Anton Kölig (Αυστρία)Η αγάπη, αυτό το ατίμητο μαργαριτάρι που φυλάμε στις καρδιές μας, που δεν αλλάζουμε με τίποτε και που εκτιμάμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτή μας δείχνει – όταν την έχουμε – τι είναι η μεγάλη αξία. Μαθαίνουμε τι σημαίνει να ξεχωρίζεις ένα πολύτιμο μέταλλο από όλα τ’ άλλα.
Μη δειλιάζεις να θέτεις σε δοκιμασία τη φιλία ενός ανθρώπου. Το μπαστούνι που φαίνεται ωραίο όσον καιρό το κουβαλάς, αλλά λυγίζει απ’ το βάρος σου όταν γέρνεις πάνω του, είναι άχρηστο.
Πόσο δύσκολο μου φαίνεται να δω εκείνο που βρίσκεται μπρος στα μάτια μου!
Ο τρόπος με τον οποίο η γλώσσα σημαίνει καθρεφτίζεται στη χρήση της.
Όποιος ζει στο παρόν ζει χωρίς φόβο και ελπίδα.
Λόυντβιχ Βιττγκενστάιν: Στοχασμοί (Στιγμή)
4 σχόλια:
Από το ίδιο βιβλίο του αυστριακού φιλόσοφου, λίγοι στοχασμοί του:
* Οτιδήποτε τελετουργικό (που θυμίζει ιεροτελεστία) πρέπει με κάθε τρόπο ν' αποφεύγεται γιατί σαπίζει αμέσως. Και το φιλί είναι βέβαια τελετουργία, αλλά αυτό δεν σαπίζει. Γι' αυτό και η τελετουργία, τότε μόνο είναι επιτρεπτή, όταν είναι τόσο γνήσια όσο ένα φιλί.
* H αγάπη δεν είναι αίσθημα. Η αγάπη μπορεί να τεθεί σε δοκιμασία, ο πόνος όχι. Δεν λέμε: «Αυτό δεν ήταν αληθινός πόνος, αλλιώς δεν θα 'φευγε τόσο γρήγορα».
* Η αγάπη, αυτό το ατίμητο μαργαριτάρι που φυλάμε στις καρδιές μας, που δεν αλλάζουμε με τίποτε και που εκτιμούμε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, αυτή μας δείχνει —όταν την έχουμε— τι είναι η μεγάλη αξία. Μαθαίνουμε τι σημαίνει να ξεχωρίζεις ένα πολύτιμο μέταλλο απ’ όλα τ' άλλα.
* Όποιος είναι αναστατωμένος από τον έρωτα λίγη βοήθεια θα πάρει από υποθετικές εξηγήσεις. Δεν πρόκειται αυτές να τον ηρεμήσουν.
* Μη δειλιάζεις να θέτεις σε δοκιμασία τη φιλία ενός ανθρώπου. Τo μπαστούνι που φαίνεται ωραίο όσον καιρό το κουβαλάς, αλλά λυγίζει απ’ το βάρος σου όταν γέρνεις πάνω του, είναι άχρηστο.
* Θα μπορούσε κανείς να πει «Κάθε άποψη έχει τη γοητεία της», αλλά θα είχε λάθος. Το σωστό είναι να πει πως κάθε άποψη έχει σημασία για εκείνον που τη βλέπει σημαντική (χωρίς αυτό να σημαίνει πως τη βλέπει διαφορετικά απ' ό,τι είναι). Και υπ' αυτήν την έννοια κάθε άποψη είναι εξίσου σημαντική.
* Οι πτυχές της καρδιάς μου κολλούν αδιάκοπα η μια με την άλλη και, για να τις ξεδιπλώνω, πρέπει κάθε φορά να τις ξεσκίζω.
* Πόσο δύσκολο μου φαίνεται να δω εκείνο που βρίσκεται μπρος στα μάτια μου!
* Το να λες την αλήθεια είναι συχνά ελάχιστα πιο δυσάρεστο απ' το να λες ψέματα. Όσο περίπου δύσκολο να πίνεις πικρό καφέ αντί για γλυκό’ κι όμως, παρ' όλα αυτά, έχω μια ισχυρή κλίση προς το ψέμα.
μετάφραση: Kωστής Κωβαίος
~~~~~~~~~~~~
Να σημειώσω ακόμα την εξαιρετική ταινία του Ντέρεκ Τζάρμαν «Wittgenstein» (1993), με τον Καρλ Τζόνσον στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σύμφωνα με την οποία η ομοφυλοφιλία του Βιττγκενστάιν απεικονίζεται όταν, μετά από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ερωτεύεται έναν φτωχό σπουδαστή της φιλοσοφίας, τον Τζώνυ που τον ρόλο του στο φιλμ ερμηνεύει ο Κέβιν Κόλλινς, συντελεστής μιας ακόμα ταινίας του Ντέρεκ Τζάρμαν (Ο Kήπος (1990)
~~~~~~~~~~~~
Νεότερη ανάρτηση για τον Βιττγκενστάιν: Καταχώρηση No 591 - Το χρέος της μεγαλοφυΐας
Η σύντομη παρουσίαση του βιβλίου και τo βιογραφικό σημείωμα για τον Ludwig Wittgenstein είναι από το site biblioasi.gr:
Η συγκεκριμένη συλλογή έρχεται να φωτίσει μιαν άλλη πλευρά του Βιττγκενστάιν: εκείνη του λογοτέχνη. Υποστηρίζεται ευρέως ότι η γερμανική του πρόζα αποτελεί σπουδαία συνεισφορά στα αυστριακά γράμματα. Ωστόσο η ομορφιά των στοχασμών του δεν οφείλεται σε κάποια ιδιομορφία του λόγου του (εκτός ίσως στην απέριττη, δωρική, θα έλεγε κανείς, έκφραση), αλλά πηγάζει από το βάθος και το βάρος των σκέψεων που εκφράζονται με τη συγκεκριμένη πρόζα. Οι ιδέες που κλείνονται μέσα σε αυτούς τους στοχασμούς είναι μεγάλες, καινοφανείς, ανατρεπτικές, χαριτωμένες και συχνά με μιαν αδιόρατη αίσθηση του χιούμορ.
* *
Λούντβιχ Βιτγκενστάιν
Αυστριακός στοχαστής, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους του 20ού αι. (1889-1951). Γεννήθηκε στη Βιέννη από πλούσια και γνωστή οικογένεια, σπούδασε Μηχανολογία στο Βερολίνο, συνέχισε με σπουδές Μαθηματικής Λογικής δίπλα στον Μπέρτραντ Ράσελ στο Κέμπριτζ και σε ηλικία 23 ετών είχε ήδη αναγνωριστεί στον ακαδημαϊκό χώρο. Κατά τη διάρκεια του Α Παγκόσμιου πολέμου κατατάχθηκε ως εθελοντής στον αυστριακό στρατό και πολέμησε στην πρώτη γραμμή στο μέτωπο της Μπουκοβίνα, ενώ λίγο πριν το τέλος του πολέμου αιχμαλωτίστηκε από τους Ιταλούς και παρέμεινε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων στο Μόντε Κασίνο. Το 1919 αποποιείται την τεράστια οικογενειακή περιουσία και εργάζεται ως κηπουρός για να σπουδάσει παιδαγωγικά στην Ακαδημία της Βιέννης. Μόλις τελείωσε τις σπουδές του δίδαξε για έξι χρόνια στην ορεινή Αυστρία και στη συνέχεια επέστρεψε στη Βιέννη, όπου ήρθε σε επαφή με εκπροσώπους των φιλοσοφικών κύκλων της πόλης. Λίγο αργότερα επιστρέφει στη φιλοσοφική δραστηριότητα και υποβάλλει ως διδακτορική διατριβή το μοναδικό έργο που δημοσίευσε όσο ζούσε, το "Tractatus Logico-philosophicus", έργο που είχε γράψει κατά την περίοδο του πολέμου, γνώρισε μεγάλη επιτυχία στους κύκλους των διανοητών και άσκησε μεγάλη επίδραση στη νεοθετικιστική κίνηση. Το 1930 διορίζεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και το 1939 διαδέχεται τον Τζ. Ε. Μουρ στην έδρα της Φιλοσοφίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1947. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην Ιρλανδία, την Αμερική και την Αγγλία. Ο Βιτγκενστάιν εξετάζει τα προβλήματα του λογικού εμπειρισμού σε σχέση με τον άνθρωπο, δίνοντας πρωτεύουσα σημασία στο ρόλο των γεγονότων. Ο ίδιος αρνήθηκε να τεθεί στα πλαίσια του παραδοσιακού φιλοσοφικού στοχασμού, καθώς χαρακτήριζε τη Φιλοσοφία "διανοητική αγκύλωση" και της έδινε νέο περιεχόμενο, ορίζοντάς τη ως μέθοδο εννοιολογικής ανάλυσης, με σκοπό τη διάλυση των προβλημάτων που τη συντηρούν. Κατά τα λεγόμενά του, "η περιπλοκότητα της Φιλοσοφίας δεν έγκειται στο θέμα της αλλά στη νόησή μας". Αρνήθηκε να στρατευτεί σε οποιαδήποτε πολιτική θεωρία και προτίμησε να ακολουθήσει ένα δρόμο φιλοσοφικού στοχασμού ανάμεσα στο μηδενισμό και την ανάμνηση αξιών του παρελθόντος. Το 1935 ταξιδεύει στην ΕΣΣΔ για να γνωρίσει από κοντά το "σοβιετικό πείραμα", ενώ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εργάστηκε εθελοντικά ως βοηθός εργαστηρίου στο Guys Hospital του Λονδίνου και το νοσοκομείο Royal Victoria. Πέθανε στο Κέμπριτζ το 1951 από καρκίνο, αρνούμενος να δεχτεί οποιαδήποτε θεραπεία, δηλώνοντας ότι "δεν είχε πλέον καμιά επιθυμία να συνεχίσει να ζει". Mετά τον θάνατό του δημοσιεύτηκε το δεύτερο μεγάλο έργο του, οι "Φιλοσοφικές έρευνες" (1953).
Άλλα βιβλία, του Ludwig Wittgenstein που κυκλοφορούν στην Ελλάδα:
(οι πληροφορίες για τις υπόλοιπες εκδόσεις του έργου του, είναι από το ίδιο site)
- Tractatus logico philosophicus – εκδ. Παπαζήσης
- Αφορισμοί και εξομολογήσεις – εκδ. Καρδαμίτσα
- Γλώσσα μαγεία τελετουργία – εκδ. Καρδαμίτσα
- Διαλέξεις για τη θρησκευτική πίστη – εκδ. Ευθύνη
- Παρατηρήσεις για τη θεμελίωση των μαθηματικών – εκδ. Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
- Παρατηρήσεις πάνω στα χρώματα – εκδ. Πνευματικός Γ. Α.
- Περί ηθικής – εκδ. Καρδαμίτσα
- Περί τέχνης και αισθητικής – εκδ. Καρδαμίτσα
- Πολιτισμός και αξίες – εκδ. Καρδαμίτσα
- Συμπόσιο Wittgenstein – εκδ. Δωδώνη
- Το μπλε και το καφέ βιβλίο – εκδ. Καρδαμίτσα
- Φιλοσοφικές έρευνες – εκδ. Παπαζήσης
- Φιλοσοφικές παρατηρήσεις – εκδ. Γνώση
- Φιλοσοφική γραμματική – εκδ. ΜΙΕΤ
~~~~~~~~~~~~
To βιβλίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2007, σε μετάφραση και επιμέλεια Κωστή Μ. Κωβαίου.
H συνέχεια και το τέλος του δεύτερου σχολίου (22/11/09-23:52):
...
Ο Βιτγκενστάιν εξετάζει τα προβλήματα του λογικού εμπειρισμού σε σχέση με τον άνθρωπο, δίνοντας πρωτεύουσα σημασία στο ρόλο των γεγονότων. Ο ίδιος αρνήθηκε να τεθεί στα πλαίσια του παραδοσιακού φιλοσοφικού στοχασμού, καθώς χαρακτήριζε τη Φιλοσοφία "διανοητική αγκύλωση" και της έδινε νέο περιεχόμενο, ορίζοντάς τη ως μέθοδο εννοιολογικής ανάλυσης, με σκοπό τη διάλυση των προβλημάτων που τη συντηρούν. Κατά τα λεγόμενά του, "η περιπλοκότητα της Φιλοσοφίας δεν έγκειται στο θέμα της αλλά στη νόησή μας". Αρνήθηκε να στρατευτεί σε οποιαδήποτε πολιτική θεωρία και προτίμησε να ακολουθήσει ένα δρόμο φιλοσοφικού στοχασμού ανάμεσα στο μηδενισμό και την ανάμνηση αξιών του παρελθόντος. Το 1935 ταξιδεύει στην ΕΣΣΔ για να γνωρίσει από κοντά το "σοβιετικό πείραμα", ενώ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εργάστηκε εθελοντικά ως βοηθός εργαστηρίου στο Guys Hospital του Λονδίνου και το νοσοκομείο Royal Victoria. Πέθανε στο Κέμπριτζ το 1951 από καρκίνο, αρνούμενος να δεχτεί οποιαδήποτε θεραπεία, δηλώνοντας ότι "δεν είχε πλέον καμιά επιθυμία να συνεχίσει να ζει". Mετά τον θάνατό του δημοσιεύτηκε το δεύτερο μεγάλο έργο του, οι "Φιλοσοφικές έρευνες" (1953).
Δημοσίευση σχολίου