Αττική μελανόμορφη λήκυθος. ο εραστής συνευρίσκεται με το ερώμενο στη στάση του "διαμηρίζειν"
500-475 π.Χ.
Τσίβιτα Καστελλάνα, Αρχ. Μουσείο του Argo Falisco, αρ. ευρ. 1392
(...) απεικονίζεται το δέλεαρ των ενηλίκων εραστών προς τους ερωμένους σαν έρωτες και αντέρωτες που παλεύουν με σώματα ανοιξιάτικα, εαρινά, με σώματα άφθαρτα ωραία, γιατί ωραίο είναι ό,τι είναι στην ώρα του. "Πιο γλυκό είναι το ερωτικό άνθος που ανοίγει στα δεκατέσσαρα και όλο πιο γοητευτικό εκείνο των δεκαπέντε. τα δεκαέξι είναι θεϊκή ηλικία. για τα δεκαεπτά όμως, δεν θα μπορούσα να το πω: μονάχα ο Δίας έχει αυτό το δικαίωμα" (Παλατινή Ανθολογία ΧΙΙ, 4). Φυσικά θα πρέπει να διευκρινισθεί εδώ ότι οι ηλικιακές κατηγορίες διέφεραν από τις σημερινές σε αρκετά σημεία. λόγου χάρη, κορίτσια στην ηλικία τωμ 13-14 ετών ήσαν ήδη παντρεμένα και όταν οι αρχαίοι μιλούν για παίδες εννοούν εφήβους, όπου ερωτική και σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ελιναι αναγκαία, όπως η φύση ορίζει.
Ν. Σταμπολίδης (επιμ.): ‘Ερως. Η τέχνη του έρωτα στην αρχαιότητα. Από τον Ησίοδο έως τον 4ο αι. μ.Χ. (Το Βήμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου