Ανδρέας Καραγιάν (Κύπρος)Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου όταν γνώρισα τον Μάρκο. Ήταν στην ίδια ηλικία μ’ εμένα και μικροκαμωμένος. Στην αρχή με κούραζε με την προσκόλλησή του για να τον βοηθάω στα μαθήματα, μια και οι δικοί του δεν του έδιναν και ιδιαίτερη σημασία. Σιγά σιγά όμως ως άλλος Πυγμαλίων συνδέθηκα μαζί του, γίναμε αχώριστοι. Κάποια μέρα, που πήγα σπίτι απροειδοποίητα, κοιμότανε γυμνός στο κρεβάτι. Καθώς τον άγγιξα για να τον ξυπνήσω, το χέρι μου γλίστρησε στο στήθος του. Στο αισθησιακό μισοσκόταδο της κάμαρας με την ατμόσφαιρα γλυκιά από τη μυρωδιά του κορμιού και του ήπιου ρυθμού της αναπνοής του - ένα γαληνεμένο αγόρι στα μυστηριώδη μονοπάτια του ύπνου – ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα, μια πρωτόγνωρη ηδονή να με κατακλύζει' τότε κατάλαβα γιατί η Σελήνη ερωτεύτηκε τον κοιμισμένο έφηβο. Τον Ενδυμίωνα. Συνάμα όμως ένιωσα να κυλώ και ν’ ανακαλύπτω μια σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου που μου προκάλεσε πανικό.
Όταν ο Μάρκος έφυγε στην εξοχή με την οικογένεια του, μάζεψα τα πράγματά μου και πήγα να τον βρω, παρά την άρνηση της μητέρας μου, που δεν έβλεπε τη σχέση αυτή με καλό μάτι.
Στην εξοχή μας βάλανε να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι μια και δεν υπήρχε χώρος. Ήταν ένα γλυκό μαρτύριο, γιατί φοβόμουν να κάνω την όποια κίνηση, όταν ήμασταν γυμνοί στο κρεβάτι μόνο με το εσώρουχο, αλλά με ζέσταινε η παρουσία του και η απαλότητα της σάρκας που άγγιζα ανάλαφρα. Έμενα ακίνητος, ζαλισμένος, ενήδονος, όλη νύκτα με τις αισθήσεις μου έτοιμες να εκραγούν, αλλά αναγκασμένος να τις συγκρατήσω.
.
Ανδρέας Καραγιάν: Η αληθής ιστορία (Καστανιώτης)
3 σχόλια:
Ο Ανδρέας Καραγιάν γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1943 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου πήρε το δίπλωμά του το 1967. Ταξίδεψε στο Λονδίνο για ειδικότητα, αλλά γοητεύτηκε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των late '60s και εγκατέλειψε την Ιατρική, για να σπουδάσει Ζωγραφική στο Camberwell και το Central School of Art. Στη συνέχεια σπούδασε Xαρακτική στη Γερμανία και έζησε αρκετό καιρό στο Βερολίνο. Το 1978 έκανε την πρώτη του έκθεση στην γκαλερί «Ώρα», στην Αθήνα. Ως ζωγράφος αντιπροσώπευσε την Κύπρο στην Μπιενάλε της Βενετίας (2001) και στην Μπιενάλε του Καΐρου (2006). Από το 1978 έως το 2004 ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και την κριτική κινηματογράφου και θεάτρου. Επίσης εικονογράφησε ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη. Το 2007, κατόπιν προσκλήσεως της βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας, δημιούργησε μια σειρά έργων με αλεξανδρινά θέματα τα οποία εκτέθηκαν στη Βιβλιοθήκη.
Οι πίσω σελίδες του ζωγράφου
Ανδρέας Καραγιάν: Η Αληθής Ιστορία
Είναι πάντοτε γοητευτικά τα αποτελέσματα της ενασχόλησης ενός καλλιτέχνη, με έναν τομέα πλησίον του δικού του, αλλά διαφορετικό. Το βιογραφικό αφήγημα του γνωστού Κύπριου ζωγράφου Ανδρέα Καραγιάν, είναι επιπλέον και ένα σημαντικό τεκμήριο για την αστική ιστορία της Λευκωσίας, που ο ζωγράφος ξαναεπισκέπτεται μέσα από την πολύ προσωπική αφήγηση των παιδικών και νεανικών του χρόνων. Στο βιβλίο, με τίτλο "Η Αληθής Ιστορία" που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη, ο καλλιτέχνης απεικονίζει με λέξεις τον μικρόκοσμο της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας στην οδό Ουζουνιάν, στην Παλιά Λευκωσία, όπου η σεξουαλικότητα αλλά και ο έρωτας κινούν τα νήματα των ιστοριών του. Η αφήγηση, αποκαλύπτει μια τολμηρή αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη που δεν χάνει ποτέ το χιούμορ και την τρυφερότητά της, μια αφήγηση της εποχής της αθωότητας που δεν γλιστρά στην παγίδα του νοσταλγικού γραψίματος, αντίθετα διηγείται άμεσα και χωρίς πολλά πολλά επίθετα μια ιστορία ενηλικίωσης με "ευτυχές" τέλος! Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό του ύφους και της εννοιολογίας της αφήγησης του Καραγιάν: ...
"Μεγάλωσα καθολικός το θρήσκευμα υπό το βάρος του προπατορικού αμαρτήματος που σαν δαμόκλειος σπάθη αιωρείτο επάνω από το κεφάλι μου. Το σεξ ήταν αμαρτία, γιατί όπως έμαθα το μήλο που έφαγαν οι προπάτορες και έχασαν τον Παράδεισο δεν ήταν μήλο αλλά μπανάνα. Κάθε φορά που υπέκυπτα λοιπόν στην "κακή" πράξη του αυνανισμού κυλούσα σε ένα βάραθρο ενοχής και ακολουθούσε μια μεγάλη περίοδος όπου το 'Χαίρε Μαρία' και το 'Πάτερ Ημών' ήταν τα μόνα μέσα εξιλέωσής μου.
Κρατιόμουν με τα δόντια να μην επαναλάβω το "αμάρτημα" που γινόταν συνήθως όταν έκανα μπάνιο τυλιγμένος στην πανδαισία του ζεστού νερού επάνω στο γυμνό κορμί μου.
Το πρώτο μου ερωτικό αντικείμενο ήταν ο Απόλλων του Μπελβεντέρε. Ξεφυλλίζοντας το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ήλιος, ήμουν γύρω στα δώδεκα, ανακάλυψα το περίφημο γλυπτό -έτσι νόμιζα τότε- που μου προκάλεσε ρίγη συγκίνησης. Μάλιστα, τοποθέτησα το πέος μου επάνω στην εικόνα, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο κίτρινο αποτύπωμα στο απορροφητικό απλό χαρτί της έκδοσης, η θέαση του οποίου κάθε φορά μου προκαλεί ένα τρυφερό συναίσθημα. Λίγα φύλλα πιο κάτω μια Αφροδίτη με άφησε εντελώς αδιάφορο. Η αγάπη μου για αυτό το βάρβαρο ρωμαϊκό αντίγραφο κράτησε ως την ημέρα που ανακάλυψα σε ένα περιοδικό τέχνης τα ανδρικά γυμνά του Μιχαήλ Αγγέλου στην Καπέλα Σιστίνα. Ύστερα τα γούστα μου έγιναν πιο "λαϊκά", όπως το εξώφυλλο ενός νεαρού ημίγυμνου άντρα στην Μάσκα -περιοδικό αστυνομικών περιπετειών και μυστηρίου.
Στην εξομολόγηση ο άγιος ιερωμένος με ρώτησε αν έκανα κακές πράξεις, μόνος μου ή με άντρα ή με γυναίκα, πράγμα που δεν κατάλαβα και ρώτησα την μάνα μου, τι ήταν κακή πράξη με άντρα ή γυναίκα και μια και αρνήθηκε να μου απαντήσει και εγώ δεν είχα αγγίξει ούτε άντρα ούτε γυναίκα παρά μόνο το πουλί μου συμπέρανα ότι αυτό ήταν κακή πράξη!"...
politis-news.com
"Μεγάλωσα καθολικός το θρήσκευμα υπό το βάρος του προπατορικού αμαρτήματος που σαν δαμόκλειος σπάθη αιωρείτο επάνω από το κεφάλι μου. Το σεξ ήταν αμαρτία, γιατί, όπως έμαθα, το μήλο που έφαγαν οι προπάτορες κι έχασαν τον Παράδεισο δεν ήταν μήλο αλλά μπανάνα."
Έτσι αρχίζει και τελειώνει η εποχή της αθωότητας για τον ήρωα της "Αληθούς ιστορίας", ενός βιβλίου που δανείζεται τον τίτλο του από τον Λουκιανό. Μόνο που ο Λουκιανός στο ομότιτλο έργο του αφηγείται μια ψευδή ιστορία, ενώ εδώ εξιστορούνται, με αμεσότητα και χιούμορ, οι αληθινές περιπέτειες ενός εφήβου στην Κύπρο και την Αθήνα των δεκαετιών του 50 και του 60, όταν ο επαρχιωτισμός αντιμαχόταν τον κοσμοπολιτισμό και τα συλλογικά πάθη κατέπνιγαν κάθε προσωπική τραγωδία ή κωμωδία. Η οδός Ουζουνιάν, ο μικρόκοσμος της παλαιάς Λευκωσίας, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, το οικοτροφείο των "φρέρηδων", η αφύπνιση της σεξουαλικότητας, η ανακάλυψη του "διαφορετικού" και, αργότερα, τα χρόνια της ενοχής και της σύγχυσης αναβιώνουν παραστατικά σ έναν τολμηρό αυτοβιογραφικό πίνακα, που αυτή τη φορά ο ζωγράφος Ανδρέας Καραγιάν φιλοτέχνησε όχι με τον χρωστήρα αλλά με την πένα του, αποδεικνύοντας έτσι ότι και η πεζογραφία είναι μια τέχνη της απεικόνισης.
patakis.gr
Δημοσίευση σχολίου