Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 24, 2008

No 550

Image Hosted by ImageShack.usJulius Christian Rehder (Γερμανία)

Ο Μπαζίνι χαμογελούσε. Κι ήταν μέσα στο φωτεινό πλαίσιο το χαμόγελό του γλυκό, αθώο και σταθερό, όπως σε φωτογραφία.
Στριμωγμένος ο Τέρλες στο δοκάρι του, ένιωθε τους μυς των ματιών του να τρέμουν νευρικά.
Ο Μπάινερμπεργκ απαρίθμησε με βραχνή φωνή κι ομοιόμορφο τονισμό, τις αισχρές πράξεις του Μπαζίνι και κατέληξε: «Λοιπόν; Δε νιώθεις ντροπή για όλ’ αυτά;» Ο Μπαζίνι κοίταξε τον Ράιτινγκ μ’ ένα βλέμμα, που έμοιαζε να λέει: «Τώρα ήρθε η στιγμή να με βοηθήσεις». Αντί γι’ αυτό, ο Ράιτινγκ τον χτύπησε στο πρόσωπο με μια γροθιά που τον έκανε να χάσει την ισορροπία του, να πισωπατήσει, να σκοντάψει σ’ ένα δοκάρι και να σωριαστεί στοπάτωμα. Αμέσως ο Μπάινεμπεργκ κι ο Ράιτινγκ χύμηξαν πάνω του. (…)
Από τους θορύβους, ο Τέρλες κατάλαβε, πως οι άλλοι ξεγύμνωσαν τον Μπαζίνι, τραβώντας ένα ένα τα ρούχα του και πως ύστερα τον μαστίγωναν με κάτι πολύ λεπτό και ευλύγιστο. Τον άκουσε να κλαίει, να φωνάζει από πόνο, εκλιπαρώντας τους να τον λυπηθούν. Στο τέλος ξεχώριζε μόνο βογγητά και συγκρατημένους λυγμούς, που διακόπτονταν από τις άναρθρες βρισιές και τη βαριά λαχανιασμένη ανάσα του Μπαίνεμπεργκ. (…)
Τώρα, το μόνο που άκουγες, ήταν το σιγανό παράπονο του Μπαζίνι, που μονολογούσε προσπαθώντας να βρει στο σκοτάδι τα ρούχα του.
Το παράπονο αυτό έκανε τον Τέρλες να αισθανθεί μια περίεργη ευχαρίστηση. Ένα ρίγος με πόδια αράχνης ανεβοκατέβαινε στη ράχη του’ ύστερα σφηνώθηκε με δύναμη ανάμεσα στις ωμοπλάτες, τραβώντας με αδιόρατες δαγκάνες το τριχωτό δέρμα του κεφαλιού του προς τα κάτω. Ο Τέρλες διαπίστωσε με έκπληξη, πως βρισκόταν σε κατάσταση σεξουαλικής διέγερσης.

Ρόμπερτ Μούζιλ: Ο νεαρός Τέρλες (Ύψιλον)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Από το booksfromgreece.gr

“Ο νεαρός Τέρλες" (1906) ένα μυθιστόρημα που οι εγκυρότεροι γερμανοί κριτικοί κατέταξαν πριν από λίγα χρόνια ανάμεσα στα εκατό αριστουργήματα της λογοτεχνίας από την εποχή του Ομήρου ως σήμερα, είναι το πρώτο βιβλίο του αυστριακού συγγραφέα Ρόμπερτ Μούζιλ (1880-1942), και η μόνη επιτυχία που γνώρισε ο δημιουργός του "Ανθρώπου χωρίς ιδιότητες" όσο ζούσε. Ο ήρωας του βιβλίου βασανίζεται γιατί ανακαλύπτει αυτό που είναι πέρα από το λόγο και τη λογική - πέρα από τον υπολογισμό. Μαντεύει, πως η αληθινή ζωή είναι φτιαγμένη από τα άπιαστα κομμάτια μιας άλλης ζωής, και τρομάζει στην ιδέα πως θα μπορούσαμε να τ' αφήσουμε να μας διαφύγουν. Ανακαλύπτει πως το ανέκφραστο συγχέεται συχνά με το ακατονόμαστο, πως ο αισθησιασμός, η ηδονή, δεν μπορούν να αποσπαστούν από τις πιο βαθιές και ουσιαστικές μας εμπειρίες. Σ' αυτή την έκδοση [σημ: του Ύψιλον] του "Νεαρού Τέρλες", ο Α. Ίσαρης [σημ: μετέφρασε ο Aλέξανδρος Ίσαρης] έκανε πολλές αλλαγές και προσθήκες στην αρχική μετάφραση καθώς και στο εισαγωγικό σημείωμα που την συνόδευε.
~~~~~~~~~~~~

Το βιογραφικό σημείωμα είναι από το spaniavivlia.gr:

ΡΟΜΠΕΡΤ ΦΟΝ ΜΟΥΖΙΛ
Γεννήθηκε το 1880 στο Κλάγκενφουρτ της Αυστρίας και έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Βοημία. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές μπήκε οικότροφος στο Στρατιωτικό Πρακτικό Λύκειο της Άιζενστατ. Σπούδασε μηχανικός και έγινε διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Μπρνό. Δεν δέχεται να γίνει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης και αφοσιώνεται στο γράψιμο. Το έργο του περιλαμβάνει: Ο νεαρός Τέρλες (1906), Δεσμοί (1911), Οι Εκστατικοί (1921), Τρεις Γυναίκες. Ο Ρόμπερτ Μούζιλ ανακηρύχθηκε το 2000 από όλους τους κριτικούς λογοτεχνίας της Κεντρικής Ευρώπης ως ο μεγαλύτερος γερμανόφωνος συγγραφέας του 20ού αιώνα. Ωστόσο πέθανε μακριά από την πατρίδα του, την Αυστρία, το 1942 πάμφτωχος και ολομόναχος, χωρίς να έχει ολοκληρώσει το μεγάλο του μυθιστόρημα, τον "Ανθρωπο χωρίς ιδιότητες".