Joaquin Sorolla y Bastida (Ισπανία)Η ταινία πλησίαζε στο τέλος της, κάποια βίαιη δράση εκδηλωνόταν στο πανί, όταν ο άγνωστος τόλμησε να μου κάνει την πρόταση. «Τι θα ‘λεγες αν συναντιόμασταν αύριο να τα πούμε». Αύριο είχα μαθήματα, του το είπα απερίφραστα. «Τότε απόψε», μου είπε φτερωμένος με νέες ελπίδες. «Απόψε πρέπει να μείνω σπίτι, έχω διάβασμα», του δήλωσα ξανά.σαν να έχασε λίγο το ρόδινο χρώμα του, μα δεν το έβαλε κάτω. «Τότε, διάλεξε εσύ μια μέρα». «Τετάρτη», είπα για να πω κάτι. «Ωραία, Τετάρτη’ τι ώρα και πού;». ένιωσα ελαφρά τρομοκρατημένος. Ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε να δώσω ν’ έναν άγνωστο ραντεβού. «Θέλεις έξι ώρα στην πλατεία Αγάμων;», μου είπε, «για να μοιράσουμε την απόσταση». Αισθανόμουν αδέξιος να μοιράσω οτιδήποτε μαζί του, ωστόσο κάτι καινούριο και θαυμαστό, και βέβαια τρομερό στα μάτια μου, αποκαλυπτόταν τότε.
Μένης Κουμανταρέας: Σεραφείμ και Χερουβείμ (Κάκτος)
1 σχόλιο:
Η παρουσίαση του βιβλίου είναι από το site της Πρωτοπορίας:
Μέσα από τα εθνεγερτήρια σαλπίσματα, της 25 Μαρτίου που βγάζει από το λήθαργο τις προτομές των ηρώων στο Πεδίο του Άρεως, του Σταθμού Ενόπλων υνάμεων που αφυπνίζει την εθνικοφροσύνη στην ψυχή των νοικοκυρέων, της φωνής της μάνας μου πουεπιτάσσει "ώρα φαγητου", "ώρα ύπνου" ή "ώρα να πάρεις τα φάρμακά σου", μέσα σε τόσα πένθιμα σαλπίσματα έχω κι εγώ τη δική μου τρουμπέτα με την οποία επικαλούμαι ανάστασιν νεκρών, μικρών ή φανταστικών, όσων χάθηκαν και δεν βρίσκονται μήτε στα όνειρά μου...
~~~~~~~~~~~~
Άλλες καταχωρήσεις για τον Μένη Κουμανταρέα:
- No 218: Η μέρα είναι για τα γραπτά κι η νύχτα για το σώμα
- No 506: Νώε
- No 557: Πλανόδιος σαλπιγκτής
Δημοσίευση σχολίου