Etienne (Dom Orejudos) [ΗΠΑ]Ο Αλκιβιάδης, φυσικά, δεν υπήρξε ποτέ γέρος: πέθανε περίπου πενήντα χρόνων. Την εποχή του Συμποσίου δεν ήταν πια ένας νέος άνδρας. Πρέπει να γεννήθηκε μεταξύ του 492 και του 450. Όταν άρχισε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, μόλις είχε απαλλαγεί από την κηδεμονία του Περικλή. Από τότε είχε το δικό του σπίτι, τους δούλους του. Σε λίγο θα μπορεί να αναλάβει πολιτικές ευθύνες. Ο χαρακτήρας όμως του ανθρώπου παρέμεινε, ως προς αυτό το σημείο, ίδιος με ενός εφήβου, λαμπερού, αναιδέστατου, κάπως ανεύθυνου, και έτσι θα τον φανταζόμαστε πάντοτε. Στο συμπόσιο, η σκηνή υποτίθεται ότι συμβαίνει το 416: ο Αλκιβιάδης είναι λοιπόν τριάντα πέντε χρόνων: του φέρονται όμως όπως σε «ερωμένο», τον οποίον οι άνδρες ενοχλούν με τις προτάσεις τους, και σαν χαϊδεμένο παιδί που μπορεί να λέει οτιδήποτε και του συγχωρούνται τα πάντα. Η εικόνα αυτού του έφηβου έχει, κατά κάποιον τρόπο, επιβληθεί, χαραχτεί στις εντυπώσεις μας και έχει για πάντα επιβληθεί.
Jaquline de Romilly : Αλκιβιάδης (το άστυ)
4 σχόλια:
Η Jacqueline de Romilly είναι μια εξέχουσα ελληνίστρια της εποχής
μας με διεθνή αναγνώριση. Ανάλωσε τη ζωή της στη μελέτη της αρχαίας
ελληνικής γραμματείας. Καρπός αυτής της αφοσίωσης είναι περισσότερα από είκοσι βιβλία για τα μεγάλα κλασικά κείμενα, το αρχαίο θέατρο και τους τραγικούς, τον Όμηρο και τους σοφιστές, τα προβλήματα της ελληνικής δημοκρατίας, τον ανθρωπισμό στην ελληνική σκέψη και την εξέλιξη του νόμου στα κλασικά κείμενα. Το κύριο όμως αντικείμενο των μελετών της παραμένει ο Θουκυδίδης, στον οποίον, εκτός από τη μετάφραση του έργου του, αφιέρωσε πολλές μελέτες, οι οποίες την ανέδειξαν σε διεθνές επίπεδο. Η ζωή της είναι μια αδιάκοπη σειρά...
Η Jacqueline de Romilly είναι μια εξέχουσα ελληνίστρια της εποχής
μας με διεθνή αναγνώριση. Ανάλωσε τη ζωή της στη μελέτη της αρχαίας
ελληνικής γραμματείας. Καρπός αυτής της αφοσίωσης είναι περισσότερα από είκοσι βιβλία για τα μεγάλα κλασικά κείμενα, το αρχαίο θέατρο και τους τραγικούς, τον Όμηρο και τους σοφιστές, τα προβλήματα της ελληνικής δημοκρατίας, τον ανθρωπισμό στην ελληνική σκέψη και την εξέλιξη του νόμου στα κλασικά κείμενα. Το κύριο όμως αντικείμενο των μελετών της παραμένει ο Θουκυδίδης, στον οποίον, εκτός από τη μετάφραση του έργου του, αφιέρωσε πολλές μελέτες, οι οποίες την ανέδειξαν σε διεθνές επίπεδο. Η ζωή της είναι μια αδιάκοπη σειρά συγγραφής και διδασκαλίας. Είναι ομότιμος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και επί σειρά ετών, δίδαξε στο College de France. Είναι μέλος της Academie des Inscriptions et Belles Lettres.
Επιστέγασμα όλων, η εκλογή της, το 1989, στη Γαλλική Ακαδημία. Η
αδιάκοπη προσφορά της στα ελληνικά γράμματα αναγνωρίστηκε με την
εκλογή της στην Ακαδημία Αθηνών. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ωνάση 1995
και, σε ειδική τελετή, ονομάστηκε δημότης Αθηναίων. Στις αρχές
Σεπτεμβρίου του 1995 με Προεδρικό Διάταγμα η Jacqueline de Romilly
πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα.
perizitito.gr
Στον "Αλκιβιάδη", η διάσημη ελληνίστρια προσεγγίζει το πιο αμφιλεγόμενο, το πιο αντιφατικό αλλά και το πιο συναρπαστικό πρόσωπο της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Το βιβλίο αυτό δεν είναι μυθιστορηματική βιογραφία: εκθέτει τα γεγονότα, αναφέρει τα κείμενα, δίνει τις πηγές. Μέσα όμως από αυτά, η συγγραφική δύναμη της Γαλλίδας ακαδημαϊκού παρασύρει τον αναγνώστη καθώς μεταδίδει το πάθος και το δέος της μπροστά στη μεγάλη και τραγική κατ' αυτήν, μορφή του Αλκιβιάδη. Ολη η ζωή του είναι μια αδιάκοπη περιπέτεια, με απίθανες ενέργειες, χαοτικές εναλλαγές δόξας και αμαύρωσης, θάρρους και φαυλότητας, που την κάνουν σχεδόν μυθική. Αυτός ο ωραίος και τολμηρός νέος, με κηδεμόνα τον Περικλή και δάσκαλο τον Σωκράτη, βρέθηκε στο επίκεντρο της Αθηναϊκής ζωής στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Γοήτευε με τα χαρίσματα, τις θρασύτητες, τα σκάνδαλά του. Ολοι τον θαύμαζαν και του συγχωρούσαν τα πάντα.
Ήταν όμως φιλόδοξος χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς. και αυτό υπήρξε το καταλυτικό στοιχείο. προκάλεσε εχθρότητες που απέβησαν ολέθριες για όλους. οι μεταπτώσεις του από τα ύψη στα βάθη παίρνουν μοιραίες διαστάσεις προσωπικής και ομαδικής τραγωδίας και καθιστούν τον Αλκιβιάδη μοιραίο άνθρωπο για την τύχη της Αθήνας και των συγχρόνων του. ο μύθος αποκτά προεκτάσεις και στο σημερινό κόσμο.
τα μεγάλα του χσχέδια, που ίσως θα άλλαζαν την πορεία της Ελλάδας, με πιθανές επιπτώσεις και στην ιστορία του κόσμου, καταποντίστηκαν από τις δικές του αδυναμίες και μέσα στο χάος των πολιτικών διενέξεων, σε μια δημοκρατία που βρισκόταν σε κρίση. εξορίστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο, ανακλήθηκε -αφού στο μεταξύ είχε διευθύνει την πολιτική των εχθρών της Αθήνας, στη Σπάρτη και στους Πέρσες σατράπες.
Τον μισούν αλλά και δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτόν. τον υποδέχονται ως σωτήρα και παραδίδουν με ζητωκραυγές την τύχη τους στα χέρια του. Για να τον διώξουν πάλι...
Μετάφραση: Αθανασίου, Αθηνά Μπάμπη
Πρόλογος: Κ. Ι. Δεσποτόπουλος
Από ΤΑ ΝΕΑ online 19 Δεκεμβρίου 2010:
Πέθανε σε ηλικία 97 ετών, η μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγί, η οποία υπήρξε η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια του College de France. [....] Ακαδημαϊκός η Ζακλίν ντε Ρομιγί άφησε πίσω της εκτός των άλλων ένα σημαντικό έργο για την Αθήνα του 5ου αιώνα απ' όπου «ξεκίνησαν όλα»: η φιλοσοφία, η ιστορία, η τραγωδία, η κωμωδία, οι σοφιστές.
Γεμάτη θαυμασμό για την εποχή εκείνη, μελέτησε τον Θουκυδίδη, που τη γοήτευσε με την ωραιότητα και την ευαισθησία του λόγου του, τον οποίο αποκαλούσε «έναν από τους άνδρες της ζωής της», καθώς επίσης τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη.
Όσοι συνάντησαν αυτήν τη μικροκαμωμένη γυναίκα με τα μπλε μάτια και τα λευκά μαλλιά, διαπίστωσαν ότι τα ελληνικά την έκαναν ευτυχισμένη, ότι τη διέκρινε μια βαθιά εσωτερική γαλήνη και ότι ήταν ένας άνθρωπος παθιασμένος και με χιούμορ παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ήταν τυφλή.
../..
../..
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1913 στην πόλη Σαρτρ. Ο Εβραίος πατέρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο όταν η Ζακλίν ήταν ενός έτους. Τη μεγάλωσε η μητέρα της, μυθιστοριογράφος.
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί σπούδασε Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά στο Lycee Moliere. Σε ηλικία μόλις 17 ετών, το 1933, γίνεται η πρώτη γυναίκα υποψήφια στο Concours General της Γαλλίας (γενικές εξετάσεις για αριστούχους), ύστερα η πρώτη γυναίκα καθηγητής στο περίφημο College de France και η δεύτερη γυναίκα ακαδημαϊκός στη Γαλλική Ακαδημία, μετά την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.
Μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά η Ζακλίν ντε Ρομιγί, δημοσίευσε πλήθος μελετών για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία ενώ δίδαξε ως καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα πανεπιστήμια της Λιλ, της Σορβόνης και στο College de France.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της διατέλεσε διδάκτωρ σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, ανάμεσα στα οποία αυτά της Οξφόρδης, των Αθηνών, του Δουβλίνου, του Μόντρεαλ και του Γέιλ.
Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού.
«Είναι μια μεγάλη απώλεια για τη χώρα μας. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη τη ζωή της στην ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό γιατί θεωρούσε ότι ήταν μια εκπαίδευση στην κατανόηση της ελευθερίας του ατόμου, στην προσήλωση στη δημοκρατία» δήλωσε η Ελέν Καρέρ ντ' Ανκός, ισόβια γραμματέας της Γαλλικής Ακαδημίας.
«Υπέφερε πολύ εδώ και μερικές δεκάδες χρόνια από το γεγονός ότι έβλεπε να φθίνει η μελέτη της ελληνικής γλώσσας και αυτό τής προκαλούσε τεράστιο πόνο» πρόσθεσε η Ντ' Ανκός, η οποία πιστεύει ότι ο καλύτερος φόρος τιμής για την Ζακλίν ντε Ρομιγί «θα ήταν να δοθεί εφεξής μεγαλύτερη σημασία στην ελληνική γλώσσα, την οποία υποστήριξε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στη χώρα μας».
Δημοσίευση σχολίου