Robert Bliss(ΗΠΑ)Δεν πρόλαβε να με πάρει αυτός. Δεν άντεξα. Του είπα πως ήθελα να τον δω σύντομα κι εκείνος με ξάφνιασε.
«Γιατί δεν έρχεσαι τώρα; Δεν είναι κανείς εδώ». Δεν ξέρω αν τα λόγια του εμπεριείχαν κάποιο λάγνο υπονοούμενο ή έτσι ήθελα να πιστεύω. Πήγα σπίτι του. Χτύπησα το κουδούνι. Περίμενα μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω, απ’ αυτά που σε κάνουν ν’ αρχίζεις να υποψιάζεσαι και να το παίρνεις σχεδόν απόφαση ότι αυτός που περιμένεις ν΄ανοίξει λείπει ή έτσι θέλει να σου δώσει να καταλάβεις. Η αγωνία μου δεν παρατάθηκε πολύ. Το κεφάλι του ξεπρόβαλε δειλα μ’ ένα μικροπόνηρο χαμόγελο. Η πόρτα άνοιξε ελάχιστα, όσο να δω τη μισοκρυμμένη γραμμή ενός ολόγυμνου σώματος από πίσω της (…)
Έτσι όπως στεκόταν ολόγυμνος μπροστά μου ήθελα να τον σφίξω στην αγκαλιά μου. Φοβήθηκα ότι θα την έβρισκε αδερφίστικη αδυναμία και συγκρατήθηκα. Του έτριψα τον ώμο κι έβαλα όλη μου την ένταση και στοργή στο φιλί που του ‘δωσα στο κούτελο.
«Μου ‘λειψες, ρε φίλε»
«Κι εμένα»
.
Ιωσήφ Αλυγιζάκης: Τρεις λευκές σελίδες (Πολύχρωμος Πλανήτης)
Ιωσήφ Αλυγιζάκης: Τρεις λευκές σελίδες (Πολύχρωμος Πλανήτης)
1 σχόλιο:
Η παρουσίαση του βιβλίου από το site του Πολύχρωμου Πλανήτη:
Ο Ιωσήφ Αλυγιζάκης μετά το πρώτο του μυθιστόρημα, η Αναγνώριση του Πτυχίου, παρουσιάζει μέσα από τις εκδόσεις μας, το δεύτερό του μυθιστόρημα, «Τρεις Λευκές Σελίδες.» Το μυθιστόρημα πραγματεύεται την ιστορία ενός καθηγητή και τη σχέση του με το μαθητή του, και περιγράφει, με γλαφυρό τρόπο, τις δυσκολίες και τα διλήμματα που προκύπτουν σε μια τέτοιου είδους σχέση.
«…Αν Απόλλωνα με αποκαλέσεις, μειλίχιο χαμόγελο θα μειδιάσω κι ίσως ψελλίσω, μουσική πιο βαθιά κι απ’ το ίδιο το όνειρο, πιο πικρή κι απ’ την ίδια την πλάνη, πιο τρανή κι απ’ την όψη του έρωτα…»
~~~~~~~~~~~~
(για το πρώτο βιβλίο του Ιωσήφ Αλυγιζάκη βλ. καταχώρηση Νο. 45)
Δημοσίευση σχολίου