Δευτέρα, Μαΐου 08, 2006

No 306

Την άλλη μέρα το πρωί ο Νταλί μου τηλεφώνησε στο ξενοδοχείο μου:
- Ξυπνώντας σήμερα το πρωί έκανα μια ανακάλυψη συνταρακτική. Είστε ο Μωυσής του Μιχαήλ Άγγελου. Η ομοιότητα είναι εκπληκτική. Πώς δεν το είχα προσέξει νωρίτερα; Είναι ολοφάνερο!
(…) Πρόθυμα διατυμπάνιζε παντού ότι η Αμάντα του ήταν ένας Μωυσής, ο πατέρας του, ένας Ρενέ Κρεβέλ, με λίγα λόγια ένα ον αγγελικό’ τα πάντα ήσαν γένους αρσενικού. Έτσι, ένα ωραίο πρωί η εφημερίδα Μινύτ έγραψε ότι η καινούργια ιέρεια του Θείου Δάσκαλου ήταν, στην πραγματικότητα, αγόρι. Αυτός ο μύθος έκανε γρήγορα το γύρο του Παρισιού, που ψοφάει για τέτοια σκάνδαλα κι η δύστυχη Κατρίν Αρλέ, που με είχε πλασάρει στους κατασκευαστές σουτιέν, έπεσε από τα σύννεφα! Μάταια προσπαθούσα να εκθέσω αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση στον Νταλί.
- Μα, αγαπητή μου φίλη, θα ‘πρεπε να είστε ενθουσιασμένη, μου απάντησε. Όλονών τώρα η περιέργεια θα διπλασιαστεί και, γύρω σας, θα δημιουργηθεί μια ακόμη μεγαλύτερη αυλή. Εξάλλου, αυτή είναι η αλήθεια! Δεν είστε ούτε αγόρι ούτε κορίτσι. Σας το έχω πει: Είστε μια ύπαρξη αγγελική, ένα αρχέτυπο.

Amanda Lear: Ο δικός μου Νταλί (Όμβρος)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η Αμάντα Λιρ, ντίσκο κουίν των σέβεντις, συνάντησε τον Σαλβαντόρ Νταλί το 1965, όταν εργαζόταν ως μοντέλο στο Παρίσι, και σύντομα έγινε στενή φίλη και μούσα του. Τον συνόδευε στα ταξίδια που έκανε μαζί με την σύζυγό του και περνούσε τα καλοκαίρια της στο σπίτι του, στην Καταλωνία. Στο βιβλίο της, που κυκλοφόρησε το 1985, αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα της σχέσης τους, μιλάει για τους ενδιαφέροντες ανθρώπους που τον περιτριγύριζαν και δίνει σπουδαίες πληροφορίες για την σχέση του με την Γκαλά. Περιγράφει με εντυπωσιακή ειλικρίνεια και τις δικές της σεξουαλικές περιπέτειες και δεν αποφεύγει ούτε τις αρνητικές αναφορές στον εαυτό της. Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο του βιβλίου είναι οι πολλές αναφορές στη μουσική, τις ταινίες και την τέχνη του τέλους της δεκαετίας του ’60 και ολόκληρης της δεκαετίας του ’70.

Ανώνυμος είπε...

Ο Νταλί υπήρξε "αδυναμία" πολλών καλλιτεχνών, συγγραφέων, δημοσιογράφων και άλλων δημοσίων προσώπων που κατέγραψαν την σύντομη ή μακρόχρονη γνωριμία τους μαζί του, έτσι που σήμερα να έχουμε στη διάθεσή μας ένα πλούσιο υλικό από μαρτυρίες για τον διάσημο Ισπανό ζωγράφο - υλικό το οποίο και ο και ο ίδιος φρόντισε να εμπλουτίσει με την αυτοβιογραφία του "Η Μυστική Ζωή του Σαλβαντόρ Νταλί" που έγραψε το 1941.

Ο Μικ Μπράουν, συντάκτης της Daily Telegraph, προσθέτει την δική του μαρτυρία για την γνωριμία του με τον Σαλβαντόρ Νταλί, τον οποίο συνάντησε στην Βαρκελώνη, το 1973, μέσω της Αμάντα Λιρ.
~~~~~~~~~~~~

Από το ΒΗΜΑ της 19ης Οκτωβρίου του 1997:

«Βρεθήκαμε στο ξενοδοχείο "Ριτς" της Βαρκελώνης», γράφει. «Μας έφερε σε επαφή η Αμάντα Λιρ. Της είχε ιδιαίτερη αδυναμία λόγω της αλλαγής φύλου που είχε κάνει η τραγουδίστρια. Το βράδυ της συνάντησης ο Νταλί είχε πάρτι στη σουίτα του. Ένα γνωστό πρακτορείο μοντέλων της ισπανικής πόλης είχε στείλει τα τριάντα πιο όμορφα μοντέλα του. Ο Νταλί περιφερόταν σαν άρχοντας ανάμεσα στο πλήθος, στρίβοντας τις άκρες από το μουστάκι του. Στο πάρτι κυκλοφορούσαν και οι φωτογραφίες από την τελευταία επίσκεψη του ζωγράφου στη Βαρκελώνη. Νεαρά αγόρια και κορίτσια σε προκλητικές πόζες και ο Νταλί να τους κοιτάζει με ενδιαφέρον. Οταν το πάρτι τελείωσε ο ζωγράφος στάθηκε στην πόρτα και ξεχώριζε τους καλεσμένους.

Έδιωχνε όσους δεν του είχαν γεμίσει το μάτι και τους υπόλοιπους τους κρατούσε. Την επόμενη μέρα ο Νταλί πρότεινε μια βόλτα στη Βαρκελώνη. Μια μαύρη λιμουζίνα μετέφερε αυτόν, την Αμάντα Λιρ και εμένα στο Ράμπλας. Σταματήσαμε σε ένα βιβλιοπωλείο. Ο Νταλί αφού διάλεξε ένα σωρό από βιβλία τέχνης, φώναξε τον οδηγό του να τα πληρώσει. Ως γνωστόν ο διάσημος ζωγράφος δεν κρατούσε ποτέ λεφτά πάνω του».

Έτσι περιγράφει ο δημοσιογράφος της «Ντέιλι Τέλεγκραφ» την ιστορική του συνάντηση ­ όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος ­ με τον Σαλβαντόρ Νταλί.