Τετάρτη, Ιανουαρίου 16, 2008

No 505

Image Hosted by ImageShack.usAndrew Potter

Πιστεύω,
στην υγρασία της Νύχτας
στ’ αγάλματα που ταξιδεύουν μέρα-νύχτα, μες σε δαπανηρές συσκευασίες
και στα κλειστά παράθυρα, εργοστασίων που απεργούν.
Πιστεύω,
στην λιτανεία των αυτοκινήτων
στα νευρικά σφυρίγματα ενός εγκαταλελειμμένου αστυφύλακα
και στην οσμή από σελίδες των σχολικών βιβλίων.
Πιστεύω,
στις ποιητικές ανθολογίες
στις διαφημίσεις ταυρομαχιών του ‘35
και στα σημάδια του κορμιού σου, που φανερώνουν έρωτα. Τέλος.
Πιστεύω,
στον θάνατο της μνήμης
και στην ανάσταση των επιθυμιών, εν μέσω ρόδων, γιασεμιών και υακίνθων
Και τούτο εγένετο,
Αμήν.

Μάνος Χατζιδάκις: Τα σχόλια του Τρίτου (εξάντας)

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

H παρουσίαση του βιβλίου και το βιογραφικό του Μάνου Χατζιδάκι είναι από το site του βιβλιοπωλείου "Λεμόνι" (www.lemoni.gr)
:

Τα σχόλια του Τρίτου
Μια νεοελληνική μυθολογία
Χρονολογία έκδοσης:2007

Σαν άρχισα τα "Σχόλια" στο Τρίτο το '78, δεν είχα αποσαφηνίσει μέσα μου ούτε το ύφος της γραφής τους, ούτε καλά-καλά τους στόχους μου. Γνώριζα βέβαια πως θα' πρεπε να ξεκινήσω απ' την πραγματικότητα του τόπου μας, αλλά όχι με τον τρόπο της "βραδυνής" και "μεσημβρινής" παραδημοσιογραφίας - τρόπος και είδος γραφής που απεχθάνομαι από νέος και περιφρονώ.
Σχόλιο με σχόλιο λοιπόν σχημάτιζα τον τρόπο, τη γραφή και το επίπεδο μέσα απ' το οποίο έβλεπα τον νεοελλαδικό κόσμο μας και επικοινωνούσα ολοένα με ένα πλατύτερο κοινό ή καλλίτερα με ένα μεγαλύτερο κοινό, γιατί ποτέ είναι αλήθεια δεν υπήρξα κατάλληλος για το πλατύ κοινό. Φυσικά επικοινωνούσα με όλους, εκτός από τους παραδημοσιογράφους και τον αρμόδιο υφυπουργό - ανίκανους, για μια οποιαδήποτε επικοινωνία. Αυτοί όμως ενοχλήθηκαν πολύ σαν συνειδητοποίησαν το γεγονός ότι επιτυγχάνετο επικοινωνία χωρίς τη συμμετοχή τους, χωρίς τα δημοσιογραφικά ή τα πολιτικά οφέλη, έτσι κι η αντίδρασή τους ήταν άμεση - ενορχηστρωμένη λασπολογία, "αγανακτισμένοι ακροατές", μηνύσεις και ένας υφυπουργός πιεζόμενος από την Κοινή, κοινότατη Γνώμη. Το Τρίτο σταμάτησε τη λειτουργία του, σταμάτησαν και τα "Σχόλια". Για μιαν ακόμη φορά η ποιητική συνείδηση και η έκφρασή της καταδιώχθηκε και εξαναγκάστηκε στη σιωπή. Η έκδοση λοιπόν αυτών των "Σχολίων" ήταν επιβεβλημένη για να μην ξεχνάμε την αθλιότητα και τις οδυνηρές αλήθειες του καιρού μας και του τόπου μας.

(Αθήνα, 27 Νοεμβρίου 1980, Μάνος Χατζιδάκις)
~~~~~~~~~~~~

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 23 Οκτωβρίου 1925. Από την ηλικία των τεσσάρων ετών άρχισε να μελετάει πιάνο, ενώ από το 1940-43 ανώτερα θεωρητικά, με τον Μενέλαο Παλλάντιο, σημαντική μορφή της Ελληνικής Εθνικής Μουσικής Σχολής. Παράλληλα, σπούδαζε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ γαλουχήθηκε από καλλιτέχνες και διανοούμενους της γενιάς του μεσοπολέμου (Σεφέρης, Γκάτσος, Σικελιανός). Από το 1945 συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο

Τέχνης, έγραψε μουσική για πολλές αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, καθώς και για έργα σύγχρονου ρεπερτορίου: Ορέστεια (1950), Μήδεια (1956), Εκκλησιάζουσες (1956), Λυσιστράτη (1957), Κύκλωπας (1959), Όρνιθες (1959), Λεωφορείον ο Πόθος (1948), Ματωμένος Γάμος (1948), Το γλυκό πουλί της νιότης (1960), Το φυντανάκι (1989) κ.α

Το 1948 γράφει, για μία μικρή λευκή αχιβάδα, έργο το οποίο ο ίδιος ξεχωρίζει, στο σύνολο της εργασίας του. Το 1949 με την περίφημη διάλεξη του για το ρεμπέτικο(1949), ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στη συντηρητική αστική κοινωνία. Αναμόρφωσε όλο το ελληνικό τραγούδι, δρομολογώντας σε νέους μουσικούς ορίζοντες.

Παράλληλα με το θέατρο από το 1946 ο Μάνος Χατζιδάκις, συνέθεσε μουσική για 80 ελληνικές και ξένες ταινίες: Στέλλα(1955), ο Δράκος(1956), America-America(1963) To 1960 του απονέμεται βραβείο για το τραγούδι, Τα παιδιά του Πειραιά ,της ταινίας: Ποτέ την Κυριακή.

Δύο χρόνια αργότερα, ανέβασε στην Αθήνα την Οδό Ονείρων, παράσταση σταθμό για το ελληνικό μουσικό θέατρο, με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Χορν.

Ανώνυμος είπε...

Στο διάστημα 1966-72 έζησε στη Ν.Υόρκη , όπου έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του: Ρυθμολογία (έργο για πιάνο), Ο Μεγάλος Ερωτικός(κύκλος τραγουδιών, βασισμένος σε ποιήματα αρχαίων και σύγχρονων), εκεί ξεκίνησε και την Εποχή της Μελισσάνθης, μια μουσική ιστορία με αυτοβιογραφικά στοιχεία, που διαδραματίζεται λίγο μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου.

Ο Μάνος Χατζιδάκις, προσωπικότητα πολύπλευρη και πολυδιάστατη, εκτός από την σύνθεση είχε και άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Ίδρυσε και διηύθυνε την Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών(1964-67), το Πολύτροπο (καφεθέατρο 1972), Μουσικές Γιορτές στα Ανώγεια Κρήτης (1978, φεστιβάλ μουσικής), τους Μουσικούς αγώνες στην Κέρκυρα(1981) τον Σείριο (δισκογραφική εταιρεία,1985) την Ορχήστρα των Χρωμάτων (ορχήστρα συμφωνικής μουσικής,1989), τέλος διηύθυνε τον κρατικό ραδιοσταθμό (Τρίτο Πρόγραμμα, 1975-81), τον οποίο μετέτρεψε σε σημείο αναφοράς ποιότητας και ιδέων.

Από την αρχή της παρουσίας του στον ελληνικό μουσικό χώρο, ήταν διαρκώς δισκογραφικά παρών με δίσκους που θεωρούνται πια κλασικοί: To χαμόγελο της Τζοκόντα(1964), Αθανασία (1975), Σκοτεινή μητέρα (1985) Τα τραγούδια της Αμαρτίας(1992)κ.α. Επίσης δημοσίευσε τέσσερα βιβλία με ποιήματα και σχόλια: Μυθολογία, Μυθολογία Δεύτερη , Τα σχόλια του Τρίτου, Ο Καθρέπτης και το Μαχαίρι. Το απόγευμα της 15ης Ιουνίου του 1994, ο Μάνος Χατζιδάκις "άρχισε το ταξίδι του προς τα άστρα"....

Ανώνυμος είπε...

Ένα σχόλιο από τον Ριζοσπάστη της Τρίτης, 25 Οκτ. 2005, με αφορμή την 80ή επέτειο από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι:

Την Κυριακή που πέρασε συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι. Ομως το «εικονοστάσι», με το οποίο είναι εφοδιασμένο κάθε σαλόνι του σύγχρονου κόσμου, η τηλεόραση, ήταν απασχολημένη με άλλα: Με την κυρία που άφησε μια επιταγή στον Γιακουμάτο και μετά σουλατσάριζε στα κανάλια, με την Παπαρίζου που ήτανε στη Γιουροβίζιον, με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό...
*
Ο Χατζιδάκις ήταν απών από το τηλεοπτικό τοπίο του Σαββατοκύριακου. Ευτυχώς. Έστω και άθελά τους, όσοι διοικούν το εν λόγω τοπίο, βουτηγμένοι καθώς είναι στην αμάθεια και την ευήθειά τους, αδυνατούν να λερώσουν ό,τι δεν μπορούν να καταλάβουν, ό,τι δεν μπορούν να εννοήσουν, ό,τι δεν μπορούν να φτάσουν. Η ζωή, το έργο, η μουσική του Χατζιδάκι έμειναν ανέγγιχτα από τους «νταβαΤiViδες», αυτούς με τα «πρωινάδικα» τσίρκο τους και τις μεταμεσονύκτιες «ζούγκλες» τους.

Οι «νταβατζήδες» της εικονικής πραγματικότητας, ενδεχομένως, τώρα να νομίζουν ότι με την αθλιότητα και την απρέπειά τους, φίμωσαν τον Χατζιδάκι. Ότι τον «περιποιήθηκαν» για τα καλά, ρίχνοντάς τον στη σπηλιά του τηλεοπτικού σιωπητηρίου, όπου θέλουν να κρατούν έγκλειστη κάθε φωνή που σηματοδοτεί την ανάταση.

Μόνο που το έργο και η ζωή του Χατζιδάκι είναι πολύ φωτεινά, για να μπορούν να τα συσκοτίσουν κάποιοι αμόρφωτοι λεχρίτες. Και η φωνή του, εξίσου, δυνατή, τους στιγματίζει και τους απευθύνεται:

«Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι
Πότε θαρθούνε καινούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε τη βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;»

(Από «Τα σχόλια του Τρίτου - Μάνος Χατζιδάκις», εκδόσεις «Εξάντας»).