Jill Gibson (ΗΠΑ)Ο τρόπος που ένας άνδρας την κοιτά είναι που κάνει την Sandra να νιώθει γυναίκα (…) Η Sandra δεν αντέχει πάνω της το βλέμμα που μπορεί να της ρίξει ένας ομοφυλόφιλος. «Δεν μου αρέσω καθόλου όταν με κοιτούν αυτοί. Μου αντανακλούν μια εικόνα μου που μου είναι δυσάρεστη». Όποτε κι αν συνάντησε ομοφυλόφιλους, θυμάται ότι αισθάνθηκε μια «επίθεση στη θηλυκότητά της». Η στοργή με την οποία μπορούν να περιβάλουν μια γυναίκα δεν είναι παρά επιφανειακή – σχεδόν αγάπη. «Πάντα απογοητευόμαστε από έναν ομοφυλόφιλο», βεβαιώνει με πίκρα. «Νομίζουμε ότι μας ακούει μέχρι να συμβεί κάποιο αγόρι να διασχίσει τον δρόμο. Γυρίζει το κεφάλι προς τα εκεί κι εμείς δεν υπάρχουμε».
Για την Sandra, οι γυναίκες δεν έχουν καμιά δουλειά με τους ομοφυλόφιλους. Σχέση με ομοφυλόφιλο δεν μπορεί παρά να γεννά απογοήτευση. Η απουσία επιθυμίας εκ μέρους ενός ομοφυλόφιλου για μια γυναίκα υποτιμά τη θηλυκότητά της. «Και όχι επειδή κάποια γυναίκα δεν είναι αρκετά όμορφη αλλά πολύ απλά επειδή είναι γυναίκα». Απέναντι σε έναν ομοφυλόφιλο, η Sandra αισθάνεται απογυμνωμένη από αυτήν τη θηλυκότητα, την ίδια θηλυκότητα που κάνει να αντανακλάται στα μάτια των αληθινών ανδρών. Και τελικά παραδέχεται: «Στο βάθος, νιώθω αγανακτισμένη όταν ένας άνδρας είναι δυνατόν να μην με επιθυμεί. Στην πραγματικότητα, η επιθυμία ανάμεσα σε δυο άνδρες μού δίνει μια ευτελισμένη εικόνα της γυναίκας».
Οι άνδρες όμως «μεταξύ τους» δεν την έχουν ανάγκη για να ικανοποιηθούν. Έτσι η Sandra νοιώθει σαν απόβλητο μιας σχέσης στην οποία δεν έχει καμιά θέση. Η ομοφυλοφιλία δείχνει στις γυναίκες ότι οι άνδρες μπορούν να κάνουν χωρίς αυτές: αυτή η αδικία καθιστά τους ομοφυλόφιλους ανυπόφορους για τη Sandra. Οργισμένη που τολμούν να μην την επιθυμούν, η Sandra θεωρεί τους ομοφυλόφιλους, άνδρες που δραπετεύουν από τις υποχρεώσεις τους: το να δίνουν ευχαρίστηση στις γυναίκες.
.
Virginie Mouseler: Οι γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι. Η ψεύτικη αδιαφορία (Παπαζήσης)
Virginie Mouseler: Οι γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι. Η ψεύτικη αδιαφορία (Παπαζήσης)
1 σχόλιο:
To βιβλίο της γαλλίδας ψυχαναλύτριας Virginie Mouseler που παρουσιάζει στην σημερινή καταχώρηση o ReyCorazón, κυκλοφόρησε στην Γαλλία το 1996 και στην Ελλάδα δέκα χρόνια αργότερα, σε μετάφραση και επιμέλεια της Γεωργίας Σ. Τζαμαλούκα που είναι διδάκτωρ Κοινωνικής Ψυχολογίας στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η παρακάτω περιγραφή είναι από το site του βιβλιοπωλείου του Χαλανδρίου «Μικρός Κοραής»
:
Έχει άραγε η μητέρα επίδραση πάνω στην ομοφυλοφιλία του γιου της;
Πώς αντιλαμβάνονται τους ομοφυλόφιλους οι γυναίκες;
Τι προσφέρουν οι ομοφυλόφιλοι στις γυναίκες;
Η αμφισεξουαλικότητα, για την οποία μιλούν τόσο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι όντως πραγματικότητα;
Πώς βιώνεται η ομοφυλοφιλία ενός άνδρα μέσα στα πλαίσια του ζευγαριού ή της οικογένειας; Γιατί οι ομοφυλόφιλοι δημιουργοί — καλλιτέχνες, μόδιστροι, συγγραφείς — συντηρούν και διαιωνίζουν τον μύθο της γυναίκας;
Η Virginie Mouseler προσεγγίζει αυτά τα ερωτήματα που είναι συχνά ταμπού στηριζόμενη στην προσωπική της εμπειρία, στην θητεία της ως ψυχαναλύτρια κοντά σε οροθετικά άτομα και στην ζωή ομοφυλόφιλων προσωπικοτήτων οι οποίες, όπως ο Andre Gide ή ο Marcel Jouhandeau, ανέπτύξαν παθιασμένες όσο και ταραγμένες σχέσεις με τις μητέρες και τις γυναίκες τους.
Αυτό το βιβλίο μας βοηθά να ανακαλύψουμε ότι πέραν της αδιαφορίας υφίσταται, ανάμεσα στις γυναίκες και στους ομοφυλόφιλους, μια μορφή έρωτα.
Δημοσίευση σχολίου