- Εν δε τω ξβ’ εις δεκαπέντε χρόνους κανονίζει τους αρσενοκοίτας ο αυτός Βασίλειος, ως και τους μοιχούς.
- Ο δε Νύσσης εν τω δ’ εις δεκαοκτώ, λέγων ότι αυτή είναι αδικία εις το αλλότριον, και παρά φύσιν.
- Ο δε Νηστευτής εν τω ιη’ αυτού Κανόνι τρία έτη εμποδίζει τον αρσενοκοίτην από την κοινωνίαν μετά νηστείας, ξηροφαγίας και μετανοιών. Εν τω ιθ’ λέγει ότι αν παιδίον φθαρή από τινος, Ιερεύς ου γίνεται, έξω μόνον αν εις μόνους τους μοιρούς την ροήν εδέξατο.
- Ο δε Θεός προστάζει εις το Λευϊτικόν να θανατώνωνται οι αρσενοκοίται.
«Και ος αν κοιμηθή μετά άρρενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα εποίησαν αμφότεροι, θανάτω θανατούσθωσαν, ένοχοι εισιν».
Τόσον δε φοβερόν πράγμα είναι η αρσενοκοιτία, καθώς στοχάζεται ένας διδάσκαλος, ώστε οπού ο ίδιος Θεός ηθέλησε να καταβή προσωπικώς δια να ιδή αν τη αληθεία ενεργήται τοιαύτη αμαρτία, ωσάν να μη επίστευε καλά, αν ήτο δυνατόν να ευρεθή επάνω εις την γην τοιαύτη τερατώδης καία. Ούτω γαρ έλεγε δια τους αρσενοκοίτας Σοδομίτας: «Καταβάς ουν όψομαι, ει κατά την κραυγήν αυτών την ερχομένην προς με συντελούνται, ειδέ μη ίνα γνω» (Γένεσις ιγ’ 13)
- Και ο μεν Ιουστινιανό, κατά τον Ζωναράν (βιβλ. Γ’), και ο μέγας Θεοδόσιος πρότερον εγύμνωναν τους αθέους αρσενοκοίτας από όλα των τα υπάρχοντα, έπειτα τους επόμπευον, και ούτω τους έδιδαν πικρόν θάνατον.
- Ο δε Ουαλεντιανός ενώπιον πάντων κατέκαιε τους αρσενοκοίτας.
- Και Λέων δε και Κωνσταντίνος οι Βασιλείς εν τη εκλογή των νόμων (τιτλ. Κη’ σε. 128 της βιβλ. Γιορ. Γρασικορ.) λέγουσι θανατώνωνται με ξίφη οι ασελγείς, και ο ποιών και ο υπομένων. Εάν δε ο υπομένων είναι παρακάτω από τους ιβ’ χρόνους, να συγχωρείται δια το ανήλικον.
- Ο Νύσσης Γρηγόριος αναφέρων τα λόγια οπού είπεν ο Θεός περί των Σοδόμων το κραυγή Σοδόμων, κτλ. λέγει:
«Φρίξωμεν ουν, αδελφοί, και τρόμω περισχεθώμεν’ ου γαρ μικρός ο κίνδυνος, ότι η αμαρτία αυτή, λέγει ο Θεός, μεγάλη σφόδρα».
Πηδάλιον. Περί Μαλακίας, Αρσενοκοιτίας, Μοιχείας, Αιμομιξίας και Πορνείας (Περίπλους)
Πηδάλιον. Περί Μαλακίας, Αρσενοκοιτίας, Μοιχείας, Αιμομιξίας και Πορνείας (Περίπλους)
3 σχόλια:
Το Πηδάλιον αποτελεί το επίσημο και σε ισχύ μέχρι και σήμερα «Ποινολόγιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το οποίο αντιμετωπίζει με εξωπραγματικό, όσο και κωμικοτραγικό τρόπο τις παρεκτροπές των πιστών και τις τιμωρίες τους. Συντάχθηκε το 1793 από δυο λόγιους μοναχούς, τον Νικόδημο τον Αγιορείτη και τον ιερομόναχο Αγάπιο. Εκδόθηκε αρχικά στη Λειψία το έτος 1800.
Οι απόψεις του περί ηθικής απέχουν παρασάγγας από εκείνες που έχουν επικρατήσει από την ίδια την κοινωνική εξέλιξη μεταξύ των ορθοδόξων πιστών του 21ου αιώνα. Και μόνο η ανάγνωση του κειμένου προκαλεί άφθονο γέλωτα. Έτσι, προκειμένου να επιβιώσει στο σήμερα ο σημερινός πιστός ή πρέπει να αγνοήσει το Πηδάλιο ως ηθικό καθοδηγητή ή να το πάρει στα σοβαρά και να βυθιστεί μέσα στις τύψεις για το πόσο αμαρτωλός είναι.
Οι εκπρόσωποι της επίσημης εκκλησίας, παρότι και οι ίδιοι καθημερινά φανερώνουν την αδυναμία τους να ακολουθήσουν ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο τις επιταγές του Πηδαλίου, δεν εννοούν να το προσαρμόσουν στην σημερινή καθημερινότητα, αλλά το διατηρούν, όχι χωρίς κάποια ισχυρή δόση υποκρισίας, ως φόβητρο του σημερινού Χριστιανού.
Το βιβλίο του εκδοτικού οίκου «Περίπλους» αποτελεί ένα απάνθισμα από τους κανόνες του Πηδαλίου, περί «Μαλακίας, Αρσενοκοιτίας, Μοιχείας, Αιμομιξίας και Πορνείας». Οι όροι είναι του πρωτοτύπου κειμένου.
Εντύπωση προκαλεί η λεπτομερής περιγραφή των σεξουαλικών παρεκτροπών, καθώς επίσης και η σεξουαλική φαντασία των μοναχών συγγραφέων του βιβλίου.
periplousekdoseis.blogspot.com
Σταχυολογούμε από το κείμενο (με την ορθογραφία του πρωτότυπου):
Όποιος λαϊκός ήθελε χωρίση την γυναίκα του χωρίς λόγου πορνείας, ήγουν μοιχείας, και πάρη άλλην ελευθέραν γάμου, ας αφορίζεται. Ομοίως ας αφορίζεται η γυναίκα εκείνην, οπού αφήση τον άνδρα της, άνευ λόγου πορνείας, και πάρη άλλον.
Επειδή μερικοί εζωγράφιζον εις τοίχους και σανίδας ζωγραφίας τινάς ασέμνους, οίον, γυναίκας γυμνάς, ή λουομένας, ή υπό ανδρών φιλουμένας, και άλλα τοιαύτα αισχρά, τα οποία απατώσι τους οφθαλμούς των ορώντων, και κινούσι τον νουν και την καρδίαν προς επιθυμίας σαρκικάς, διά τούτο προστάζει ο παρών Κανών, αι τοιαύται εικόνες με κανένα τρόπον να μη ζωγραφίζωνται, ει δε τις ήθελε τας ζωγραφίση, να αφορίζεται, επειδή όλαι αι πέντε αισθήσεις του σώματος, και μάλιστα η πρώτη, και βασικωτάτη όρασις με ευκολίαν εμβάζει τας εικόνας εκείνων οπού βλέπει μέσα εις την ψυχήν.
Ο Θεός μισώντας τόσον πολλά εκείνους τους υπερηφάνους φιλοσόφους των Ελλήνων, τους αφήκε να κυριευθούν από την αμαρτίαν αυτήν διά τιμωρίαν της ειδωλολατρείας των, επειδή γνόντες τον Θεόν, ουχ ως Θεόν εδόξασαν.
Τόσον δε φοβερόν πράγμα είναι η αρσενοκοιτία, ώστε οπού ο ίδιος Θεός ηθέλησε να καταβή προσωπικώς διά να ιδή αν τη αληθεία ενεργήται τοιαύτη αμαρτία, ωσάν να μη επίστευε καλά, αν ήτο δυνατόν να ευρεθή επάνω εις την γην μία τοιαύτη τερατώδης κακία. Ο δε Αγιος Ιερώνυμος λέγει ότι διά μόνην την αμαρτίαν αυτήν αργοπόρησεν εις τόσας χιλιάδας χρόνους να γένη άνθρωπος ο Υιός του Θεού,διά τούτο και οι ευσεβείς Βασιλείς εις τον θείον τούτον νόμον ακολουθούντες, εθανάτωναν τους αρσενοκοίτας. Και ο μεν Ιουστινιανός, κατά τον Ζωναράν (βιβλ. γ΄), και ο μέγας Θεοδόσιος πρότερον εγύμνωναν τους αθέους αρσενοκοίατας από όλα των τα υπάρχοντα, έπειτα τους επόμπευον, και ούτω τους έδιδαν πικρόν θάνατον. Ο δε Ουαλεντιανός ενώπιον πάντων κατέκαιε τους αρσενοκοίτας. Και Λέων δε και Κωνσταντίνος οι Βασιλείς εν τη εκλογή των νόμων (τίτλ κη΄ σε. 128 της βίβλ. Γιούρ. Γραικορ.) λέγουσι να θανατώνωνται με ξίφη οι ασελγείς, και ο ποιών και ο υπομένων. Εάν δε ο υπομένων είναι παρακάτω από τους ιβ΄ χρόνους, να συγχωρήται διά το ανήλικον.
Ο παρών Κανών διορίζει ότι όποιος κάμη μαλακίαν, τεσσαράκοντα ημέρας να μη μεταλαμβάνη, απερνώντας αυτάς με ξηροφαγίαν, ήτοι με ψωμί μόνον και νερόν, και κάμνωντας καθ' ημέραν μετανοίας εκατόν.
Η μαλακία είναι η κοινή και ψοχόλεθρος πανούκλα οπού φθείρει και απολλύει τους περισσοτέρους ανθρώπους του κόσμου, και μάλιστα τους αθλίους νέους, κατά της οποίας όσα και αν ειπή τινας, έχωντας σκοπόν να εκριζώση από τον κόσμον τοιούτον φοβερόν και θεομίσητον κακόν, ποτέ δεν ήθελαν νομισθούν μάταια και περιττά.
Καθώς όλοι κοινώς λέγουσιν, οι τε παλαιοί και νεώτεροι ιατροί, οι μαλακοί είναι άθλιοι και ελεεινοί, διατί
Α΄ κιτρινίζουσι,
Β΄ αδυνατεί ο στόμαχός των και να χωνεύσουν δεν ημπορούν,
Γ΄ ασθενεί η όρασις των οφθαλμών τους,
Δ΄ χάνουσι την φωνήν,
Ε΄ χάνουσι την ευφυΐαν και οξύτητα του νοός,
ΣΤ΄ χάνουσι την μνήμην,
Ζ΄ χάνουσι τον ύπνον, με κάποια ταραχώδη ενύπνια,
Η΄ τρέμει το σώμα των,
Θ΄ χάνουσιν όλην την ανδρείαν του σώματος και της ψυχής και γίνονται άνανδροι ωσάν γυναίκες,
Ι΄ ακολουθεί εις αυτούς η αποπληξία, ήτοι ο ταμπλάς,
ΙΑ΄ ακολουθεί εις αυτούς συχνάκις η καθ' ύπνους ρεύσις, πολλάκις δε και όταν είναι έξυπνοι διά το πολύ άνοιγμα των σπερματικών τους πόρων, και
ΙΒ΄ τέλος πάντων γηράσκουσιν ογλίγωρα και αποθνήσκουσι κακώς.
periplousekdoseis.blogspot.com
Είναι αφρονέστατοι εκείνοι οπού διά της μαλακίας και πορνείας χάνουσι το σπέρμα των, το οποίον είναι το βάλσαμον και η δύναμις, και το πλέον πολύτιμον υγρόν του σώματός των, τόσον αναγκαίον εις την ζωήν και σύστασιν του σώματος, ώστε οπού, κατά πάντας τους ιατρούς, ένα δράμι σπέρμα αξίζει διά σαράντα δράμια αίμα, και η δύναμις εκείνου είναι ισόμετρος με την δύναμιν των τεσσαράκοντα δραμίων του αίματος. Λοιπόν, ω νέοι αδελφοί μου, φυλάττεσθε, δι' αγάπην Θεού, να μη πέσετε εις τοιούτον θεοκατάρατον, διαβολικόν και θεομίσητον αμάρτημα. Φοβηθήτέ το ωσάν πανούκλαν και φθοράν του ανθρωπίνου γένους και μισήσετέ το.
Η μαλακία γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου, ή με το χέρι άλλου, ή με το κοπάνισμα και κτύπημα εις τα μηρία. Δεν πρέπει και τούτο να λανθάνη τους πνευματικούς Πατέρας, ότι η κατάρατος μαλακία προχωρεί και εις τας γυναίκας. Διά τούτο και αυταί πρέπει να κανονίζωνται ωσάν και οι άνδρες, ίνα μη λέγω και βαρύτερα
Εάν αρσενοκοιτήση τις τον γαμβρόν του, τέσσερα έτη επιτιμάται, ξηροφαγών μετά την εννάτην, και ποιών καθ' εκάστην γονυκλισίας διακοσίας.
Εάν τις αρσενοκοιτήση τον αδελφόν του, οκτώ χρόνους επιτιμάται, ξηροφαγών μετά την ενάτην, και ποιών καθ' εκάστην γονυκλισίας τετρακοσίας.
Εάν δε τις αδελφός μικρότερος αρσενοκοιτηθή από τον μεγαλύτερον, χωρίς να αρσενοκοιτήση αυτός, τρεις χρόνους επιτιμάται, ξηροφαγών μετά την θ΄ και ποιών γονυκλισίας εκατόν.
Εάν τις πέση με την θυγατέρα μίαν φοράν, πέντε χρόνους επιτιμάται, ει δε περισσότερον, εξ χρόνους και επτά, ξηροφαγών μετά την ενάτην, και ποιών καθ' εκάστην γονυκλισίας πεντακοσίας.
Εάν τις πέση με την μητέρα του μίαν φοράν, επτά χρόνους επιτιμάται, ει δε πολλάκις, δώδεκα χρόνους, ξηροφαγών μετά την θ΄ και ποιών γονυκλισίας πεντακοσίας.
periplousekdoseis.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου