Allen JonesΣτους κανονικούς πολέμους υπάρχει ένας νικητής και ένας ηττημένος. Μέσα μου είναι αλλιώς. Κανένας δεν έχασε, αλλά και κανένας δε νίκησε. Μάταια περιμέναμε οι γονείς μου κι εγώ: δεν υπάρχει ούτε έκβαση στον πόλεμο ούτε εκεχυρία. Την εχθρά μου τη φέρω, φαίνεται, μέσα μου για πάντα. Αδύνατον να τη νικήσω κατά κράτος, πόσο μάλλον να τη σκοτώσω, εκτός κι αν σκοτωθώ μαζί της, αφού λέγεται Ντενίζ, και η Ντενίζ είμαι εγώ.
Να τι μας είπε ο καινούργιος γιατρός, που είχε ύφος το ίδιο έκπληκτο με το δικό μας, και ήταν πολύ καλός μαζί μου: στο εξής, οι ενέσεις είναι άχρηστες.
Στο δρόμο της επιστροφής, κανένας μας δε μίλησε. Είχαμε και οι τρεις ανάγκη από σιωπή, ανάγκη να μείνουμε ο καθένας με τις σκέψεις του. (…)
Εκείνο το βράδυ ένας πατέρας και μια μητέρα έκαναν κάτι αλησμόνητο, που κανένας γονιός δεν είχε κάνει ποτέ προηγουμένως: ζήτησαν απ’ το παιδί τους να διαλέξει το φύλο του, ελεύθερα, για όλη του τη ζωή.
Εκείνο το βράδυ, η Ντενίζ, ετών δώδεκα, θήλυ αλλά και άρρεν, διάλεξε, επίσημα και για όλη της τη ζωή, με την ευλογία της οικογένειας, να θυσιάσει τη Ντενίζ.
Νοέλ Σατλέ: Με σκυμμένο κεφάλι (ελληνικά γράμματα)
2 σχόλια:
Πολλά ευχαριστώ για το εξαιρετικό blog.
Ενημερωτικό όσο και απολαυστικό.
Δεν έχει πάρει πουθενά το μάτι μου κάτι από το "Σαρκοβόρο Αρνί".
Κ. Ματσούκας
Απόσπασμα και μια μικρή περίληψη για "Το σαρκοβόρο αρνί" μπορείτε να βρείτε στο Νο 409.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια
Δημοσίευση σχολίου