Javier Ciga (Ισπανία)Την εποχή των παλιών συμμαθητών τα πράγματα ήταν ξεκαθαρισμένα. Ο πούστης λεγόταν πούστης. Ο κωλομπαράς, κωλομπαράς. Και ο μπινές, μπινές. (Στη Μυτιλήνη τον μπινέ τον λένε ιμπνέ κι αυτό με κάνει να σκέφτομαι μήπως η λέξη είναι τούρκικη). Αυτά τα γκέι, τα μπάι, τα αμφί, τα ομοφυλόφιλος που συνηθίζουμε σήμερα δεν είχαν βγει στην αγορά.
Πούστης ή αδελφή ή τοιούτος ή ντιγκιντάγκας (κατά την έκφραση μερικών κυριών) ήταν αυτός που έσκυβε για να …πιάσει το σαπούνι (κουβέντα του αείμνηστου Στούπη που είχε το μεγαλύτερο παπάρι της πλατείας), κι ερχόταν ο άλλος από πίσω και “του τον φόραγε” ή “του τον έχωνε” ή του ξηγιόταν αρμυρό φιστίκι, όπως έλεγε ο Λιάκος, όταν μιλούσε μπροστά σε γυναίκες.
Κωλομπαράς ή κολόμπος ή κολόμβος ή (συντετμημένα) όμβος ή μερακλής ήταν εκείνος που δεν γούσταρε τις γυναίκες στο κρεβάτι αλλά τ’ αγοράκια. Και, φυσικά, τα όμορφα, στρουμπουλά και ροδομάγουλα αγοράκια, που, προφανώς, θα είχαν και τρυφερό κωλαράκι.
Τέλος, μπινές ήταν ο παντρεμένος που, στη σεξουαλική του ζωή, άλλοτε ήταν ενεργητικός (με τη γυναίκα του ή άλλες γυναίκες) και άλλοτε παθητικός: “τον έπαιρνε”, κατά το κοινώς λεγόμενο, από άντρες, νεαρής ηλικίας, τους οποίους πλήρωνε. Αν δεν είχε λεφτά (φτωχομπινές), ήταν διατεθειμένος να τους κάνει πλάτες για να κοιμηθούν με τη γυναίκα του, κι έτσι, να βγάλει την υποχρέωση.
Λευτέρης Παπαδόπουλος: Οι Παλιοί Συμμαθητές (Καστανιώτης)
Πούστης ή αδελφή ή τοιούτος ή ντιγκιντάγκας (κατά την έκφραση μερικών κυριών) ήταν αυτός που έσκυβε για να …πιάσει το σαπούνι (κουβέντα του αείμνηστου Στούπη που είχε το μεγαλύτερο παπάρι της πλατείας), κι ερχόταν ο άλλος από πίσω και “του τον φόραγε” ή “του τον έχωνε” ή του ξηγιόταν αρμυρό φιστίκι, όπως έλεγε ο Λιάκος, όταν μιλούσε μπροστά σε γυναίκες.
Κωλομπαράς ή κολόμπος ή κολόμβος ή (συντετμημένα) όμβος ή μερακλής ήταν εκείνος που δεν γούσταρε τις γυναίκες στο κρεβάτι αλλά τ’ αγοράκια. Και, φυσικά, τα όμορφα, στρουμπουλά και ροδομάγουλα αγοράκια, που, προφανώς, θα είχαν και τρυφερό κωλαράκι.
Τέλος, μπινές ήταν ο παντρεμένος που, στη σεξουαλική του ζωή, άλλοτε ήταν ενεργητικός (με τη γυναίκα του ή άλλες γυναίκες) και άλλοτε παθητικός: “τον έπαιρνε”, κατά το κοινώς λεγόμενο, από άντρες, νεαρής ηλικίας, τους οποίους πλήρωνε. Αν δεν είχε λεφτά (φτωχομπινές), ήταν διατεθειμένος να τους κάνει πλάτες για να κοιμηθούν με τη γυναίκα του, κι έτσι, να βγάλει την υποχρέωση.
Λευτέρης Παπαδόπουλος: Οι Παλιοί Συμμαθητές (Καστανιώτης)
10 σχόλια:
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες. Μεγάλωσε σε μιαν αυλή, κάτω από την πλατεία Κυριακού (Βικτωρίας). Μπήκε στο πανεπιστήμιο (Νομική Αθηνών), αλλά τα παράτησε στο τρίτο έτος και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Από το 1959 εργάζεται στα "Νέα". Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια είναι ο χρονογράφος της εφημερίδας. Το 1963 καταπιάστηκε με το τραγούδι. Ως τώρα έχει γράψει τους στίχους 1.200 τραγουδιών. Συνεργάστηκε με τους καλύτερους μουσικούς και τραγουδιστές, ανάμεσα στους οποίους οι: Θεοδωράκης, Καλδάρας, Κουγιουμτζής, Πλέσσας, Σπανός, Χατζηνάσιος, Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Αλεξίου, Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Πόλυ Πάνου, Μητροπάνος και πολλοί άλλοι. Έγραψε επίσης τρία θεατρικά και δεκάδες τραγούδια για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Δούλεψε στην τηλεόραση με δικές του εκπομπές. Πολλά από τα κείμενά του πήραν και τον δρόμο του τυπογραφείου. Έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του: "Επαρχίες της Αθήνας", "Η Τουρκία χωρίς φερετζέ", "Το βρώμικο 89", "Τα τραγούδια μου", "Μάνος Λοΐζος", "Ματιές", "Άσμα Ασμάτων", "Οι παλιοί συμμαθητές", "Ζω από περιέργεια", "Όλα είναι ένα ψέμα". Είναι παντρεμένος με τη σκηνοθέτιδα Ράια Μουζενίδου και έχει δύο παιδιά, τον Νότη και την Υακίνθη.
www.vasilisp.com
Το μεγάλο πάθος του Πιόλα ήταν ο Ασήμης: ένα ξανθό, πανέμορφο αγόρι, με σαρκώδη χείλη και δέρμα δίχως τρίχες, τρυφερό, σαν κοριτσίστικο. Μόλις έβλεπε ο Πιόλας τον Ασήμη στην πλατεία, τά ‘χανε! Του πέφταν τα λεφτά απ’ τα χέρια, έτρεμε, ξερογλειφότανε! Δεν τον πλησίαζε όμως, γιατί ο Ασήμης ήταν πλουσιόπαιδο, με γονείς που είχαν γνωριμίες και δύναμη. Κι αυτά για τον Πιόλα, ήταν πολύ επικίνδυνα πράγματα.
Μανία είχε ο Πιόλας με τη μαυροδάφνη. Τα βράδια, που με στρίμωχνε στο καφενείο, για τον Ασήμη, μου εκμυστηρευόταν: “Θα πάρω το αγόρι μου, θα παραγγείλω τηγανητά συκωτάκια και θ’ αρχίσω να το ποτίζω μαυροδάφνη. Ένα, δυο, τρία ποτήρια. Στο τέταρτο ποτήρι, θα του πιάσω λίγο το μπουτάκι και θα το χαϊδέψω. Πέμπτο ποτήρι, και θ’ ακουμπήσω, με τις άκρες των δαχτύλων μου, το πουλάκι του. Θα του αρέσει. Κι εκεί απάνω (κι ο Πιόλας έκλεινε τα μάτια, σούρωνε τα χείλη, σαν να ρούφαγε ένα γλυκό πιοτό), με το άλλο χέρι θα του πιάσω τη ρώγα του βυζιού και θα τη μαλάξω τρυφερά, Ω, ρε μάνα μου, τι έχει να γίνει!”
Λευτέρης Παπαδόπουλος: Οι Παλιοί Συμμαθητές (Καστανιώτης, 1996)
www.gayrightsgreece.blogspot.com
Τα αγόρια που θα “λοξοδρομούσαν” ξεχώριζαν πολύ νωρίς: ντρέπονταν να δείχνουν τα πουλάκια τους, όταν εμείς, οι άλλοι, τα μετράγαμε πίσω από καμιά μάντρα, μετά από ένα ομαδικό κατούρημα, είχαν λεπτή, κοριτσίστικη φωνή, έκαναν χειρονομίες και κουνήματα, όπως οι γυναίκες, μιλούσαν αδιάφορα ή με κακία για το γυναικείο φύλο και δεν επιδιώκανε να “τα φτιάξουν” με κάποια πιτσιρίκα. Έτσι, όσοι απ’ την παρέα γουστάρανε “παιχνίδια” με αγόρια που “τα θέλανε”, προχωρούσαν εύκολα σ’ αυτά τα “παιχνίδια”, μέσα στην καθημερινή συναναστροφή. Αλλά υπήρχαν και οι κωλομπαράδες που “μυρίζονταν” αμέσως την κατάσταση κι εκμεταλλεύονταν τις ευκαιρίες από την πρώτη στιγμή.
Το να ‘σαι και λίγο κωλομπαράς, εκείνα τα χρόνια, δεν ήταν κάτι το φοβερό. Φοβερό, αντίθετα, ήταν το να ‘σαι π**στης. Ο π**στης στη συνείδησή μας, ήταν ένας άνθρωπος-ξεφτίλα, που έπρεπε να πληρώνει τους λογαριασμούς μας, να μας κάνει όλα τα χατίρια και να τρώει και ξύλο, μερικές φορές, από πάνω!
Λευτέρης Παπαδόπουλος: Οι Παλιοί Συμμαθητές (Καστανιώτης, 1996)
www.gayrightsgreece.blogspot.com
’Ολα τα κελιά του μοναστηριού για τους επισκέπτες ήταν καπαρωμένα. Σε ένα, μόνο, με δυο κρεβάτια, κοιμόταν ένας θεοφοβούμενος με φαλάκρα, που, κάθε τόσο πετιόταν απ’ τον ύπνο του, γονάτιζε και προσευχόταν. Ο Βασίλης, ο Λιάκος κι εγώ αναγκαστήκαμε να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι. Γδυθήκαμε, πέσαμε, είπαμε καληνύχτα και κλείσαμε τα μάτια μας.
Κάποια ώρα, που ο θεοφοβούμενος σηκώθηκε για να κάνει τις μετάνοιες και τις προσευχές του, ξύπνησα. Και τι να δω: ο Λιάκος είχε κολλήσει πίσω απ’ τον Βασίλη και τον “κανόνιζε”. Κι ο Βασίλης έκανε πως κοιμόταν! Του ξέφευγαν όμως, κάθε τόσο, αναστεναγμοί μεγάλης ικανοποίησης!
Λευτέρης Παπαδόπουλος: Οι Παλιοί Συμμαθητές (Καστανιώτης, 1996)
Περισσότερα αποσπάσματα από το βιβλίο εδώ:
http://gayrightsgreece.blogspot.com/2010/10/50.html
Σε ευχαριστώ για την αναδημοσίευση, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι τα αποσιωπητικά στη λέξη π**στης δεν υπάρχουν στο αυθεντικό κείμενο, αλλά είναι δική μου παρέμβαση.
Α μισεί κάτι υπερβολικά ο συγκεκριμένος κύριος είναι οτιδήποτε έχει να κάνει με τον άνδρα που δεν είναι μουνάκιας...
Τωρα γιατι ασχολειται, ο θεός κι η ψυχή του...
Εκπλήσσομαι που ένα σχόλιο σαν το παραπάνω έτυχε έγκρισης μετά το comment moderation. Αναρωτιέμαι πόσο αυτό το σχόλιο εμπλουτίζει, αναβαθμίζει και εκπληροί τον προορισμό αυτού του μπλογκ, έτσι όπως τον διαβάζω στο λινκ που μας δίνει ο owner:
"Ξεκίνησα, λοιπόν, να φτιάξω ένα ιστολόγιο, όπου όχι μόνον θα μπορούσαμε να μοιραστούμε αποσπάσματα από τα αγαπημένα μας βιβλία, αλλά και να προβληματιστούμε γύρω από την ομοφυλοφιλική γραφή και ανάγνωση. Δυστυχώς η σχετικά μικρή αναγνωσιμότητα και ο αποθαρρυντικά λιγοστός σχολιασμός περιόρισαν σύντομα τις αρχικές φιλοδοξίες σε μια συγκεντρωτική παράθεση υλικού, που ελπίζω όμως ότι θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμεύσει για ανάλογες συζητήσεις."
Φαίνεται πως δεν ερμήνευσα σωστά τις φιλοδοξίες του ιδιοκτήτη του, και πως μ' αυτό το σχόλιο πεδίον λαμπρόν ανοίγεται για "ανάλογες" συζητήσεις. Τις φαντάζομαι ήδη...
Υποθέτω ότι οι αναγνώστες του, θα το εκτιμήσουν, και δεν θα νομίσουν, όπως το έπαθα εγώ, πως μπήκαν κατά λάθος σε κάποιο μπλογκ συγκέντρωσης σκουπιδοσχολίων.
Αν έχεις κι άλλα τέτοια, ανώνυμε 31/10/10 09:28, μπορείς να τα προσθέσεις, αφού έχεις την έγκριση του διαχειριστού. Εδώ θα βρεις ένα πλήθος ποιητών, ερευνητών και συγγραφέων για να συμβάλλεις με παρόμοιες γνώσεις σου και με το λεξιλόγιο που βρίσκεις πως ταιριάζει στον σχολιασμό της Gay Βιβλιογραφίας στα Ελληνικά.
Αν προσέλθουν κι άλλοι σαν εσένα, θα ξεκουράσουν και τους άλλους σχολιαστές που επιμένουν (και θα επιμένουν) να προσδίδουν διαφορετική αξία σ' αυτό το μπλογκ...
To βιβλίο μιλάει αποκλειστικά για σχέσεις ομόφυλων..; Παρακαλώ απαντήστε μου.
Ασφαλώς και όχι.
Έχει όμως ένα τελευταίο, μεγάλο κεφάλαιο αφιεερωμένο στις σχέσεις των παλιών συμμαθητών με παθητικούς ομοφυλόφιλους, παιδεραστές κλπ, μέσα από την οπτική και τις προκαταλήψεις των ετεροφυλοφίλων της εποχής εκείνης.
Κανονικά ο συγγραφέας θα έπρεπε να ντρέπεται για όσα γράφει, αλλά...
Απαράμιλλη θέμα, είναι πολύ ενδιαφέρον για μένα))))
Δημοσίευση σχολίου