Will CottonΗ Τζένη άρχισε να κλαίει σιγανά’ τα δάκρυα σκέπασαν, υγρά, ζεστά και ξαφνικά, την αλλόκοτη δυστυχία του προσώπου της. (…) ξέσπασε ανοιχτά πλέον σε κλάματα. Επειδή το αρχικό, σιγανό κλάμα δεν είχε τραβήξει την προσοχή της Ρόμπιν, επιστράτευε τώρα, για να την κάνει να την προσέξει, το ανέβασμα της έντασης και το σφίξιμο του λάρυγγα, με την ίδια ανυποχώρητη λύσσα που νιώθει κανείς όταν προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή ενός προσώπου μέσα σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο. Παρά τη στενότητα της καρδιάς της, το κλάμα πήρε τελικά την ακρίβεια μιας μονότονης μουσικής υπόκρουσης σε κάποια παρτιτούρα. Ο γιατρός, σκυμμένος τώρα λιγάκι μπροστά, είπε με σχεδόν επαγγελματική φωνή: «Αγάπη γυναίκας για γυναίκα – άραγε τι παράλογη λαχτάρα ακατάπαυστης οδύνης και μητρότητας γέννησαν στο μυαλό τέτοιο πράγμα;»
«Ω, ω, κοιτάξτε την!» είπε η Τζένη, δείχνοντας με μια απότομη κίνηση τη Ρόμπιν και το κορίτσι, σαν να μην ήταν πια αυτές εκεί, σαν να ήταν μια μακρινή εικόνα που χανόταν από τα μάτια τοςυ καθώς έτρεχαν τα άλογα. «Κοιτάξτε πώς εξευτελίζει την αγάπη!» Ήλπιζε πως η Ρόμπιν θα την άκουγε.
«Αχ» είπε ο γιατρός, «Αγάπη, τι τρομερό συναίσθημα!»
Τζούνα Μπαρνς: Το δάσος της νύχτας (Αλεξάνδρεια)
2 σχόλια:
Σαν ένα «κρυφό μονόλογο μιας ψυχής στην καρδιά της νύχτας» περιγράφει το βιβλίο της η Τζούνα Μπαρνς. Και όπως εξομολογήθηκε σε μια φίλη της, το έγραψε με το «ρέον αίμα της» από την χαίνουσα πληγή που της είχε αφήσει η διακοπή της, σχεδόν δεκάχρονης, σχέσης της με την σύντροφό της. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αναφέρεται στη σχέση της με την γλύπτρια και αργυρογράφο Θέλμα Γουντ, αν και το βιβλίο γράφτηκε μετά το 1928 που χώρισαν. Αυτή όμως θεωρείται η πιο μακροχρόνια και σοβαρή σχέση που είχε με γυναίκα.
Το Δάσος της νύχτας, ένα βιβλίο πλούσιο σε ειρωνεία και συμβολισμό, κυκλοφόρησε στην Αγγλία, το 1936 και ένα χρόνο αργότερα στις ΗΠΑ. Περιγράφει έντονα και ευφυώς την κυρίαρχη δύναμη του αυθεντικού ερωτικού πάθους, της ερωτικής ψύχωσης, με τέτοια γλώσσα και τέτοιο τρόπο που σύρει τον αναγνώστη σε έναν λαβύρινθο νοημάτων και αποκάλυψης. Την εισαγωγή στην πρώτη αμερικανική έκδοσή του, είχε κάνει ο Τ.Σ. Έλιοτ ο οποίος την θαύμαζε για την πλούσια και παρεμφατική γλώσσα της και θεωρούσε το βιβλίο της ως ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα.
Η Djuna Barnes (1892-1982) για την οποία είχαν εκφραστεί με τον ίδιο ενθουσιασμό ο Γκράχαμ Γκρην, ο Ντύλαν Τόμας και άλλοι σύγχρονοί της, υπήρξε πολυγραφότατη και επιδόθηκε σε όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου. Έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και ποίηση, ενώ παράλληλα ήταν καρτουνίστα, δημοσιογράφος και εικονογράφος. Το Δάσος της νύχτας είχε χαρακτηρισθεί από το εγκυρότατο Book World (λογοτεχνικό παράρτημα της κυριακάτικης Washington Post) ως ένα «αριστούργημα μοντερνισμού» και η συγγραφέας Ντόροθυ Άλισον* στην εισαγωγή μιας επόμενης έκδοσής του από τον σπουδαίο εκδοτικό οίκο Modern Library, το υποστηρίζει και το υπερασπίζεται ως κλασικό λεσβιακό έργο.
*Η Ντόροθυ Άλισον (1949) είναι η συγγραφέας του «Μπάσταρδου» -“λεσβία και φεμινίστρια”, όπως η ίδια δηλώνει- που είχε προταθεί για το Αμερικανικό Βραβείο Βιβλίου (National Book Award) . Το Μπάσταρδο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Οδυσσέας»
Από το site της Πρωτοπορίας:
«Το Δάσος της Νύχτας» ανέδειξε τη Τζούνα Μπαρνς ως μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της μοντέρνας αμερικανικής λογοτεχνίας καθώς, με την εικονοκλαστική ποιητική γραφή της και την τόλμη που χειρίζεται τα θέματά της, άνοιξε νέους δρόμους στο σύγχρονο μυθιστόρημα και την ποίηση.
Αφήγηση της νυχτερινής περιπλάνησης των ανθρώπινων παθών και φόβων, καταγραφή της ερωτικής συνάντησης δύο γυναικών και του αποχαιρετισμού τους, μυθιστόρημα όπου πλάθονται χαρακτήρες μοναδικοί και απρόβλεπτοι με φόντο το Παρίσι και τη Βιέννη του Μεσοπολέμου, το Δάσος της Νύχτας, πέρα από μια λαμπρή άσκηση γραφής, είναι μια σπουδή του πεπρωμένου και του έρωτα.
~~~~~~~~~~~~
H μετάφραση είναι του Παναγιώτη Χατζηδάκη
Δημοσίευση σχολίου