Κυριακή, Αυγούστου 28, 2005

No 149

Image Hosted by ImageShack.usJenny Saville
.
Όταν βρεθήκαμε στο γεμάτο ατμούς αποδυτήριο, εγώ ντύθηκα πιο γρήγορα από τη Γιαν και ύστερα κάθισα και την παρακολουθούσα που ντυνόταν. Το πρόσεξε και μου χαμογέλασε. Ήξερε πως μου άρεσε να την κοιτάζω. Έκανε πιο αργές τις κινήσεις της, άρχισε να τρίβει τους ώμους της με την πετσέτα. Θαύμασα το μακρύ λαιμό και τους φαρδιούς ώμους της. Την κομψότητά της. Ήταν το κορμί που καταβρόχθιζα κάθε βράδυ, τότε, στο Αγρόκτημα της Κόκκινης Αζαλέας. Τα στήθια της – πόσο γεμάτα έδειχναν. Ήθελα να τα ξαναχαιδέψω. Η καρδιά μου χοροπήδησε όταν η ματιά μου έπεσε πάνω της. Η Γιαν έσκυψε να πάρει το σουτιέν της. Τα στήθια της μου άγγιξαν το πρόσωπο. ‘Σ’ αγαπώ’, της ψιθύρισα. Χαμογέλασε. ‘ Το ξέρω’, μου απάντησε. Φόρεσε το σουτιέν τους και το κούμπωσε. Έχωσα την πετσέτα στην τσάντα. Έδωσε τα παπούτσια της. Καθώς βγαίναμε από τα λουτρά, μου είπε πως είχε γίνει πολύ πιο διεφθαρμένη απ’ όσο μπορούσα να φανταστώ.
.
Aντσι Μιν : Κόκκινη Αζαλέα (Ψυχογιός)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η περιγραφή του βιβλίου από το site των εκδόσεων «Ψυχογιός»

ΕΝΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΕΜΑΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Μια νεαρή κοπέλα μέσα στη θύελλα της Πολιτιστικής Επανάστασης στα βάθη της απέραντης κινέζικης υπαίθρου. Στα δεκαεφτά της χρόνια υποχρεώνεται από το σύστημα να δουλέψει μαζί με άλλες νεαρές γυναίκες σε μια κολεκτίβα. Εκπαιδεύεται στο φόβο, τη στέρηση, τη σκληραγωγία. Κι όμως, μόλο που της είναι απαγορευμένο να μιλήσει, να ντυθεί, να διαβάσει, να γράψει, ν' αγαπήσει, αυτή μέρα με τη μέρα καταφέρνει να βρει τρόπο να επιβιώσει. Βρίσκει το δρόμο για τον έρωτα. Η "Κόκκινη Αζαλέα" είναι ακριβώς η ιστορία της.

Το βιβλίο αυτό είναι μια συγκλονιστική ιστορία που μας ανοίγει διάπλατα ένα παράθυρο σ' έναν άγνωστό μας κόσμο. Μιλάει για τα γεγονότα που σημάδεψαν την Κίνα εκείνα τα χρόνια κι όμως δεν είναι βιβλίο πολιτικό. Είναι ένα βιβλίο με διάχυτο ερωτισμό, η κραυγή μιας νέας γυναίκας που έζησε στο πετσί της την εφαρμογή μιας κατά βάθος απάνθρωπης ιδεολογίας μα που κατάφερε να διατηρήσει μέχρι το τέλος την ατομικότητά της και την αγάπη της για τη ζωή και τον έρωτα .

Ανώνυμος είπε...

Η Άντσι Μινγεννήθηκε στη Σαγκάη το 1957. Από πολύ νωρίς ήταν μέλος των Μικρών Ερυθροφρουρών. Μόλις τελείωσε το σχολείο, την έστειλαν σε στρατόπεδο υποχρεωτικής εργασίας στα βάθη της Κίνας όπου μαζί με χιλιάδες άλλους νεαρούς Κινέζους αναγκάστηκε να υποστεί απερίγραπτες κακουχίες, σωματικές αλλά και, κυρίως, ψυχικές. Κάποια στιγμή την επέλεξαν μαζί με μερικές άλλες κοπέλες για να παίξει στον κινηματογράφο. Η Τσιανγκ Τσινγκ, η σύζυγος του Προέδρου Μάο, γυναίκα με μεγάλη πολιτική δύναμη εκείνη την εποχή, προωθούσε τη μεταφορά της γνωστής κινέζικης όπερας στη μικρή οθόνη. Όμως, ο Μάο πεθαίνει ξαφνικά. Μαζί του χάνεται ένας ολόκληρος κόσμος και η ζωή, όπως τη γνωρίζει η Άντσι, αλλάζει άρδην. Όταν η Μαντάμ Μάο φυλακίζεται, κινδυνεύει να έχει κι αυτή την ίδια τύχη. Τελικά, καταφέρνει να φτάσει στην Αμερική με τη βοήθεια της ηθοποιού Τζόαν Τσεν. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία πριν καταθέσει γραπτώς τη συγκλονιστική της μαρτυρία για τα όσα συνέβαιναν στη μακρινή της πατρίδα στα χρόνια του Μάο. Και το κατάφερε. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ανεπανάληπτο!

(από το σάιτ του Ψυχογιού)
~~~~~~~~~~~~

Η αυτοβιογραφία της Άντσι Μιν, με τον τίτλο «Κόκκινη Αζαλέα», βραβεύθηκε από τους Νew York Times ως το πιο αξιόλογο βιβλίο του 1994, έγινε διεθνές best seller και μεταφράστηκε σε είκοσι γλώσσες.

(από το site του Γκοβόστη)
~~~~~~~~~~~~

Η Κόκκινη Αζαλέα «μυθιστόρημα μιας Κινέζας που περιγράφει μια ερωτική της σχέση με γυναίκα (την ινστρούκτορά της) στη διάρκεια της πολιτισμικής επανάστασης του Μάο στην Κίνα, έχει δυνατές περιγραφές λεσβιακού πάθους αλλά καθόλου λεσβιακή συνείδηση» και είναι «μάλλον γραμμένο για να διαβαστεί απο ετερό κόσμο», διαβάζουμε στο site της Λ.Ο.Α.
~~~~~~~~~~~~

Την μετάφραση έκανε η Κώστια Κοντολέων.