Επιμονή
. ..Είναι ένας σιδεράς που δουλεύει
. ..στ' αμόνι
. ..κι ο Νιζίνσκι που χορεύει αιθέρια
. ..σαν φαύνος.
.. .Ο ένας δίνει το ρυθμό
.. .χωρίς τον οποίο είναι αδιανόητη
.. .η έκσταση του άλλου
Νιζίνσκι: Χόρεψα ώρες πολλές
στο σύφφλογο του πάγου
ίσαμε που τα πόδια μου έλιωσαν
και γύρισε ο ιδρώτας μου
να χαϊδέψει το μέτωπο μου
σαν χέρι
Σιδεράς: Δούλεψα τόσο πολύ
το καυτό σίδερο
στην παγωμένη αδιάφορη
επιφάνεια του αμονιού
μέχρι που τα χέρια μου πάγωσαν
κι η καρδιά μου
έγινε σβησμένο άστρο
στην αγκαλιά του ατσαλιού
Τώρα δε με νοιάζει πια
αν θα πεθάνω
ανασαίνω με νεροσυρμές
-απ' το ταμπάκο-
και θα ‘θελα να ξέρω
πόσο λάδι απομένει
στο καντήλι της ζωής μου
Νιζίνσκι: Τρομάζω την ιδέα του θανάτου
Είναι ένα κρύο χέρι
που ανασκαλεύει τα σωθικά μου
και μου φέρνει ανατριχίλα
κι αηδιάζω να πιστεύω
ότι η πεταλούδα του κορμιού μου
κάμπια θα έχει γίνει
και σαρανταποδαρούσα
που θα ξεμυτίζει αργά
από το μακιγιαρισμένο κουφάρι
για να ζευγαρώσει στο φως
Κωνσταντίνος Μπούρας: Αγαύης έρως (Οδυσσέας)
2 σχόλια:
Από το ίδιο βιβλίο:
Ο εσπερινός της μοναχικής ζωής
(απόσπασμα)
Άντρες που μοσχοβολούσε ο αγέρας στο στήθος τους
κι έγιναν στάχτη
λείψανα αρχαίων προγόνων
πλατύστερνα αγάλματα βαρύκνημα
γυαλιστερά
*
Τα ψάρια πεινούν για την παγωνένια
ράχη του αετού
κι οι άντρες για την υγρή αγκαλιά
του Χρόνου
του πόθου το ανήλιαγο κελί
επισκέπτονται δις και τρις ημερησίως
*
Οι μοναχοί ταΐζουν τα ψάρια
που θα φαγωθούν τη Σαρακοστή.
Εμάς;
*
Τα βράχια σαλπάρουν για το πουθενά
για να συναντήσουν βυθισμένους θησαυρούς
πειρατών
συλημένους από το κάστρο του φόβου
εκεί που ανθίζει ο παιδεμός
και βγάζει η αμάλαγη κλωνάρι
*
Άντρες που μυροβολούσε ο αγέρας
στα μαλλιά
στα μάτια τους
στο λακκάκι του λαιμού
κι έγιναν σκόνη
κεφαλές αγγέλων
στο ειδωλολατρικό εικονοστάσι
του πόθου
Κωνσταντίνος Μπούρας
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
[σημ: το βιβλίο εκδόθηκε το 1995 και οι αναφορές για τον Κωνσταντίνο Μπούρα και το έργο του αφορούν στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο και στην μέχρι τότε συγγραφική δραστηριότητά του. Έκτοτε έχει εκδόσει 18 ακόμα βιβλία (ποίηση, θέατρο, μυθιστόρημα, δοκίμια)]
Ο Κωνσταντίνος Μπούρας γεννήθηκε το 1962 στην Καλαμάτα. Σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή. Είναι διπλωματούχος μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές. Στη δεύτερη με τίτλο Άγουρος Έρως έχει συμπεριλάβει και το ονειρόδραμα Χορός του Πανός. Στην πέμπτη κατά σειρά δουλειά του με τίτλο Αγαύης Έρως συμπεριλαμβάνεται και το ονειρόδραμα Άπαν που γράφτηκε το 1990 κι έμεινε πέντε χρόνια στο συρτάρι για να ξαναγραφτεί, αλλά παρά τις επανειλημμένες απόπειρες η μορφή του αντιστάθηκε σε κάθε «βελτίωση». Πρόκειται για ένα ποιητικό διαλογικό κείμενο που θα μπορούσε να αποτελέσει το «σώμα» ή την αφορμή για μία πειραματική θεατρική παράσταση.
Η ποίηση του είναι ερωτική αλλά και στοχαστική. Οι ενοράσεις και η ενατένιση του ερέβους στην πορεία μιας εξερεύνησης της ανθρώπινης μοίρας εναλλάσσονται με μοτίβα γήινα. Συχνά το τοπίο λειτουργεί ως ανθρώπινο σώμα και στο ανθρώπινο σώμα βλέπεις ένα τοπίο οικουμενικό, αρχετυπικό και μυστικό. Η θρησκευτικότητα λειτουργεί ως ανάγκη του ομιλούντος προσώπου να επικοινωνήσει με το Άλλο, να υπερβεί τα όρια του, να κοινωνήσει της παγκόσμιας φύσης των πραγμάτων.
*
Έργα του ιδίου
- Ο Πορφυρός Ήλιος του Έρωτα και του Θανάτου
έκδ. Τέχνη και Λόγος, 1987
- Άγουρος Έρως
έκδ. Τέχνη και Λόγος, 1988
- Η Κοιλάδα των Νεκρών Ερώτων
έκδ. Πλέθρον, 1990
- Έρως Ηλιότροπος
έκδ. Πλέθρον, 1993
Δημοσίευση σχολίου