Fraser Diesel (Ν. Αφρική)Μνημόσυνο
Με το ζόρι τον παρέσυρα και χωθήκαμε στο δωμάτιο ενός φίλου (που μου ‘χε δώσει τα κλειδιά) μαζί με τις φωτογραφίες και τα υλικά για τα κόλλυβα. Για τον χαμό του αδερφού του δεν είχα τι να του πω’ πώς να τον ανακούφιζα.
Μ’ ένα κομμάτι ρέγκα και κρασί και δυο τραγούδια του Τσιτσάνη που τα’ ακούγαμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια, στο τέλος μεθύσαμε και οι δυο. Αυτός βουρκωμένος έφερε μια βόλτα’ για μια στιγμή – μπερδεύτηκε το ζεϊμπέκικο στα χείλη μας’ δε χάσαμε όμως το ρυθμό, έσπρωχνε το κεφάλι μου χαμηλά όλο και πιο κάτω, έγινα ένα με τα σπασμένα ποτήρια στα πόδια του’ ενώ στη φωτογραφία δίπλα μας τα μάτια του Χρίστου έλαμπαν από χαρά.
Βασίλης Δημητράκος: Λεπίδες (το οκτασέλιδο του μπιλιέτου Νο 8)
1 σχόλιο:
Το φιλί
Ώρα να το διαλύσουμε, κούμπωσε το μπουφάν, πά-
ρε το ύφος για τους δρόμους, καβάλησε τη μηχανή
(κι άλλοι δυο από πίσω) και πες τους ό,τι θέλεις για
μένα –
μόνο γι αυτό το φιλί πίσω στη μάντρα που βγήκες
για κατούρημα, μην τους κάνεις κουβέντα.
Dark Room
Αυτό το χέρι δεν το ορίζω πάλι σαν ξένο
μέσα στο συνωστισμό, τα χέρια να παραλύουν
στα τυφλά αγγίγματα,
ο όλεθρος με σαγηνεύει – στα τιποτένια φιλιά.
B.Δ.
Δημοσίευση σχολίου