Irene Hardwicke OlivieriΗ Πρωτοχρονιά παραπαίει προς το τελείωμα. Το πάρτι αδειάζει, τα άτομα γύρω μου με παρακινούν να φύγουμε. Κλάμπ, ρέιβ, ολόκληρος ο κόσμος περιμένει. Το πάρτι είναι γεμάτο φαντάσματα, όλα αναγνωρίσιμα, πρόσωπα από τα σύνορα του δικού μου κόσμου. (…)
Καθόμαστε και παρακολουθούμε τον κόσμο, εκείνη καπνίζει. Η γκόμενα της χορεύει με κάποια άγνωστη. Παρακολουθώ το βλέμμα της Χάνα. Είναι γεμάτο θυμό και ζήλια, παρακολουθεί τις γυναίκες να στροβιλίζονται. Αφήνει το χέρι μου.
- Τσαντίστηκες με την Τίνα;
- Όχι, βέβαια. Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, δεν είμαστε παντρεμένες.
Μακάρι να μπορούσα να πω αυτό που πίστευα ότι έπρεπε να ειπωθεί. Που είναι κάτι σε στυλ, όχι δεν είστε παντρεμένες και ούτε θέλετε κάτι τέτοιο. Αλλά την αγαπάς και είναι εδώ, σε ένα πάρτι, με κάποια άλλη που την πηδάει, κι αυτό σε καίει πολύ.
Όταν η Χάνα έφυγε απ’ το σπίτι της, είπε στον πατέρα της ότι ήταν λεσβία κι εκείνος την έκανε μαύρη στο ξύλο, στις κλοτσιές. Την επισκέφθηκα στο νοσοκομείο και το πρόσωπό της ήταν τυλιγμένο με επιδέσμους. Η Τίνα ήταν δίπλα της, της κρατούσε το χέρι.
Χρήστος Τσιόλκας: Ο άνθρωπος του Ιησού (οξύ)
5 σχόλια:
Οι ημερομηνίες δεν είναι λίγο σουρεάλ; Ή μήπως υπάρχει κάποιος άλλος λόγος; Διαβάστε τα εκείνη την ημερομηνία ή ακόμη εκείνη τη μέρα θα παρέθετα αυτά τα κείμενα αν...
Τεσπά...η μόνη μου ένσταση είναι ότι δεν έβαλες ένα κείμενο για τις 14 Δεκεμβρίου...τα γεννεθλιά μου. Βάλε κάτι για να δω πώς θα πάει ο χρόνος μου ή πως έφυγε ο παλιός. Το προτιμώ από το να διαβάσω καμιά αστρολογική ανάλυση ή να προσπαθήσω να θυμηθώ τι δεν έκανα και φέτος.
H παρουσίαση του βιβλίου από το apothema.gr
(www.apothema.gr)
Τι συμβαίνει σε μια οικογένεια όταν συνταράσσσεται από κάτι ανείπωτα φρικτό, κάτι τόσο συγκλονιστικό που όλος ο κόσμος θέλει να το μάθει; Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς ώθησε τον Τόμι Στεφάνο να κάνει αυτό που έκανε εκείνη τη βραδιά. Η οικογένειά του, η αδέξια, αμφιλεγόμενη αγάπη της; Κάποια κατάρα, μήπως, το φαρμακερό κοράκι που ακολουθεί τους άντρες της οικογένειας Στεφάνο γενιές και γενιές; Έφταιγε το γεγονός ότι έχασε τη δουλειά του ή μήπως ο θεός; Η πορνογραφία ή μήπως η τηλεόραση; Προσπαθώντας να βρει απαντήσεις στα ερωτήματα που προέκυψαν από το θάνατο του αδερφού του, ο Λου Στεφάνο ξεκινάει το προσκύνημα στο παρελθόν, στα ενδόμυχα βάθη της δικής του ψυχής, στους πόθους, τις αναστολές και τη σύγχυση που τον διακατέχει. Αν, όμως, δεν υπάρχουν απαντήσεις; Αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους κάνουμε αυτά που κάνουμε και αγαπάμε αυτούς που αγαπάμε; Τότε το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει ο Λου είναι να ξορκίσει τα φαντάσματά του.
Ένα ηλεκτρισμένο μυθιστόρημα από το συγγραφέα του Κατά Μέτωπο, Ο Άνθρωπος του Ιησού πυροδοτεί εκρήξεις στις συνειδήσεις των αναγνωστών
~~~~~~~~~~~~
To σύντομο βιογραφικό είναι από το booksfromgreece.gr
(www.booksfromgreece.gr)
Ο Χρήστος Τσιόλκας γεννήθηκε το 1965 στη Μελβούρνη. Μεγάλωσε σε μία δίγλωσση οικογένεια, όπου εκτός από πολιτική και μουσική, έμαθε και πως να φτιάχνει αρκετά καλό τούρκικο καφέ. Το "Κατά Μέτωπο" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και εκδόθηκε το 1995. Σε αυτό βασίστηκε η βραβευμένη ταινία της Ελληνοαυστραλής σκηνοθέτιδος Άννα Κόκκινος, το 1998. Συνεργάζεται με πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Αυστραλία και η εφημερίδα Sudney Morning Herald' s τον κατέταξε ανάμεσα στους δέκα καλύτερους νέους συγγραφείς.
~~~~~~~~~~~~
H μετάφραση είναι της Νερίνας Κιοσέογλου.
Παλαιότερη καταχώρηση για τον Χρήστο Τσιόλκα:
Κατά μέτωπον - No 170 / 18-9-2005
Αγαπητέ blue cave,
Ένα ποιήμα-δωράκι για τα γενέθλιά σου μαζί με θερμές ευχές για ό,τι καλύτερο επιθυμείς:
ΟΚΤΩ ΤΟ ΠΡΩΙ
Τον κοιτάζω πώς κοιµάται τυλιγµένος στο σεντόνι.
Το σφουγγάρι της ανάπαυσης
του έχει σβήσει τις αισθήσεις.
Αφήνει να περάσουν δυο γραµµές
διάστικτες από φως το µισάνοιχτο παράθυρο,
τσιµπολογάει στο χείλος µιας γλάστρας µε γεράνια
ένα σπουργίτι τρεµάµενο
µε µάτια σαν κεφάλι καρφίτσας,
και το τσιµπολόγηµα γίνεται
στο ρυθµό µιας φράσης ανακριτικής.
Αλλά εκείνος δεν ξυπνάει.
Αγκαλιάζει το µαξιλάρι, χώνεται µέσα σαν σε σύννεφα
και µε παγιδεύει καθώς γυρίζει σηκώνοντας το γόνατο.
Δεν ξέρω αν αποτελώ µέρος του ονείρου του.
Η αγάπη είναι µια σκάλα
και δεν ξέρω αν φτάνει µέχρι τ’ όνειρο.
LUIS MUÑOZ / ΙΣΠΑΝΙΑ
από την Ανθολογία ομο-ερωτικών ποιημάτων Η ΕΛΞΗ ΤΩΝ ΟΜΩΝΥΜΩΝ (Οδυσσέας)
reycorazon
εντυπωσιακό blog.
μόλις κατάλαβα ότι είσαι ο επιμελητής της "Έλξης". Είναι κόσμημα για την βιβλιοθήκη μου.
Θαυμαστής σου.
Θα σε διαβάζω.
Χαιρετώ.
antid,
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια :)
Δημοσίευση σχολίου