Ανώνυμος (Ιράν)Ο κουρέας υποβάλλει ερωτήσεις στον Ατσλάν, τον ρωτά για την υγεία του, αλλά ο Ατσλάν δεν ξέρει τι να απαντήσει, και φαίνεται πως αυτός ο Νεγκρίν μιλάει για ένα σωρό παρασκευάσματα και πούδρες που έχουν καταφθάσει από όλες τις χώρες του κόσμου και για τα σχέδιά του να μετατρέψει το κουρείο του σε ένα μέρος δημοφιλές ανάμεσα στους εύπορους Δαμασκηνούς’ είναι βέβαιος πως δεν είναι ο προορισμός του να ψάχνει για ψείρες και ψύλλους στα ρούχα των επαιτών πελατών του, ούτε να κολλάει βδέλλες πάνω στα σώματά τους για να απαλλάξει το αίμα τους από διάφορες παθήσεις, και καθώς μιλάει για όλα αυτά, ο Ατσλάν ακουμπάει το χέρι του πάνω στο μηρό του κουρέα και τα δάχτυλα του τελευταίου μπλέκονται με τα δικά του κι ο Ατσλάν γέρνει το λαιμό του προς τον πολυλογά κουρέα και έρχεται κοντά του κρατώντας τα δάχτυλά του και τον φέρνει πιο κοντά στα χείλη του και σε αυτήν την τρομερή πράξη που τιμωρείται με θάνατο. Και ιδού, ο καθένας γέρνει πάνω στο λαιμό του άλλου με βαθιά φιλιά, κι η φλύαρη γλώσσα του Σουλεϊμάν πνίγει τα λόγια της μέσα στο υγρό στόμα του Ατσλάν και ρουφά μέλι και γάλα κάτω από τη γλώσσα του, κι ο Ατσλάν με τη σειρά του στέλνει έναν υγρό απεσταλμένο ανάμεσα στα χείλη του κουρέα κι οι γλώσσες τους κουλουριάζονται η μια πάνω στην άλλη, και τώρα ο Ατσλάν τυλίγει τα μπράτσα του γύρω από τον κουρέα και γίνονται ένας άντρας, ένα όλον’ τα ψαλιδισμένα γένια τους αγγίζονται, οι μύτες τους τρίβονται, τα πυκνά φρύδια τους μπλέκονται, οι τριχωτοί μηροί τους κοπανούν ο ένας πάνω στον άλλο, τα φαρδιά πόδια τους ανακατεύονται κι ο ένας γίνεται αντανάκλαση του άλλου, πληθαίνουν, αλλάζει ο ένας μέσα στον άλλο, και βαθιά γογγυτά αναδίδονται κι από τους δυο σαν έναν άντρα.
Αλόν Χίλου: Ο θάνατος του μοναχού (Μεταίχμιο)
4 σχόλια:
Η παρουσίαση του βιβλίου είναι από το αboutbooks.gr:
Στη Δαμασκό του 1840, η ήσυχη και προστατευμένη ζωή του Ατσλάν Φάρχι θα έρθει τα πάνω κάτω όταν ο πλούσιος πατέρας του, διαβλέποντας τη σεξουαλική του αμφιταλάντευση [!], αποφασίζει ότι ο Ατσλάν πρέπει να παντρευτεί. Ο γάμος θα γίνει, αλλά ο νέος ασφυκτιά κάτω από την πίεση αυτού του δεσμού. Προσπαθώντας να βρει διαφυγή, θα ανακαλύψει ένα κακόφημο καφέ, αυστηρά απαγορευμένο στους εβραίους, ανάμεσα στη χριστιανική και τη μουσουλμανική συνοικία. Σ' αυτό το καταγώγιο ο Ατσλάν θα ξανασυναντήσει την εξωτική χορεύτρια Ουμ-Τζιχάν, η οποία τον είχε γοητεύσει στο παρελθόν.
Η ομορφιά της του ξυπνά την επιθυμία του για τις γυναίκες, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Με φόντο την πολύβουη και αισθησιακή Δαμασκό εκτυλίσσεται μια ιστορία έντονων παθών και συγκρούσεων γραμμένη από μια μοναδική λογοτεχνική φωνή.
~~~~~~~~~~~~
Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2007, μετέφρασε από τα εβραϊκά η Χρυσούλα Παπαδοπούλου.
Από την Καθημερινή, 13-09-08:
Γράφει ο Νίκος Βατόπουλος
Με το πρώτο του μυθιστόρημα, ο 36χρονος σήμερα Άλον Χίλου από το Ισραήλ έκανε διεθνή επιτυχία. «Ο θάνατος του μοναχού» (μετ. Χρυσούλα Παπαδοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο) πήρε θερμές κριτικές και στην Ελλάδα καθώς πέρα από την αισθησιακή ανάκληση της ζωής στη Δαμασκό τον 19ο αιώνα (με επίκεντρο ένα πραγματικό γεγονός), προσφέρει μια εξαιρετική γλώσσα. [....]
Είναι ένας αφοσιωμένος συγγραφέας του Τελ Αβίβ, κομμάτι και αυτός μίας από τις πιο πλούσιες και δυναμικές λογοτεχνικές σκηνές. «Καθώς, όμως, έχω δύο βιβλία βασισμένα σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν πριν από 100 και πλέον χρόνια, οφείλω να παραδεχτώ ότι έχω γίνει συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων».
Τίποτε τυχαίο. Ο Άλον Χίλου ανήκει στην παράδοση των Mizrahi, των Εβραίων της Ανατολής. «Μεγάλωσα στο Τελ Αβίβ. Ο πατέρας μου είναι μηχανικός. Η μητέρα μου μεγάλωσε κι εμένα και τα αδέλφια μου. Είμαστε Mizrahi, δηλαδή μια οικογένεια που προέρχεται από τις εβραϊκές κοινότητες της Μέσης Ανατολής, της Συρίας στη δική μας περίπτωση. Είχαμε και ακόμη διατηρούμε την εβραιο-συριακή κουζίνα, τις παροιμίες, τη νοοτροπία. Παρ’ όλα αυτά, μεγάλωσα και μέσα στη δυτική κουλτούρα. Οι περισσότεροι φίλοι μου προέρχονταν από την Ανατολική Ευρώπη. Γι’ αυτό, ένιωθα λίγο μειονεκτικά για την καταγωγή μου, ιδίως επειδή η Συρία ήταν εχθρική χώρα προς το Ισραήλ, και επιπλέον επειδή στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, η νοοτροπία και η μουσική της Μέσης Ανατολής δεν είχαν ακόμη εισχωρήσει στον κορμό της ισραηλινής κοινωνίας».
Ρίζες και μέλλον
Αλλά, όλα αυτά άλλαξαν σταδιακά μετά το 1990. Όταν ο Αλον Χίλου αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβιβ (όπου σπούδασε νομικά και θεατρολογία), ο κόσμος ήταν ήδη διαφορετικός. «Άρχισα να ενδιαφέρομαι ολοένα και περισσότερο για τις ρίζες και την παράδοση της οικογένειάς μου. Ταυτόχρονα γινόμουν ολοένα και πιο ανοικτός απέναντι στην αραβική κουλτούρα». Ετσι, ο Αλον Χίλου, απελευθερωμένος από τις αναστολές του παρελθόντος, τις οποίες μετέδιδε μια πολύ πιο ομοιογενής ως προς τα πρότυπά της ισραηλινή κοινωνία, άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι.
Από τα πέντε του χρόνια, όπως λέει, ήξερε ότι θα γίνει συγγραφέας. «Αφιέρωσα την παιδική μου ηλικία στο διάβασμα. Αμέτρητα βιβλία κάθε είδους. Διάβαζα πολύ λογοτεχνία και πολλούς Ισραηλινούς, όπως τον Νταβίντ Γκρόσμαν και τον Αβραάμ Γεοσούα».
Σήμερα, η λογοτεχνία στο Ισραήλ είναι πιο ανοικτή και ανήσυχη παρά. «Υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια αυξανόμενη προσοχή απέναντι στην παλαιστινιακή τραγωδία που προκάλεσε ο σιωνισμός, όπως επίσης και απέναντι στην παλαιστινιακή οπτική σε ό,τι αφορά την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Ενα από τα μπεστ σελερ των τελευταίων ετών είναι το “Νοσταλγία” (Homesick, 2004) του Iσραηλινού συγγραφέα Eshkol Nevo. Αφηγείται την ιστορία ενός Παλαιστίνιου πρόσφυγα ο οποίος προσπαθεί να επιστρέψει στο σπίτι του σε μια μικρή πόλη κοντά στην Ιερουσαλήμ. Ενας άλλος διάσημος συγγραφέας είναι ο Sayed Kashua, Αραβο-Ισραηλινός, ο οποίος γράφει μυθιστορήματα και τηλεοπτικά σενάρια για τη ζωή των Αράβων του Ισραήλ και την πολυπλοκότητά της συμβίωσής τους με τους Εβραίους».
Ιστορία και γλώσσα
Τον ρωτάω αν, όντας Εβραίος του Ισραήλ, νιώθει το «βάρος της Ιστορίας». «Δεν θα έλεγα ότι είναι βάρος, αλλά μια θαυμάσια ευκαιρία, ιδίως για ένα συγγραφέα όπως εγώ. Πολλοί Ισραηλινοί συγγραφείς δεν ασχολούνται με ιστορικά θέματα αλλά γράφουν για την καθημερινότητα, για σχέσεις, έρωτα και καριέρα. Ισως επεκταθώ και εγώ σε σύγχρονα θέματα, διότι η ιστορική έρευνα απαιτεί μεγάλη πολυτέλεια χρόνου και οικονομικές δαπάνες». Αλλά το μικρόβιο του ερευνητή κυκλοφορεί στο αίμα του. Ο Αλον Χίλου, μεταφρασμένος ήδη σε πέντε γλώσσες, εξαντλεί όχι μόνο το ιστορικό υπόβαθρο αλλά και το γλωσσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο αφηγείται τις ιστορίες του. «Μου αρέσει να παίζω με το λεξιλόγιο και τη γραμματική. Είναι μεγάλη απόλαυση να χτίζεις με τη γλώσσα. Οι μεταφραστές μου μερικές φορές θέλουν να με σκοτώσουν, γιατί μερικές λέξεις δεν τις βρίσκουν ούτε στο λεξικό, αλλά ελπίζω ότι με συγχωρούν όταν βλέπουν το έργο ολοκληρωμένο. Εχω ακούσει ότι η μεταφράστρια του έργου μου στα ελληνικά, Χρυσούλα Παπαδοπούλου έκανε μια θαυμάσια δουλειά».
Αφοσιωμένος πλέον στο γράψιμο, ο Άλον Χίλου μου λέει ότι το επόμενο βιβλίο του δεν θα είναι αναγκαστικά τοποθετημένο σε παρελθόντα χρόνο. «Ολα έχουν να κάνουν με το θέμα που αρχικά επιλέγω». Ωστόσο, δύσκολο να μην παραδεχθεί, ότι ο γοητευτικός κόσμος της παλιάς Ανατολής ασκεί ισχυρή έλξη.
...
Η συνέχεια και το τέλος του δεύτερου σχολίου 23/11/09 00:18:
...
Διάβαζα πολύ λογοτεχνία και πολλούς Ισραηλινούς, όπως τον Νταβίντ Γκρόσμαν και τον Αβραάμ Γεοσούα».
Σήμερα, η λογοτεχνία στο Ισραήλ είναι πιο ανοικτή και ανήσυχη παρά. «Υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια αυξανόμενη προσοχή απέναντι στην παλαιστινιακή τραγωδία που προκάλεσε ο σιωνισμός, όπως επίσης και απέναντι στην παλαιστινιακή οπτική σε ό,τι αφορά την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Ενα από τα μπεστ σελερ των τελευταίων ετών είναι το “Νοσταλγία” (Homesick, 2004) του Iσραηλινού συγγραφέα Eshkol Nevo. Αφηγείται την ιστορία ενός Παλαιστίνιου πρόσφυγα ο οποίος προσπαθεί να επιστρέψει στο σπίτι του σε μια μικρή πόλη κοντά στην Ιερουσαλήμ. Ενας άλλος διάσημος συγγραφέας είναι ο Sayed Kashua, Αραβο-Ισραηλινός, ο οποίος γράφει μυθιστορήματα και τηλεοπτικά σενάρια για τη ζωή των Αράβων του Ισραήλ και την πολυπλοκότητά της συμβίωσής τους με τους Εβραίους».
Δημοσίευση σχολίου