Ross Bleckner (ΗΠΑ)(…) Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, οι ομοφυλόφιλοι μπορούσαν να εκφραστούν χωρίς κώδικες, πιο ελεύθερα. Χρησιμοποίησαν ελληνορωμαϊκούς μύθους, τη λαϊκή τέχνη και τόνιζαν την ηδονιστική πλευρά και τη φανερή σεξουαλικότητα σε μια ευτυχισμένη, ειδυλλιακή ατμόσφαιρα. Η τέχνη του μοντερνισμού απαγόρευσε αυστηρά την αφήγηση, την εικονογράφησης και τη διακόσμηση, την οποία θεωρούσε θηλυπρεπές ιδίωμα. Η διακόσμηση για ένα διάστημα αποτέλεσε σύμπτωμα της τέχνης των ομοφυλοφίλων που είχε στοιχεία κραυγαλέου κιτς, φαντασίας, θεατρικότητας, της νοοτροπίας του «περιθωριακού», με εμφανή τάση προσηλυτισμού και προπαγάνδας: σιγά σιγά, χτιζόταν και ο μύθος του «όμορφου αγοριού»που έβρισκε ανταπόκριση στα ΜΜΕ. Ηπολιτεία άρχισε να ενοχλείται σοβαρά για όλες αυτές τις κινήσεις δείχνοντας τάσεις λογοκρισίας. Η θεματολογία και η στάση αυτής της απελευθέρωσης σε λίγα χρόνια άλλξε ριζικά με την καταστροφική για τον καλλιτεχνικό κόσμο των ΗΠΑ επιδημία του AIDS.(…) ο μύθος του «όμορφου αγοριού» κατακερματίζεται. Οι παραμορφώσεις του σώματος των ασθενών με AIDS προκάλεσαν ψυχικές επιπτώσεις ανάλογες με τον ακρωτηριασμό του στήθους στις γυναίκες με καρκίνο. Οι καλλιτέχνες με AIDS δεν άργησαν να καταγράψουν τον αυξημένο φόβο και πανικό τους για την άγνωστη και αθεράπευτη ασθένεια αλλά κυρίως την οργή τους. Οργή αρχικά εναντίον της κοινωνίας που είχε φοβηθεί, τους είχε απομονώσει, τους είχε στιγματίσει, και εν συνέχεια εναντίον του κράτους που δεν προωθούσε την έρευνα για τη θεραπεία.
Σταύρος Τσιγκόγλου: Η Τέχνη στις αρχές του 21ου αιώνα (Λιβάνης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου