Audrey Breed.
Σκιές
Από απλησίαστες για μένα γειτονιές
σκιές κατεβαίνουν
αγόρια εραστές
μεγαλωμένα με επίθεση και πόθο
Σκιές με όνειρα απραγματοποίητα
με μάτια που με τρομάζουν
γεμάτα ψέμα και αυθορμητισμό
Απ το μυαλό τους ξεπηδάνε μηχανές λαμπερές
γκόμενες ξεσκισμένες
και μοναξιές θανάσιμες
Σκιές που πλαγιάζω μαζί τους
που με ποθούν
μόνο εκείνη τη στιγμή
μεσ από μύθους κάγκελα
κι από σαλταρισμένες εμπειρίες
Μοναχικές σκιές
που πεθαίνουν στα εικοσιπέντε τους
Από απλησίαστες για μένα γειτονιές
σκιές κατεβαίνουν
Πάολα: Σαλτάρισμα (Οδός Πανός)
3 σχόλια:
Δύο ακόμα ποιήματα από την ίδια συλλογή που κυκλοφόρησε το 1985:
Θα κλαίμε
Θα 'ρθει η στιγμή
που δε θα μπορούμε να κλάψουμε
για κανέναν που αγαπήσαμε.
Γιατί δεν υπήρξε
θα κλαίμε μόνο για το τι μπορούσαμε να κάνουμε
και τι δεν κάναμε
για να μην έρθει η στιγμή.
*
Με καλούσε
Τις νύχτες έστηνα οδοφράγματα στον εαυτό μου
πάλευα με την υπερηφάνεια μου
το μαχαίρι λαμποκοπούσε στο σκοτάδι
με καλούσε
φοβόμουν αλλά πήγα.
Κι από τα μάτια των παιδιών
Τα όμορφα κορμιά – κορμιά φασιστικά –
παγιδεύτηκα
νικήθηκα από το μοναδικό τους όπλο
που το προσκυνάς
την ώρα της μάχης με την ηδονή
τη στιγμή που το σπέρμα του
ξερνάει την αδιαφορία του
για την κραυγή σου.
* τα ποιήματα είναι από το blog Ναυτίλος του Διαδικτύου
Δημοσίευση σχολίου