Jean Léon Gerôme (Γαλλία)Ο Γνάθων αντίθετα ήταν άνθρωπος που ήξερε μόνο να τρώει, να πίνει, να μεθάει και μετά το μεθύσι να νοιάζεται για τις σαρκικές ηδονές. Δεν ήξερε άλλο από τα σαγόνια, την κοιλιά και τα κάτω από την κοιλιά. Στην θέα του Δάφνη, όταν αυτός έφερε τα δώρα, δεν έμεινε ασυγκίνητος, αλλά, καθώς ήταν από φυσικού του παιδεραστής, μπροστά σε τέτοια ομορφιά που ούτε στην πόλη δεν έβρισκε, αποφάσισε να του κάνει ερωτικές προτάσεις και πίστευε πως ο νέος σαν βοσκός που ήταν θα πειθόταν εύκολα.
Αφού πήρε την απόφαση, δεν ακολούθησε τον Άστυλο στο κυνήγι, αλλά κατέβηκε στο μέρος όπου έβοσκε ο Δάφνης τα κοπάδια για να δει τις κατσίκες, όπως είπε, στην πραγματικότητα όμως για να δει τον Δάφνη. Τον καλόπιανε μιλώντας κολακευτικά για τις κατσίκες του και του ζήτησε να παίξει στη φλογέρα ένα βουκολικό σκοπό, λέγοντας του πως γρήγορα θα τον κάνει ελεύθερο, αφού είχε μεγάλη δύναμη.
Όταν είδε πως του κέρδισε την εμπιστοσύνη, μια νύχτα του έστησε καρτέρι την ώρα που έφερνε τις κατσίκες από τη βοσκή. Στην αρχή έτρεξε εμπρός του και τον φίλησε κι ύστερα του ζήτησε να του δοθεί από πίσω, όπως δίνονται οι κατσίκες στους τράγους.
Ο Δάφνης, που δεν κατάλαβε αμέσως, του είπε πως το σωστό είναι οι τράγοι να βατεύουν τις κατσίκες κι ότι ποτέ κανείς δεν είδε τράγο να βατεύει τράγο ή κριάρι αντί για προβατίνα, ούτε τους πετεινούς άλλους πετεινούς αντί για κότες.
Όμως ο Γνάθων πήγε να τον πιάσει με τα χέρια του και να τον βιάσει. Ο Δάφνης έσπρωξε τον μεθυσμένο, που με δυσκολία στεκόταν στα πόδια του, και τον έριξε κατά γης.
Λόγγος: Δάφνης και Χλόη (Κάκτος)
3 σχόλια:
Δάφνις και Χλόη είναι μία ιστορία αγάπης που έγραψε ένας εκ των πρώτων μυθιστοριογράφων του κόσμου, ο Έλληνας Λόγγος, συγγραφέας του 3ου μ.Χ. αιώνα.
Στην εποχή μας δεν έχουν διασωθεί άλλα έργα του Λόγγου, αλλά το Δάφνις και Χλόη διασώθηκε πλήρες και αποτελείται από 4 βιβλία. Το έργο αυτό ήταν γνωστό από την περίοδο της Αναγέννησης στην Κεντρική Ευρώπη. Πριν όμως γίνει γνωστό στην Ευρώπη, αγαπήθηκε και διασκέδαζε τις δέσποινες και τις αρχόντισσες της Μήθυμνας, από τον 3ο μ.Χ. αιώνα.
Στο βουκολικό αυτό μυθιστόρημα, η φύση, οι ήρωες του και ο ταπεινός κόσμος των αγροτών και των δούλων που τους περιβάλλει εξιδανικεύονται από τον συγγραφέα. Το ύφος του έργου είναι μοναδικό για την εκλεπτυσμένη περιγραφή του έρωτα και της φύσης. Τίποτα δεν καλύπτεται με πέπλο κι όμως το κάθε τι είναι γεμάτο μυστήριο.
Η υπόθεση διαδραματίζεται σε μία παραλία της Λέσβου, όπου οι δύο βοσκοί Λάμων και Δρύας βρίσκουν, υιοθετούν κι ανατρέφουν μαζί δύο έκθετα παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Τα παιδιά φορούν πολλά κοσμήματα, δείγμα της καταγωγής τους. Οι θετοί τους γονείς, οι βοσκοί Λάμων και Δρύας, τους δίνουν τα ονόματα Δάφνις και Χλόη. Όταν μεγαλώνουν τα παιδιά, αναλαμβάνουν τη βοσκή των κοπαδιών (κατσικιών και προβάτων) από τους θετούς γονείς τους, ενώ η φλόγα της αγάπης αρχίζει να διαφαίνεται στις νεανικές τους καρδιές.
Από το θέμα του εμπνεύστηκαν ζωγράφοι, όπως ο Μπουρντόν (Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου), ο Ζεράρ (Μουσείο Λούβρου), ο Μαρκ Σαγκάλ, γλύπτες όπως ο Νταλού και ο Κορτό (Μουσείο Λούβρου). Γνωστή είναι και η ομώνυμη χορογραφική συμφωνία του Μωρίς Ραβέλ σε 3 μέρη με χορικά.
Το μυθιστόρημα για πρώτη φορά μεταφράστηκε στη γαλλική γλώσσα από τον επίσκοπο Ωξέρ Αμνώ το 1551 και η πρώτη ολοκληρωμένη έκδοση έγινε το 1810 από τον Πωλ-Λουΐ Κουριέ. Ακολούθησαν πολλές εκδόσεις με σχόλια και διορθώσεις. Στα γερμανικά η καλύτερη έκδοση θεωρείται του εκδοτικού οίκου Prestel – Verlag (1994) εμπλουτισμένη με 42 λιθογραφίες του Σαγκάλ.
Το 1931 γυρίστηκε βουβή ταινία του ελληνικού κινηματογράφου υπό τον ίδιο τίτλο (Δάφνις και Χλόη) βασισμένη στο Ειδύλλιον του Λόγγου σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ορέστη Λάσκου.
el. wikipedia.org
Απολύτως τίποτα δεν έφτασε σʼ εμάς για τη ζωή του συγγραφέα του περίφημου μυθιστορήματος της Ελληνιστικής Περιόδου “Δάφνις και Χλόη”. Είκάζεται ότι ήταν Έλληνας, από την Μήθυμνα της Λέσβου, όπου εκτυλίσσεται και η πλοκή του μυθιστορήματός του, και ότι έζησε μεταξύ 2ου και 4ου αιώνα μ.Χ. Η υπόθεση αυτή συνάγεται από την ευαισθησία και την γνώση των ελληνικών της εποχής που χρησιμοποιεί, με τις μουσικές και χρωματικές αποχρώσεις τους. Κάτι που θα ήταν μάλλον δύσκολο αν δεν ήταν η μητρική του γλώσσα αλλά η γνώση της ήταν απλώς επίκτητη.
Η διαφορά του μυθιστορήματος του Λόγγου από άλλα γνωστά μυθιστορήματα αυτής της περιόδου του εξελληνισμένου κόσμου, έγκειται -εκτός από τον τρόπο χρησιμοποίησης της γλώσσας- στο γεγονός ότι είναι το μόνο που εκτυλίσσεται και τελειώνει στο ίδιο μέρος. Αντίθετα, για παράδειγμα, από τα “Αιθιοπικά” του Ηλιοδώρου, με την περιπετειώδη πλοκή και τις συνεχείς αλλαγές σκηνικού δράσης των ηρώων του, το “Δάφνις και Χλόη” αρχίζει και τελειώνει στην Μυτιλήνη.
Κεντρικό θέμα του μυθιστορήματος του Λόγγου είναι η ανακάλυψη του έρωτα, από τους δύο αθώους πρωταγωνιστές, που μοιράζονται την ίδια τύχη εγκατάλειψης σε νηπιακή ηλικία και υπηρετούν σαν τσοπάνηδες στα κοπάδια του ίδιου προύχοντα.
Το “Δάφνις και Χλόη” είναι το πρώτο βουκολικό μυθιστόρημα του Δυτικού κόσμου και, χωρίς αμφιβολία, το πιο ευχάριστο. Αντίθετα δε από το να είναι μια αφελής πρωτόλεια ιστορία, το μυθιστόρημα του Λόγγου είναι γεμάτο από ευχάριστα λογοτεχνικά τεχνάσματα και γλωσσική καλλιέπεια.
Είναι το μυθιστόρημα των γάργαρων νερών και των ανθισμένων κάμπων, του τραγουδιού και του λικνίσματος των πουλιών στα κλώνια, των σπηλαίων που κατοικούν Νύμφες και νέων που τραγουδάνε τους καημούς τους με φλογέρες• από γυναίκες που προσφέρονται από ευσπλαχνία για την μύησή τους στον σαρκικό έρωτα, και όπου στα δρώμενα παίρνουν μέρος και οι θεοί.
Επί περίπου χίλια χρόνια το “Δάφνις και Χλόη” δεν αναφέρεται πουθενά. Η πρώτη μετάφρασή του από το Ελληνικό αρχείο του Βατικανού, σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή γλώσσα, ήταν του Γάλλου ιερωμένου, κλασικιστή και παιδαγωγού αρκετών βασιλικών οικογενειών, Ζακ Αμυό (Zack Amyot, 1513-1595). Μετά από αυτήν τη μετάφραση το βιβλίο του Λόγγου γνώρισε μεγάλη εκδοτική και μεταφραστική επιτυχία σε όλες τις γνωστές (τότε) ευρωπαϊκές γλώσσες, ίσαμε σήμερα.
Ρήγας Καππάτος (greeknewsonline.com)
Δημοσίευση σχολίου