Nelly Kahloun(Τυνησία)Καθώς βαδίζαμε στο διάδρομο προς το δωμάτιό της, μου είπε πόσο χαιρόταν που είχε φτάσει η νύχτα. Δεν ρώτησα γιατί. Χαιρόμουνα κι εγώ. Έμοιαζε σαν ένα μυστικό που μοιραζόμασταν οι δυο μας. Έτσι, μπήκα μαζί της στο δωμάτιο για να ξεκουμπώσω εκείνες τις ενοχλητικές κόπιτσες. Άναψε ένα μικρό κερί σ’ ένα εμαγιέ κηροπήγιο. Το ασθενικό φως του έκανε πιο ορατό το σκοτάδι στο δωμάτιο. Γλίστρησε μέσα απ’ το φουστάνι της σαν ένα νυσταγμένο παιδί κι ύστερα γύρισε ξαφνικά προς το μέρος μου και τύλιξε τα χέρια της γύρω απ’ το λαιμό μου.
Όλα τα πουλιά πάνω στην ανάγλυφη μπορντούρα ξέσπασαν σ’ ένα γλυκό κελάηδισμα. Κάθε μπουμπούκι πάνω στην κουρελιασμένη ταπετσαρία άνθησε και μεταμορφώθηκε σε ένα κόκκινο ρόδο. Ναι, ακόμη και τα πράσινα κλήματα που κοσμούσαν τις κουρτίνες του κρεβατιού πλέχτηκαν μεταξύ τους και σχημάτισαν παράξενα στεφάνια και γιρλάντες, τυλίχτηκαν γύρω μας σαν μια πυκνόφυλλη αγκαλιά και μας κρατούσαν ενωμένες μέσα στα χιλιάδες σφιγμένα κλαράκια τους
Κάθριν Μάνσφιλντ: Τρυφεροί έρωτες
Τότε θα κάνεις πως ξυπνάς! Κι εγώ θα μπορέσω να βρω καταφύγιο σ’ εσένα, μ’ ένα ταραγμένο και άδικο παράπονο, εκνευρισμένους αναστεναγμούς, με τις γροθιές σφιγμένες να καταριέμαι το φως της μέρας που ήρθε τόσο γρήγορα, τη νύχτα που τελείωσε τόσο σύντομα, το θόρυβο απ’ το δρόμο… Γιατί γνωρίζω πολύ καλά πως τότε εσύ θα σφίξεις τα δυο σου χέρια γύρω μου, κι αν το λίκνο της αγκαλιάς σου δεν καταφέρει να με ησυχάσει, το φιλί σου θα γίνει πιο λάβρο, τα χέρια σου πιο ερωτικά και ξέρω πως θα μου προσφέρεις τη σαρκική ηδονή, που είναι πεμπτουσία της αγάπης, σαν ένα λυτρωτικό εξορκισμό που θα αποτάξει από το σώμα μου τους δαίμονες του πυρετού, της οργής και της ταραχής… Θα μου προσφέρεις τη σαρκική απόλαυση, γέρνοντας πάνω μου φιλήδονα και μητρικά, εσύ που αναζητείς στη φλογερή σου ερωμένη το παιδί που δεν απόχτησες ποτέ.
Κολέτ: Λευκές νύχτες
στο Δήμητρα Τουλάτου (επιμ): Έρωτες Γυναικών (Εκδ. της Γαίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου