσίευση σχολίου