Henri de Toulouse-Lautrec (Γαλλία)Στο πεδίον μάχης του κορμιού σου
Ι.
Την τελευταία φορά χρησιμοποιήσαμε
τη σιωπή
για σφαίρες,
τραυματιστήκαμε θανάσιμα
στη σύγκρουση.
Τώρα, έχουμε αρχίσει με το ζόρι
την ανάρρωση,
και τα τουφέκια μας είναι ήδη
για μάχη οπλισμένα.
Ανίκανες την ήττα
να δεχτούμε,
είμαστ’ αντιμέτωπες ακόμη μια φορά
στο πεδίον μάχης
του κορμιού σου.
ΙΙ.
Στις σκιές,
μεσ’ στα χέρια σου να κρύβομαι,
ξεχνώ να νοιώθω φόβο.
Με εσένα διασχίζω τα σύνορα
του πόθου,
εισχωρώ στην περιοχή
όπου διαλύονται θάνατος και ζωή.
Ναυαγισμένη,
μα για περιπέτεια ακόμα διψασμένη,
βυθίζομαι
στων υδάτων σου τον στροβιλισμό.
Ξανά παγιδευμένη.
Bessy Reina / Παναμάς
Δὲν εἶμαι δική σου, εἶμαι ἐσὺ. ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ: ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΑ [1650 - 2000] (Κρωπία)
Μετάφραση καὶ ἐπιμέλεια: Κώστας Ἰωάννου
2 σχόλια:
Δὲν εἶμαι δική σου, εἶμαι ἐσὺ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΑ [1650 - 2000]
Ἐκδόσεις: Κρωπία
Μετάφραση καὶ ἐπιμέλεια: Κώστας Ἰωάννου
◆ 106 ποιήματα στὴν πρωτότυπη γραφὴ καὶ σὲ ἑλληνικὴ ἀπόδοση,
◆ εἰσαγωγὴ (ἀγγλικὰ καὶ ἑλληνικά),
◆ σημειώσεις σὲ δύο γλῶσσες καὶ βιβλιογραφία,
◆ βιογραφίες τῶν 54 ποιητριῶν σὲ δύο γλῶσσες.
Αὐτὴ ἡ Ποιητικὴ Ἀνθολογία ἔχει ὡς θέμα τὸν ἔρωτα καὶ τὴν φιλία μεταξὺ γυναικῶν.
Παρουσιάζονται 54 ποιήτριες μὲ 106 ποιήματα ποὺ καλύπτουν τοὺς τελευταίους τρισήμισυ αἰῶνες, ἀπὸ τὸ 1651 μέχρι τὸ 2007. Τὰ ποιήματα εἶναι σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς γλῶσσες: ἀγγλικά, γαλλικά, ἰσπανικὰ ἢ γερμανικά. Καί, εἶναι ποιήματα βγαλμένα μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά, πλημμυρισμένα ἀπὸ συναισθήματα ποὺ μὲ ἀγωνία ζητοῦν ἀποδέκτη.
Οἱ βιογραφίες τῶν ποιητριῶν θὰ σᾶς δώσουν στοιχεῖα γιὰ νὰ τὰ ἐντάξετε καλλίτερα μέσα στὸ πλαίσιο τῆς ζωῆς τῆς κάθε ποιήτριας καὶ τῆς ἐποχῆς ποὺ αὐτὴ ἔζησε. Συγχρόνως, θὰ παρακολουθήσετε, λίγο ἱστορικά, τὴν ἀργὴ ἐξέλιξη τῆς θέσης τῶν γυναικῶν στοὺς τελευταίους αὐτοὺς αἰῶνες, ποὺ ἀκόμη καὶ τότε ἀγνοοῦσαν τὴν ἀνάγκη κάποιου προσωπικοῦ σκοποῦ στὴν ζωή τους.
Τὸν τίτλο της ἡ Ἀνθολογία πῆρε ἀπὸ τὸ ποίημα τοῦ 1651 τῆς Katherine Fowler Philips, πρῶτο στὴν ἀνθολόγηση.
ΑΥΤΗΝ
Μού ‘χαν μιλήσει γι’ αυτήν.
Πως θα ήθελε πάντοτε, πάντοτε.
Πως δεν θα ήθελε ποτέ, ποτέ.
Είχα προσέξει και ακούσει
μα την ερωτεύτηκα ωστόσο,
πως αυτή πάντοτε, πάντοτε.
Πως αυτή ποτέ, ποτέ.
Στην μικρή έξοχη νύχτα,
τα χείλη της, πεταλούδας στιγμές.
Πήγα να την πιάσω και γέλασε αυτή
ένα γέλιο ηχηρό που μ’ έκοψε στα δυό,
μα τότε μου ‘χαν μιλήσει γι’ αυτήν,
πως θα ήθελε πάντοτε, πάντοτε.
Πως δεν θα ήθελε ποτέ, ποτέ.
Οι δυό μας ακούσαμε τον άνεμο.
Οι δυό μας κάναμε γοργά ένα βήμα.
Οι δυό μας, ψηλά και πέρα, πέρα, πέρα.
Και τώρα έχει φύγει αυτή,
όπως είπε πως θα ‘φευγε.
Μα τότε μου ‘χαν μιλήσει γι’ αυτήν –
πως θα ήθελε πάντοτς, πάντοιτε.
Jackie Kay / Ην. Βασίλειο-Νιγηρία
Δημοσίευση σχολίου