Neel Bate (ΗΠΑ)Η Φλώρα πλήρωσε ολόκληρο και μπήκε στο φουαγιέ. Οι ερωτικοί αναστεναγμοί από την αίθουσα προβολής μαρτυρούσαν πως δεν ήταν διάλειμμα. Κι όμως δεκάδες άντρες συνωστίζονταν στον προθάλαμο της τουαλέτας και το καπνιστήριο. Σαν μόνη γυναίκα συγκέντρωσε τα βλέμματα όλων επάνω της. Ένιωσε άσχημα και βιάστηκε να χωθεί στην αίθουσα. Δεν είχε ταξιθέτρια. Η Φλώρα προχώρησε στα τυφλά, μεγαλώνοντας έτσι την ανασφάλειά της. Μέχρι να συνηθίσει το μάτι στο σκοτάδι αναγκάστηκε να σταθεί όρθια στον πίσω τοίχο της αίθουσας. Στην οθόνη ένας φαλλός σε γκροπλάν μπαινόβγαινε σε δυο χοντρά νέγρικα στήθη. Ένα αντρικό μπούτι που πλεύρισε το δικό της ανάγκασε τη Φλώρα να ξαναγυρίσει στην πραγματικότητα. Τραβήχτηκε ενοχλημένη και προχώρησε στο διάδρομο. Κάθησε σε μια πολυθρόνα και προσπάθησε να συγκεντρωθεί στην οθόνη. Αυτό που της σερβίρανε δεν ήταν πραγματικότητα, μα ούτε κι άγγιζε το όνειρο. Ήταν χυδαίο, με την έννοια του μονότονου και του φτηνού. Σηκώθηκε και τράβηξε για την τουαλέτα.
Καθισμένη στη λεκάνη, προστατευμένη από τα πέντε κυβικά αρωματισμένου σκοταδιού, η Φλώρα άρχισε να συνέρχεται. Έβγαλε να καπνίσει, μα κάτι ψίθυροι στο διπλανό κουβούκλιο τράβηξαν την προσοχή της. Τέντωσε τα’ αυτί, αλλά δεν άκουσε τίποτα. Ακολούθησε ένα μικρό βογγητό και στη συνέχεια λαχανιασμένες ανάσες. «Κάνουν έρωτα», χαμογέλασε η Φλώρα και τα μάτια της έλαμψαν. Ένιωθε κάτι σαν πόθο στην κοιλιά: το άγνωστο ζευγάρι της χάριζε ό,τι δεν είχε καταφέρει η πλαστή πραγματικότητα της οθόνης. Κρατούσε και την ανάσα της ακόμα. Από διακριτικότητα; Από φόβο μη σταματήσουν; Δεν ήξερε να πει. Καθόταν στη λεκάνη και περίμενε να τελειώσουν. Σηκώθηκε αφού άκουσε την πόρτα του προθαλάμου να κλείνει. Ξεκλείδωσε και μ’ έκπληξη διαπίστωσε πως είχε βιαστεί. Στον προθάλαμο κάποιος νεαρός έβαφε τα χείλη του. Η Φλώρα ταράχτηκε: το πρόσωπο του αγνώστου στον καθρέφτη της ήταν πολύ οικείο: «Θεέ μου, πόσο έμοιαζε στον δόκτορα Κασσανδρινό!»
«Καινούργια;» ρώτησε ο Υάκινθος χωρίς να σταματήσει το βάψιμο, «δεν σ’ έχω ξαναδεί ποτέ».
«Εγώ σ’ έχω δει», είπε η Φλώρα, χαμογελώντας μυστήρια. «Μετά πολλά, πολλά χρόνια» Υπονοούσε βέβαια τον δόκτορα Κασσανδρινό: τον είχε γνωρίσει ώριμο άντρα, μα σίγουρα έφηβος θα ήταν το ίδιο θεϊκός με τον άγνωστο στον καθρέφτη.
Ο Υάκινθος δεν κατάλαβε, μα ούτε ζήτησε να μάθει. «Με λένε Υάκινθο», είπε. «Εσένα;» Ο πόθος στο βλέμμα της Φλώρας τον έκανε να ελέγξει τον καβάλο του στενού παντελονιού της. «Εγχειρισμένη;» ρώτησε
Ιάκωβος Κοπερτί: Σενάριο για εφιάλτη (Οδυσσέας)
1 σχόλιο:
ΚΟΠΕΡΤΙ ΙΑΚΩΒΟΣ
Ο Ιάκωβος Κοπερτί γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης, και εν συνεχεία εργάστηκε ως διερμηνέας. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Ντάρμστατ και εργάστηκε ως μηχανικός στο Αμβούργο και στην Αθήνα. Το 1984 δημοσιεύεται η πρώτη του μετάφραση, Το φιλί της γυναίκας-αράχνης του Mannuel Puig, και αμέσως μετά η πρώτη του νουβέλα Σενάριο για εφιάλτη. Από το 1985 εργάζεται αποκλειστικά ως μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων.
Το 2000 βραβεύτηκε με το Ελληνογερμανικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης για την ελληνική μετάφραση του έργου Διαβάζοντας στην Χάννα του Bernhard Schlink και το 2009 για το βιβλίο Η Βίβλος του Διαβόλου του Richard Dübell (Λιβάνης).
Έχει μεταφράσει έργα των Ingeborg Bachmann, Günter Grass, Ε.Τ.Α. Hoffmann, Hugo von Hofmannsthal, Tanja Kinkel, Heinrich Mann, Bernhard Schlink, κ.ά.
Εργογραφία
Σενάριο για εφιάλτη. Αθήνα, Οδυσσέας, 1984. Σελ.: 135.
Μεταφράσεις
Mannuel Puig, Το φιλί της γυναίκας-αράχνης. Αθήνα, Οδυσσέας, 1984. Σελ.: 272.
Heinrich Mann, Ο νομοταγής πολίτης. Αθήνα, Οδυσσέας, 1988. Σελ.: 438.
Peter Handke, Ο Κινέζος του πόνου. Αθήνα, Κανάκη, 1989. Σελ.: 167.
Ingeborg Bachmann, Ο Ιβάν, ο Μαλίνα κι εγώ. Αθήνα, Κανάκη, 1989. Σελ.: 301.
Thomas Bernhard, Το ασβεστοκάμινο. Αθήνα, Κανάκη, 1992. Σελ.: 204.
Robert Walser, Ο παραγιός. Αθήνα, Ηριδανός, 1992. Σελ.: 317.
Friedrich Dürrenmatt, Η κοιλάδα της αταξίας. Αθήνα, Κανάκη, 1993. Σελ.: 120.
Günter Grass, Δυσοίωνα κοάσματα. Αθήνα, Οδυσσέας, 1994. Σελ.: 261.
Heinrich Böll, Ασφυκτική προστασία. Αθήνα, Πόλις, 1994. Σελ.: 378.
Leo Perutz, Νύχτες κάτω από την πέτρινη γέφυρα. Αθήνα, Πόλις, 1995. Σελ.: 304.
Christoph Ransmayr, Morbus Kitahara. Αθήνα, Οδυσσέας, 1996. Σελ.: 367.
Bernhard Schlink & Walter Popp, Απόδοση δικαιοσύνης. Αθήνα, Κριτική, 1998. Σελ.: 298.
E.T.A. Hoffmann, Πριγκίπισσα Μπραμπίλα. Αθήνα, Οδυσσέας, 1998. Σελ.: 206.
Bernhard Schlink, Διαβάζοντας στη Χάννα. Αθήνα, Κριτική, 1999. Σελ.: 205.
Jostein Gaarder, Μάγια, το θαύμα της ζωής. Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2000. Σελ.: 454.
Bernhard Schlink, Ερωτικές αποδράσεις. Αθήνα, Κριτική, 2000. Σελ.: 297.
Tanja Kinkel, Αμαρτωλός έρωτας. Αθήνα, Κριτική, 2000. Σελ.: 329.
Ρίχαρντ Στράους: Η γυναίκα δίχως σκιά [συλλογικό]. Αθήνα, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2002. Σελ.: 157.
Jostein Gaarder & Klaus Hagerup, Η μαγική βιβλιοθήκη. Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2002. Σελ.: 301.
Kurt Aust, Η ημέρα της κρίσεως. Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2002. Σελ.: 459.
Tanja Kinkel, Η λέαινα της Ακιτανίας. Αθήνα, Κριτική, 2002. Σελ.: 478.
Jostein Gaarder, Η κόρη του διευθυντή του τσίρκου. Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2003. Σελ.: 324.
Bernhard Schlink, Τα ίχνη του χρήματος. Αθήνα, Κριτική, 2003. Σελ.: 258.
Τα παιδιά ρωτούν, οι νομπελίστες απαντούν [συλλογικό έργο]. Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2004. Σελ.: 265.
Erich Hackl, Γάμος στο Άουσβιτς. Αθήνα, Κριτική, 2004. Σελ.: 176.
Jostein Gaarder, Το κορίτσι με τα πορτοκάλια. Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2005. Σελ.: 222.
Vibeke Lokkeberg, Η πορφύρα. Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2005. Σελ.: 326.
Robert Löhr, Το σκακιστικό αυτόματο. Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2006. Σελ.: 458.
Rafik Schami, Η σκοτεινή πλευρά της αγάπης. Αθήνα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2006. Σελ.: 1011.
Heinrich Mann, Ένας αργοπορημένος έρωτας. Αθήνα, Οδυσσέας, 2006. Σελ.: 237.
Bernhard Schlink, Ο γυρισμός. Αθήνα, Κριτική, 2007. Σελ.: 370.
Δημοσίευση σχολίου