Τετάρτη, Δεκεμβρίου 21, 2011

No 789

Robert Bliss

Δυο σκιές κρυμμένες πίσω από τα πυκνά φυλλώματα σάλεψαν και μ’ έκαναν να σκιρτήσω. Ζωντανές σκιές, που έρχονταν να ταράξουν τον ύπνο των πεθαμένων. Προσπάθησα να ξεφύγω κι ακολούθησα το πρώτο μονοπάτι που βρήκα εμπρός μου. Όμως ήταν αργά. Οι δυο σκιές ήταν εκεί κι έφραζαν το πέρασμά μου. Με κοιτούσαν ακίνητες. Πάνω τους αντί για απειλή υπήρχε μια αμηχανία.
«Ψάχνεις κανέναν;» με ρώτησε ο Δίδυμος. Ήταν ο ένας απ’ τους δύο.
Ο άλλος, δεν μπορούσα να το πιστέψω, ήταν ο Λουίτζι. Παρ’ όλο το σκοτάδι ένιωσα πως είχε γίνει κατακόκκινος. Προχώρησα ένα βήμα και προσπάθησε να μου πιάσει το χέρι. Εγώ τραβήχτηκα.
«Μένης, θα σου εξηγήσω», μου είπε χαμηλόφωνα.
Δεν είχα ανάγκη από καμιά εξήγηση.
«Μη φεύγεις, Μένης», μου είπε ικετευτικά. «Προχώρησε λίγο και περίμενέ με. Θα γυρίσω μαζί σου».
Μα την ίδια στιγμή έριχνε απελπισμένες ματιές προς το μέρος του Δίδυμου.
«Δεν υπάρχει ανάγκη να σε περιμένει», άκουσα τη σκληρή, μεταλλική φωνή του Βέλγου. «Εγώ φεύγω. Εσείς συνεχίστε», και πρόσθεσε ειρωνικά: «Αυτό που εμείς αρχίσαμε».

Μένης Κουμανταρέας: Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ (Κέδρος)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μια παρέα εφήβων από διάφορα μέρη της Ευρώπης βιώνει μέσα από τα μάτια ενός Έλληνα την ερωτική αφύπνιση σε μια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, τα πρώτα χρόνια αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Το τέλος μιας αθωότητας σ' έναν κόσμο που ποτέ δεν θα υπάρξει ο ίδιος.
Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Δεκαεπτά χρονών βρέθηκε για ένα διάστημα στην Αγγλία, όπου εμπνέεται τις "Αλεπούδες του Γκόσπορτ", το πρώτο του μυθιστόρημα, που έμενε μέχρι σήμερα ανέκδοτο.