Ο περιπατητικός Ιερώνυμος λέει ότι η παιδεραστία ήταν πολυζήτητη, επειδή πολλές φορές η ρωμαλεότητα των νέων και η ομοθυμία τής μεταξύ τους αγάπης γκρέμισε πολλές τυραννίδες. Διότι όταν οι ερωμένοι είναι μπροστά, ο εραστής θα προτιμούσε να πάθει οτιδήποτε, παρά να σχηματιστεί γι' αυτόν η εντύπωση δειλίας στα μάτια των ερωμένων του. Οπωσδήποτε έμπρακτη απόδειξη για τούτο είναι ο ιερός λόχος που οργανωθηκε στη Θήβα από τον Επαμεινώνδα, και η θανάτωση των Πεισιστρατιδών από τον Αρμόδιο και από τον Αριστογείτονα, και στον Ακράγαντα της Σικελίας ο έρωτας του Χαρίτωνα και του Μελάνιππου. Ο Μελάνιππος ήταν ερωμένος του Χαρίτωνα, όπως λέει ο Ηρακλείδης από τον Πόντο στο έργo του Περί ερωτικών. Αυτοί, όταν φάνηκαν ότι επιβουλεύονται το Φάλαρη, αν και βασανίζονταν και πιέζονταν να καταδώσουν τους συνεργούς τους, άχι μόνο δεν τους κατέδωσαν, αλλά και τον ίδιο τον Φάλαρη τον οδήγησαν σε ευσπλαχνία για τα βασανιστήριά τους, ώστε να τους επαινέσει πολύ και να τους αφήσει ελεύθερους. Γι' αυτό και ο Απόλλωνας, ευχαριστημένος για την ενέργειά του αυτή, χάρισε στο Φάλαρη αναβολή του θανάτου του φανερώνοντας αυτό σ' εκείνους που ρωτούσαν την Πυθία πώς να επιτεθούν εναντίον του' χρησμοδότησε και σε όσους ήταν γύρω από το Χαρίτωνα βάζοντας τον πεντάμετρο στίχο πριν από τον εξάμετρο, όπως έκανε αργότερα ο Διονύσιος από την Αθήνα, αυτός που αποκλήθηκε Χάλκινος, στις Ελεγείες του. Ο χρησμός είναι ο ακόλουθος:
Ευτυχισμένοι υπήρξαν ο Xαρίτωνας και ο Μελάνιππος,
oδηγoί για τους θνητούς της θεϊκής αγάπης.
Αθήναιος: Άπαντα 13. Δειπνοσοφιστών ΙΓ’ (Κάκτος)
Ευτυχισμένοι υπήρξαν ο Xαρίτωνας και ο Μελάνιππος,
oδηγoί για τους θνητούς της θεϊκής αγάπης.
Αθήναιος: Άπαντα 13. Δειπνοσοφιστών ΙΓ’ (Κάκτος)
2 σχόλια:
Ο Αθήναιος γεννήθηκε στην Ναύκρατιν, ελληνική πόλη της Αιγύπτου και έζησε κατά την εποχή του Μάρκου Αυρήλιου. Οι «Δειπνοσοφισταί» ανήκουν στο φιλολογικό είδος που αναπτύχθηκε κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους, και περιλαμβάνει ποικίλη ύλη. Πρόκειται για ένα φανταστικό συμπόσιο αλλά η αξία του έργου έγκειται στη πλουσιότατη ύλη του για τον κοινωνικό και ιδιωτικό βίο των Ρωμαίων και Ελλήνων της εποχής αυτής, και ιδίως στην διάσωση αποσπασμάτων ποιητών της μέσης και νέας κωμωδίας και συγγραφέων της αλεξανδρινής περιόδου.
Οι Πέρσες, λέει ο Ηρόδοτος, έμαθαν την παιδεραστία από τους Έλληνες.
Εραστής παιδιών με μανιακό τρόπο ήταν και ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Ο Δικαίαρχος τουλάχιστον λέει στο έργο του Για τη θυσία στο Ίλιο ότι αυτός τόσο παρασυρόταν από την αγάπη του για τον ευνούχο Βαγώα, ώστε μπροστά σε όλο το θέατρο γύρισε και τον φίλησε· οι θεατές φώναξαν και χειροκρότησαν, κι αυτός, χωρίς να φέρει αντίρρηση, γύρισε και τον ξαναφίλησε. Ο Καρύστιος στα Ιστορικά υπομνήματά του λέει: "Ο Χάρωνας από τη Χαλκίδα είχε ένα ωραίο παιδί και το αγαπούσε. 'Οταν ο Αλέξανδρος στο σπίτι του Κρατερού παίνεψε το παιδί στη διάρκεια συμποσίου, ο Χάρωνας έδωσε εντολή στο παιδί να καταφιλήσει τον Αλέξανδρο· αυτός όμως είπε: «Μη, με κανένα τρόπο! Διότι δε θα ευχαριστήσει τόσο εμένα, όσο θα δυσαρεστήσει εσένα». Διότι, όσο ερωτικός ήταν ο βασιλιάς αυτός, τόσο ήταν συγκρατημένος απέναντι σε ό,τι ταίριαζε και σε ό,τι έπρεπε.
Αθήναιος: Άπαντα 13. Δειπνοσοφιστών ΙΓ’ (Κάκτος)
Δημοσίευση σχολίου