Pavel Tchelitchev (Ρωσία)Το γουργουρητό
Ακόμη κι όταν συγκατανεύεις στις θωπείες μου
δεν κάνεις λιγότερο ανοίκειο το απροσπέλαστο,
είσαι μια λόχμη παντοτινά νυχτερινή και αδιαπέραστη
που δεν αυλάκωσαν ποτέ οι άνεμοι της ιστορίας
κι όσο βυθίζεσαι μ' ατελείωτα γουργουρητά στην αγγαλιά μου
τόσο πιο σκοτεινό κι ανεξιχνίαστο
προβάλλει το ακατανόητο,
σαν τα σουβλερά σου δόντια και νύχια
που δήθεν ανεξίκακα στα παίγνιά μας
μαγγώνουν τις παλάμες μου.
.
Τάσος Γαλάτης: Ανιπτόποδες και Σφενδονήτες (Γαβριηλίδης)
4 σχόλια:
Στύσεως εγκώμιον
(από την ίδια ποιητική συλλογή)
Όσο και να με τρομοκρατούσαν στο κατηχητικό
με τους επικρεμάμενους κινδύνους
που απειλούσαν την έμφυτη ροπή μου προς την αμαρτία
η εφηβεία μου αναδεικνυόταν τελικά πιο κραταιή
από τις ταξιαρχίες των αγγέλων
και τα σμήνη των Χερουβείμ και Σεραφείμ.
Παρά τις άδολες όσο και μάταιες προσευχές μου
η φύση μου δεν έπαυε ούτε στιγμή να διεγείρεται
θρασεία και ανυπάκουη όπου και να βρισκόμουνα
στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο σχολείο
ανελλιπώς δε στην εκκλησία.
Στις πλέον κατανυκτικές στιγμές
με τα σχοινοτενή εκείνα, κύριε ελέησον, τα δι’ ευχών και δόξα σοι
τα θυμιάματα και τις γεμάτες συντριβή γονυκλισίες
μού ήταν διαρκώς τσαντήρι
όπως αδιάντροπα χυδαιολογούσαν τότε
οι πιο ξεσχολισμένοι από εμένα μάγκες
ενώ εγώ σιωπούσα πάντοτε κόσμιος και καυλωμένος.
Η κατά μόνας διέξοδος σπανίως με λύτρωνε
καθώς ακολουθούσαν αδυσώπητες οι τύψεις
ιδίως τις νύχτες όταν χρειαζόταν να διασχίσω το σπίτι ακροποδητί
για να βρω την τουαλέτα στη βεράντα ή στο μπαλκόνι
θέσεις επίλεκτες για τις πιεστικές ανάγκες
σύμφωνα με τις προδιαγραφές της οικοδομικής στις λαϊκές συνοικίες.
Παρά ταύτα λίγο αργότερα ή σχεδόν αμέσως
το χαρμόσυνο μαρτύριο επαναλαμβανόταν'
η εξεγερμένη σάρκα μου κατήγε νέους θριάμβους
ακατάβλητη από τις επιθέσεις των αγγέλων
και τα ρητά των ευαγγελιστών και των προφητανάκτων που αποστήθιζα
κι έτσι απαλλάχτηκα εν τέλει από την κόλαση
πού πια καιρός μέσα στην τόση καύλα
να με απασχολήσουν οι ραδιουργίες του Εωσφόρου
η μετά θάνατον ζωή κι όλες οι άλλες μεταφυσικές αηδίες.
Ο Τάσος Γαλάτης με την ποιητική συλλογή του «Ανιπτόποδες και σφενδονήτες» είναι ο νικητής του Κρατικού Βραβείου Ποίησης για τα βιβλία που εκδόθηκαν το 2005 και που με μεγάλη καθυστέρηση ανακοίνωσε το Υπουργείο Πολιτισμού – μαζί με τα υπόλοιπα βραβεία - στις 4 του προηγούμενου μήνα.
Από την την δεκαετία του ’60, εποχή της δεύτερης άνοιξης για την πνευματική ζωή της Νέας Ιωνίας, μέλος της σημαντικής, για τα γράμματά μας, παρέας της βιβλιοθήκης του Ιωνικού Συνδέσμου – που πάντα παραμένει ένας ιδιαίτερα φιλόξενος χώρος για την ποίηση - ο Τάσος Γαλάτης εξακολουθεί μέχρι σήμερα να συμβάλλει στην πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης του, της πάλαι ποτέ προσφυγούπολης στην οποία αναπτύχθηκε έντονη πολιτιστική και πνευματική δράση και αξιοσημείωτη ως προς το μέγεθος σε σχέση με άλλες περιοχές της Ελλάδας, παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικράτησαν τα δύσκολα χρόνια της εγκατάστασης, μετά την μικρασιατική καταστροφή. Μαζί με τον ποιητή Λουκά Κούσουλα λειτουργούν το Μαθητικό Ποιητικό Εργαστήριο στο χώρο του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος - Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης» που συστήθηκε από τον Δήμο Νέας Ιωνίας το 1995.
Ο Τάσος Γαλάτης είναι μέλος της τετραμελούς κριτικής επιτροπής που θα αξιολογήσει τις συμμετοχές που υποβλήθηκαν στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης του «Πολύχρωμου Πλανήτη», τα αποτελέσματα του οποίου αναμένονται εντός των ημερών.
Από το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό "Λέξημα" (lexima.gr)
Γράφει η Μαρία Μαρκαντωνάτου:
Έξ όνυχος τον λέοντα
Άμεση- φρέσκια ματιά είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ποίησης του Τ. Γ. Στο βιβλίο του «Aνιπτόπoδες και σφενδονήτες», βιβλίο αποκάλυψη, καθώς ήρθε αθόρυβα να μας θυμίσει την άξία της αληθινής ποιητικής φωνής, μιας φωνής αστόλιστης, εν πολλοίς, και ανεπιτήδευτης, γεμάτης, ωστόσο, χυμούς και φυλλωσιές, ήχους και γεύσεις, οσμές και χρώματα και αφές και, πάνω απ' όλα, μνήμες και νοσταλγία, στοχασμό και υπαρξιακή ρέμβη.
Ο Τ. Γ. μεταφέρει στην ποίησή του την προσωπική του μυθολογία με τρόπο άμεσο και απροσποίητο δίχως διλήμματα και αναστολές, επείγεται να μιλήσει για όλα, με αφoπλιστική ειλικρίνεια. Γι αυτό και ο λόγος του είναι ουσιαστικός, μας κεντρίζει, τα ειδώματά του μας ενδιαφέρουν, ο κόσμος του αποτελεί μέρος του δικού μας. Τα εργαλεία του είναι καθαρά καλλιτεχνικά, αλλά ή αξία τους έγκειται στο ότι είναι σύμφυτα του ψυχισμού του, δεν τα επινοεί.
Οι αρετές της ποίησης του Τ-Γ. επισημαίνονται αμέσως από τον επαρκή αναγνώστη και δεν είναι λίγες.
...
~~~~~~~~~~~~
To σύντομο βιογραφικό είναι από το site του βιβλιοπωλείου της Εστίας:
Ο Τάσος Γαλάτης γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς το Δεκέμβριο του 1937 και κατάγεται από την Νέα Φιγαλεία της Ολυμπίας. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό Πανσπουδαστική (Απρίλιος 1962). Το πρώτο του βιβλίο Μυθολογία του Δάσους (1962), χαρακτηρίστηκε από την κριτική "σαν μια παρουσία από τις σπανιότερες μέσα στην παραγωγή των νεοτέρων" (περ. Διάλογος 2, Θεσσαλονίκη 1962). Για το δεύτερο βιβλίο του Τα παροράματα (1968), ο Οδυσσέας Ελύτης παρατήρησε: "σπάνια το ποιητικό πρόβλημα αντιμετωπίζεται με τόσο σοβαρότητα". Ο Τάσος Γαλάτης υπηρέτησε ως φιλόλογος σε διάφορα σχολεία του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Ο ΜΕΙΖΩΝ
Δεν θα σε απαλλάξω
κι όχι βέβαια για τις πόζες και τα γουναρικά σου,
ανθρώπινα είναι τούτα και τα συμμερίζομαι’
ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω’
Ούτε θα σκώψω τις δηλώσεις σου
για την παρέλαση των τεθωρακισμένων στην κόκκινη πλατεία
ή τους ύμνους για τον δικό σου Φύρερ’
έστω πως ήσουν μαγγωμένος στο δόκανο της ιστορίας
και κάτι ξέρουμε κι εμείς οι ταπεινοί γι' αυτό
δίχως να μοστράρουμε τα δικά σου εύσημα.
Δεν θ' απαλλάξω την αλαζονεία σου
κι όχι γιατί στο βάθος με όσα έπραττες και έγραφες
μοναδική σου σκέψη κι έγνοια στάθηκε
πώς να παραμυθιάσεις τους ανίδεους Αντιοχείς
αυτούς που σε χειροκροτούσαν
και σε ανακήρυσσαν μείζονα και μέγιστο.
Αλλά γιατί δεν δίστασες να χρησιμοποιήσεις
και να εκπορνεύσεις ακόμα και το κάλλος
που τόσο λυσσαλέα θήρευες σε όλη σου τη ζωή
επενδύοντας τα πάθη και τις φαντασιώσεις σου
όχι ασφαλώς ποιητική αδεία
μα γιατί έτρεμες περιδεής από το φόβο των Ιουδαίων,
συ ό επαναστάτης, ό έκδοτος στις εξορίες.
Έλα, πέταξε πια τις μάσκες, γδύσου τις ευτέλειες
Τάσος Γαλάτης
-από την συλλογή που έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο-
Δημοσίευση σχολίου