Cathleen MillerΓια τη Μαριλού είχα ακούσει πολλά. Ένας Κρητικός δύο μέτρα που εγκατέλειψε ανήλικος το σπίτι του για να ζήσει στην Αθήνα και μετά για πολλά χρόνια στο Βερολίνο. «Είναι σαν βασίλισσα με θρόνο κανονική», θα μου ψιθυρίσουν. «Αλλά το αξίζει. Έχει ζήσει το Βερολίνο στα ‘70s, όταν οι άλλες της Συγγρού ζούσαν ακόμη στα χωριά τους. Και όταν αυτή γνώριζε τη Μάρλεν Ντίντριχ, αυτές έπαιζαν κρυφτό με τους αγαπητικούς τους».
- Για μια τρανσέξουαλ είναι πιο δύσκολη η ζωή στην Αθήνα από ό,τι στο Βερολίνο;
Α, καμιά σχέση. Εδώ δεν είσαι ελεύθερος άνθρωπος. Το Βερολίνο είναι μια πόλη κουλτούρας, μια πόλη που σε δέχεατι όπως ακριβώς είσαι. Δεν τους ενδιαφέρει τι κάνει ο διπλανός τους. Αν και εδώ σήμερα είναι καλύτερα τα πράγματα. Όταν έφυγα εγώ όμως ήταν άγρια.
Σταύρος Θεοδωράκης: Οι άνθρωποί μου (Ποταμός)
2 σχόλια:
"Πάντα αναρωτιόμουν για τις ζωές των ανθρώπων που έβλεπα. Ωραία, τέλειωσε ο χτίστης το ρετιρέ, σε τι σπίτι γυρνάει; Πώς αγκαλιάζει ο "μπάτσος" και πώς ο κρατούμενός του; Η καλόγρια τι όνειρα βλέπει το βράδυ; Κάποια στιγμή άρχισα να ξεστρατίζω και να αναζητώ νέες εικόνες. Το πάθος της παρατήρησης έγινε σιγά σιγά επάγγελμα. Θυμάμαι με πόση έκπληξη έζησα το 1989 την εξέγερση στο Κόσσοβο. Με είχαν στείλει από την "Πρώτη" με κομμουνιστικές οδηγίες. Να γράψω πόσο καλοί είναι οι μεν και πόσο κακοί είναι οι δε. Και εγώ έγραφα ότι δεν βλέπω κανένα καλό. Το ένα χωριό το έκαιγαν οι μουσουλμάνοι, το άλλο οι χριστιανοί, εγώ σε ποιο στρατόπεδο να μπω; Άλλωστε, αν το καλοσκεφτείς, αυτός είναι ο δημοσιογράφος. Ο τρίτος άνθρωπος σε έναν "πόλεμο". Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να είχε έναν μεγαλύτερο τίτλο. "Εκατό ειδικοί συμβουλεύουν", ή "Οδηγίες επιβίωσης". Γιατί θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση: τα σκουπίδια τα ξέρει καλύτερα ο σκουπιδιάρης. Τον έρωτα οι ποιητές και οι πουτάνες. Τον θάνατο αυτοί που έχουν ανυπόφορα πονέσει. Τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτοί που τα έχουν στερηθεί. Ειλικρινά πιστεύω ότι η ζωή μας θα ήταν καλύτερη αν μπορούσαμε να ακούμε αυτούς που έχουν ζήσει για αυτά που έχουν ζήσει. Σας το λέω εγώ, ο τυχερός, που πολλές φορές για μέρες ολόκληρες κοιμάμαι με διαφορετικές φωνές στα αυτιά μου. Και είναι φορές που γίνεται βουητό και προσπαθώ να το δαμάσω. Την εύκολη απόφαση να βγάλω "ένα βιβλίο με τους Πρωταγωνιστές" διαδέχθηκε ένα δύσκολο ερώτημα: Με ποιους από όλους τους Πρωταγωνιστές; Αυτομάτως εξαίρεσα τους επαγγελματίες της επικοινωνίας. Πολιτικούς που έχουν απαντήσεις-κονσέρβες, επώνυμους που έκαναν πρόβες στον καθρέφτη πριν μου μιλήσουν. Και πάλι όμως έμειναν πολλοί. Σχεδόν τυχαία τελικά επέλεξα εκατό και τους έβαλα σε αυτό το βιβλίο. Οι υπόλοιποι πιστεύω ότι μπορούν να περιμένουν".
Σταύρος Θεοδωράκης
Μπάρμπι
- Σε φιλάνε οι πελάτες;
- Όχι. Ούτε τους φιλάω. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Μπορεί να σκοτώσω. Να δολοφονήσω. Μπορώ να βγάλω το συρτάρι και να του το σπάσω στο κεφάλι αν τολμήσει κι ακουμπήσει σάλιο, όχι μόνο στο στόμα μου, οπουδήποτε πάνω μου.
- Δεν επιτρέπεται;
- Όχι. Είναι πολύ ξεκάθαρο. Είναι τελείως ψυχρά αυτά τα πράγματα. Και ωραίος να είναι ο άλλος. Είναι η αρχή μου. Πουλάω την εικόνα μου.
- Στη Συγγρού «συχνάζεις» σε συγκεκριμένα μέρη;
- Έχει η κάθε μια τη γωνιά της; Αυτή είναι η έχθρα μας.
- Δεν μπορείς να πας πιο κάτω; Πιο πέρα;
- Κοίταξε, επειδή είμαι παλιά, τώρα δεν θα μου πει κανείς τίποτα. Και να με δούνε δηλαδή πιο κάτω, πάλι δεν θα μου πούνε τίποτα. Απλά σέβομαι τον χώρο της άλλης.
- Καλούς ανθρώπους δεν έχεις γνωρίσει τη νύχτα;
- Έχω γνωρίσει.
Σταύρος Θεοδωράκης: Οι άνθρωποί μου (Ποταμός, 2011)
Δημοσίευση σχολίου