Αμέσως μετά το θάνατο του Ρούντολφ Νουρέγεφ, ο γιατρός και φίλος του Michel Canesi ανήγγειλε ότι ο Νουρέγεφ πέθανε από καρδιακές επιπλοκές που ακολούθησαν μια μακρόχρονη αρρώστια και αρνήθηκε να δώσει άλλες λεπτομέρειες. «Ακολουθώντας τις επιθυμίες του κ. Νουρέγεφ, δεν μπορώ να πω περισσότερα». Όμως πολλοί από τον περίγυρό του έλεγαν ανοιχτά πως είχε AIDS. Κάποιοι άνθρωποι που είχαν χτυπηθεί από την ασθένεια αντέδρασαν με θυμό. Ο συγγραφέας Paul Monette δήλωσε: «Τον θεωρώ άναδρο, δεν με νοιάζει πόσο σπουδαίος χορευτής ήταν».
Τότε, στις 15 Ιανουαρίου, ο Κανεζί έδωσε μια αποκλειστική συνέντευξη στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro με τίτλο «Οι τελευταίες μέρες του Ρούντολφ Νουρέγεφ. Σ’ αυτήν ο Κανεζί επιβεβαίωνε ότι ο Ρούντολφ είχε πράγματι AIDS, και έδωσε την εξής εξήγηση για το γεγονός ότι πήρε την απόφαση να μιλήσει:
«Ξεκαθαρίζω τα πράγματα τώρα, γιατί πιστεύω πως καμιά αρρώστια δεν είναι ντροπιαστική. Σκέφτομαι όλους τους ανώνυμους ασθενείς που υποφέρουν από εξοστρακισμό. Ο Ρούντολφ έζησε 13-14 χρόνια με τον ιό, χάρη στη δύναμη του, την αγωνιστικότητά του. Οι άνθρωποι πρέπει να το μάθουν αυτό. Ήταν πολύ διάσημος για να κρύψουμε την αλήθεια».
Ο λόγος για τον οποίο ο Νουρέγεφ δεν ήθελε κανείς να μάθει πως είχε διαγνωσθεί φορέας του AIDS ήταν απλός: κάποιες χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, αρνούνταν βίζα εισόδου στους φορείς του ιού.
Ροζίτα Σώκου: Νουρέγεφ. Όπως τον γνώρισα (Κάκτος)
1 σχόλιο:
Αποθέωση στη σκιά του Ιερού Βράχου
(Τα Νέα, 8/2010)
Επί τρεις δεκαετίες ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ αποθεωνόταν στο Ηρώδειο ως χορευτής, χορογράφος ακόµη και... µαέστρος
Τριάντα ολόκληρα χρόνια συνδέουν τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ µε το ρωµαϊκό ωδείο κάτω από την Ακρόπολη. (...)
Η τελευταία φορά που θα τον δούµε στο Ηρώδειο είναι το καλοκαίρι του 1991.
Δεν χορεύει ούτε χορογραφεί. Είναι στο πόντιουµ! Θα διευθύνει την Ορχήστρα «Ρέζιντεντς» της Βιέννης. Η στροφή του στη διεύθυνση ορχήστρας είχε θεωρηθεί καπρίτσιο. Προσβεβληµένος ήδη από το ΑΙDS και σκιά του εαυτού του, προσπαθούσε ίσως από κάπου να κρατηθεί. Καµία επιτυχία. Εικόνα θλιβερή. Ούτε το όνοµά του έχει τη δύναµη να τραβήξει κόσµο πια.
Οταν το Μπαλέτο της Οπερας του Παρισιού θα ξανάρθει στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 1993, ο Νουρέγιεφ δεν ζει πια. Εχει πεθάνει στις 6 Ιανουαρίου, στα 55 του. Και η «Μπαγιαντέρα» που παρουσιάζουν οι συνεργάτες του, τριάντα χρόνια µετά από εκείνη την «έκρηξη» του 1963, είναι η τελευταία χορογραφία που δηµιούργησε.
***
Ο Νουρέγιεφ, προσωπικότητα εκρηκτική που απορροφήθηκε από το τζετ σετ, είχε συνδεθεί µε την Ελλάδα, όπου ήρθε πολλές φορές για διακοπές, και µε αρκετούς Ελληνες. Από τον Αριστοτέλη Ωνάση, τη Μαρία Κάλλας και τον Σταύρο Νιάρχο µέχρι τον σκηνογράφο - ενδυµατολόγο Νίκο Γεωργιάδη, τακτικό συνεργάτη του, και τον καλλιτεχνικό πράκτορα Θόδωρο Κρίτα που, κατά κάποιον τρόπο, τον εκπροσωπούσε ως προς τις καλλιτεχνικές εµφανίσεις του εδώ. Εως και ελληνικό βιβλίο εκδόθηκε για τον σπουδαίο χορευτή! Η Ροζίτα Σώκου κυκλοφόρησε το 1983 από τις εκδόσεις Κάκτος τη βιογραφία «Νουρέγιεφ» η οποία επανεκδόθηκε το 2003, συµπληρωµένη από τη συγγραφέα µε τη συνεργασία της Ιρένε Μαραντέι και µε τον τίτλο «Νουρέγιεφ. Οπως τον γνώρισα».
Δημοσίευση σχολίου