No 654

David Hockney (Ην. Βασίλειο)
.

Μόλις έκλεισε η πόρτα, ο Θέιερ όρμησε στον Χάρντι, τον βύθισε στη μάλλινη, υγρή μόχα του επενδύτη του και πίεσε το στόμα του πάνω στο δικό του, έτσι που τα δόντια τους συγκρούστηκαν. Ύστερα έπεσαν στο πάτωμα, και τα ρούχα βγήκαν τόσο βίαια που ο Χάρντι άκουγε κουμπιά να σπάνε. Το ότι ο Θέιερ, όπως αποδείχτηκε, προτιμούσε να σοδομιστεί, δεν αποτελούσε έκπληξη. Ο Κέυνς είχε ενημερώσει τον Χάρντι για το περίεργο γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι αδειούχεοι στρατιώτες ήθελαν, στις συνευρέσεις τους με ομοφυλόφιλους, να έχουν τον παθητικό ρόλο. «Σημειωτέον, ότι δεν παραπονιέμαι», είχε πει ο Κέυνς. «Απλώς μου φαίνεται παράξενο. Περίμενα πως θα πρτιμούσαν να έχουν αυτοί τον ενεργητικό ρόλο, ώστε να μπορούν να πουν στον εαυτό τους ότι δεν είναι πραγματικά ανώμαλοι, αλλά απλώς εκμεταλλεύονται την ευκαιρία, αφού είναι φτηνότερο από μια πουτάνα, και τα λοιπά – αλλά όχι». αντίθετα, φαίνεται ότι προτιμούσαν, όπως το περιέγραψε κάποιος εραστής του Κέυνς, «να δουν πώς είναι». Λες και –ύστερα από τόσες ζωές που είχαν αφαιρέσει, κι αφού είχαν κινδυνέψει να πεθάνουν και οι ίδιοι- απαιτούσαν τώρα μια ερωτική εμπειρία πιο ακραία από τη συνήθη συνουσία. Ο Χάρντι ανταποκρίθηκε πρόθυμα όταν ο Θέιερ γονάτισε και του πρότεινε τον πισινό του, παρά το γεγονός, που δεν το είχε ομολογήσει σε κανέναν φίλο του (ούτε καν στον Κέυνς), ότι ποτέ μέχρι τότε δεν είχε προβεί σε σοδομισμό’ το σεξουαλικό του ρεπερτόριο περιοριζόταν σε κάποιες ακατανόμαστες πράξεις «πράξεις ιδιαίτερης απρέπειας», τις οποίες ο νόμος τιμωρούσε με μεγαλύτερη επιείκεια: χουφτώματα και γλειψίματα, περισσότερο τα πρώτα παρά τα δεύτερα στην περίπτωση του Χάρντι, λόγω του ότι η μητέρα του τού είχε ενσταλάξει την πεποίθηση ότι τα μικρόβια μεταδίδονται κυρίως μέσω του στόματος. Ο Γκάι τον κορόιδευε γι’ αυτό.
Και τι θα σκεφτόταν ο Γκάι, αν τον έβλεπε εκείνο το πρώτο απόγευμα με τον Θέιερ, να έχει πέσει στα γόνατα και να αποδίδει θαυμάσια, αν έκρινε κανείς από τα μοπυγκρητά και τους αναστεναγμούς του άλλου; Τα κατάφερνε τόσο καλά που για μια στιγμή αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε τελικά να το κάνει κάποτε και με γυναίκα. Όχι, όμως. Αυτό που απολάμβανε δεν ήταν τόσο το ίδιο το πήδημα όσο οι παροξυσμοί ηδονής του Θέιερ. Ο Θέιερ ελευθερώθηκε, γύρισε ανάσκελα κι έβαλε τα πόδια του στους ώμους του Χάρντι. Τώρα η ουλή από το θραύσμα της οβίδας βρισκόταν ακριβώς αριστερά από το στόμα του –κόκκινη και οδοντωτή- και, καθώς ο Χάρντι τον αγκάλιασε, δεν μπόρεσε να μην τη διατρέξει με τη γλώσσα του. Ο Θέιερ μούγκρισε και τελείωσε. Τελείωσε και ο Χάρντι.

David Leavitt: Ο υπάλληλος από την Ινδία (Πόλις)