William E. Rochfort (Ην. Βασίλειο)Μείναμε σιωπηλοί για λίγο, και μετά ο σερβιτόρος έφερε τα πιάτα. Ο πατέρας μου έριξς μια ματιά στα ζυμαρικά μου, αλλά δεν τα σχολίασε. Άρχισε να κόβει το σχεδόν ωμό κρέας και χαμογέλασε κοιτάζοντας το αίμα που ξεχείλιζε. «Τελικά» είπα καταπίνοντας την μπουκιά του «δεν θα μου πεις;»
«Να σου πω τι;»
«Αν είσαι γκέι ή όχι».
«Όχι» απάντησα. «Θα ‘πρεπε; Εσύ το είχες πει στους γονείς σου;»
«Μα δεν ήμουν γκέι» είπε ο πατέρας μου. «Ήμουν στρέιτ».
«Οπότε τι; Αν είσαι γκέι έχεις την ηθική υποχρέωση να πληροφορήσεις τους γονείς σου, ενώ αν είσαι στρέιτ δεν την έχεις;»
«Τζέιμς, προσπαθώ απλώς να σε βοηθήσω. Να είμαι καλός πατέρας. Μη μου φέρεσαι εχθρικά, σε παρακαλώ. Απλώς σκέφθηκα ότι μπορεί να είσαι γκέι, και σ’ αυτή την περίπτωση θα ‘θελα να ξέρεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι θα σε βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ».
«Και γιατί σκέφτηκες ότι μπορεί να είμαι γκέι;»
«Δεν ξέρω. Απλώς φαίνεται –ε, ας πούμε ότι δεν δείχνεις ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κορίτσια. Είσαι δεκαοχτώ χρονών, κι απ’ όσο τουλάχιστον ξέρω δεν έχεις βγει ποτέ ραντεβού».
Έμεινα σιωπηλός.
«Κάνω λάθος; Ή είναι αλήθεια;»
Peter Cameron: Μια μέρα ο πόνος θα σου βγει σε καλό (Κέλευθος)
1 σχόλιο:
Αντισυμβατικός, ιδιαίτερα έξυπνος, ευαίσθητος και μοναχικός. Αυτός είναι ο 18χρονος Τζέιμς, γόνος αστικής διαλυμένης οικογένειας της Νέας Υόρκης, που μόλις αποφοίτησε απ' το σχολείο και εναντιώνεται στο "λαμπρό μέλλον" που ετοιμάζουν οι άλλοι γι' αυτόν.
Αντιμέτωπος με τους γονείς, τους φίλους, την ψυχολόγο του, με σύμμαχο και εξομολογητή τη γιαγιά του, προσπαθεί ν' ανακαλύψει την ταυτότητά του με όπλα τη λογική και το αφοπλιστικό χιούμορ.
Αφήγηση δροσερή και απολαυστική, με ψυχολογικές προεκτάσεις, που θίγει το ζήτημα της αντιπαράθεσης των γενεών και τη δυσκολία προσαρμογής του ατόμου στην κοινωνική συμβατικότητα.
Οι Publishers Weekly, Kirkus Reviews, Amazon.com και Horn Books το επέλεξαν ως ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς.
Δημοσίευση σχολίου