Ο πραγματικός ερμαφροδιτισμός είναι πολύ σπάνιος. Εμφανίζεται μόνο στα άτομα που έχουν πλήρη τα δυο όργανα ή τουλάχιστον το ένα πλήρως ανεπτυγμένο μαζί με χαρακτηριστικά του άλλου φύλου. Αυτό που οι Αρχαίοι χαρακτήριζαν ανδρογυνία, είναι ο εμφανής ερμαφροδιτισμός ή αλλιώς υποσπαδίας, όπου μόνο τα εξωτερικά όργανα είναι ελαττωματικά. Ένα αγόρι υποσπαδίας μπορεί να καταγραφεί ως κορίτσι, ενώ η εσφαλμένη εκτίμηση θα φανεί κατά την εφηβεία. Αντιθέτως, υπάρχουν κοπέλες με εξωτερικά γεννητικά όργανα όμοια με εκείνα των αγοριών. Έτσι λοιπόν μια παιδίσκη με τέτοια διάπλαση δεν διακρίνεται εύκολα από έναν υποσπαδία νέο. Όταν οι Αρχαίοι (καθώς και οι σύγχρονοι) αναφέρονται σε μια αλλαγή φύλου, απλώς περιγράφουν τη στιγμή της αποκάλυψης τού πραγματικού φύλου, που παρουσιάζει δυσπλασία κατά γέννηση. Τα δυο φαινόμενα, το σεξουαλικό διφορούμενο και η μετάβαση μιας εμφάνισης σε μιαν άλλη, είναι ένα και το αυτό, αλλά και το κάθε ένα χωριστά θεωρείται κατάρα. (…)
Η λατρεία του θεού Ερμαφρόδιτου πιθανό να οβέλισε σταδιακά τον αρχέγονο φόβο για τον υποχθόνιο ανδρόγυνο. (…) Μέσα σε αυτό το σύνθετο όνομα που αναφέρεται σε μια τόσο παράδοξη κληρονομιά, η παρουσία τής Αφροδίτης δικαιολογείται απόλυτα. Βέβαια, του Ερμή είναι πιο αινιγματική. Ο μύθος που θέλει τον Ερμαφρόδιτο το παιδί δυο θεοτήτων επινοήθηκε αργότερα και για να ερμηνευθεί το όνομά του. Ο αμφίβολος νεαρός θεός, αδελφός του Έρωτα, μοιάζει στη μητέρα ρου και λιγότερο στον υποτιθέμενο πατέρα, που οι αρχαίοι αναπαριστούν ρωμαλέο, γενειοφόρο και από τους πιο ανδροπρεπείς.
Marie Decourt: Ο Ερμαφρόδιτος. Μύθοι στης αμφιφυλοφιλίας στην Αρχαία Ελλάδα (Δαίδαλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου