Πώς ασκείτο αυτή η πορνεία; Στην Αθήνα, τα νεαρά αγόρια πήγαιναν στην κατοικία του εραστή τους ή τον περίμεναν να τους επισκεφθεί σε τόπους διαφθοράς, μακριά από τις πολυσύχναστες συνοικίες. Οι λιγότερο σεμνότυφοι βημάτιζαν πάνω-κάτω στις αλέες της Πνύκας και πρόσφεραν τις ερωτικές τους χάρες κοντά στις οχυρώσεις ή στον λόφο του Λυκαβηττού. Κάποιοι άλλοι – σκλάβοι – τοποθετούνταν από τον κύριο τους σε οίκους διαφοράς. Εκεί στέκονταν δίπλα στην πόρτα (καθίζεσθαι) περιμένοντας τον πελάτη. Η ανδρική πορνεία θεωρείτο επάγγελμα και επιβαλλόταν στους εκπορνευόμενους άνδρες ένας φόρος, που επικυρωνόταν κάθε χρόνο από την βουλή των Πεντακοσίων. Αυτός πληρωνόταν στους τελώνες. Παράλληλα με αυτήν την συνηθισμένη πορνεία, υπήρχε και μια άλλη πιο διακριτική, κοσμική, η οποία συγκέντρωνε νέους καλών οικογενειών.
Violaine Vanouke: Η πορνεία στην Ελλάδα και στη Ρώμη (Παπαδήμας)
1 σχόλιο:
«Αν κάποιος πουλάει τα σωματικά του κάλλη αντί χρημάτων σ’ αυτόν που τον επιθυμεί, τον αποκαλούν πόρνο, αν όμως κανείς καταλάβει ότι κάποιος είναι ωραίος και καλός εραστής και τον κάνει φίλο του, αυτόν τον θεωρούμε σώφρονα» γράφει ο Ξενοφών στα απομνημονεύματά του:
«..την ώραν εάν μεν τις αργυρίου πωλή των βουλωμένω, πόρνον αυτόν αποκαλούσιν, εάν δε τις, ον αν γνω καλόν τε καγαθόν εραστήν όντα, τούτον φίλον εαυτώ ποιήται, σώφρονα νομίζομεν»
Ο Ανδρέας Λεντάκης, στον τρίτο τόμο του μεγάλου έργο του «Ο έρωτας στην αρχαία Ελλάδα» γράφει πως η πορνεία συνίστατο τόσο στο γυναικείο, όσο και στο ανδρικό φύλο, ενώ διαχωριζόταν ο ρόλος της εκπόρνευσης και της εταίρησης.
Άλλες μελέτες αναφέρουν ότι
- η πορνεία, μεταξύ των οποίων και η ανδρική, ήταν μία από τις βασικές περιοχές της κοινοτικής σεξουαλικής ζωής, όπως ήταν ο γάμος και η παιδεραστία. Για την παιδική πορνεία, με επίκεντρο τα νεαρά αγόρια, αναφέρουν ότι υπήρξε διαδεδομένη, αλλά ότι η σχέση αυτή ήταν, γενικώς, καταδικαστέα.
- υπήρχαν ομοφυλοφιλικά πορνεία αρρένων στις ελληνικές πόλεις, - στα οποία επωλούντο και ενήλικοι αιχμάλωτοι πολέμου - τα “πορνεία»” ή “οικήματα” και το επάγγελμα του επαγγελματία ερωμένου εθεωρείτο επονείδιστο.
- το κράτος αναγνώριζε τα ανδρικά πορνεία από τα οποία εισέπρατε ετήσιο “πορνικό φόρο”.
- “πόρνοι”, “πεπορνευμένοι” και “ηταιρικώς” ή “αισχρώς διαβιούντες” οι επαγγελματίες ερωμένοι στερούνταν αρκετών πολιτικών δικαιωμάτων.
Και όπως διαβάζουμε στον «Κατά Τιμάρχου» του Αισχίνη: «… να γίνεται ένας νέος ερωμένος κάποιου ανδρός άνευ χρημάτων, επειδή τον αγαπά, είναι πολύ καλόν, αισχρόν είναι να πορνεύεται αντί χρημάτων.»
Δημοσίευση σχολίου