Thomas PlagemanΡοζ γραμμή
Ξημερώματα στη γνωστή γραμμή του τηλεφώνου
τα πρόστυχα λόγια μου δεν ταιριάξανε’
ακούστηκες σπασμένη φωνή με λαχτάρα για χάδι.
Ντράπηκα μετά τους σπασμούς
αμέσως πρότεινα για την επόμενη ταβέρνα στο χωριό.
Η μέρα φαγώθηκε με αγωνία’ η μορφή του ασυναρμολόγητη
να παλεύει στην καρδιά μου να βρει φουρίκι
τα λόγια που ειπώθηκαν να μπλέκονται συνέχεια
μέσα μου σαν καλώδια μελλοθανάτου να παραλύουν κάθε φαντασία,
μια ανατριχίλα-
Βασίλης Δημητράκος: Το χρώμα της φωνής του (το ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟ του Μπιλιέτου, 21)
1 σχόλιο:
Από την ίδια ποιητική συλλογή, δύο ακόμα ποιήματα:
Στα προηγιασμένα
Μέσα στο σκοτάδι παλεύω ξανά μ’ ένα κομμάτι κερί
πλάθοντάς το με όλη μου τη δύναμη,
να βυθιστώ στην ακολουθία’ των αγίων
τα μάτια αγρυπνούν και με νοιάζονται ακόμα,
από τότε με κοντό παντελονάκι
που τα γόνατά μου είχαν μάθει στο μαρμάρινο δάπεδο
να υποτάσσουν τη σκέψη μου,
τότε δεν είχα ανάγκη –
τώρα τρέμω και τον ίσκιο μου’
ακόμα και το χρώμα της φωνής του ψάλτη
όταν διαβάζει τις προφητείες – ύπουλα
σαν απόστημα – μου ανεβάζει τον πυρετό,
δαιμονισμένα μου ανάβει τη λύσσα
να τυλιχτώ στο κορμί του σαν φίδι.
*
Σπουδαστής ιχθυολογίας
Η μελαγχολία της κουβέντας του άναψε
με το πρώτο μου κέρασμα – σιχαινότανε τα ψάρια
και σπούδαζε ιχθυολογία στο Μεσολόγγι –
εικοσάχρονος, με το σκουλαρίκι στο αριστερό
το ξέφτισμα του μπλουτζίν στο επίμαχο σημείο
με τον ρυθμό του μπλουζ στο γόνατο’
ήξερε, με έπαιζε στα δάχτυλα, το ένιωθα –
αυτή η μελαγχολία της φωνής του όμως, προσωρινά με ανακούφιζε’
όλη τη νύχτα την έφαγα μαζί του,
με πολλά κεράσματα και νουθεσίες
για τις σπουδές του στα ΤΕΙ της επαρχίας.
~~~~~~~~~~~~
Παλαιότερη καταχώρηση για τον Γιάννη Γκούμα Νο. 311 (Λεπίδες)
Δημοσίευση σχολίου