Jordan SamperΧτύπησαν το κουδούνι. Δύο αδέλφια: ο Λίνκολν είκοσι τριώ κι ο Αντριου δεκαεφτά χρονώ. Ανοιξε την πόρτα ο ίδιος. Ο Ραμόν Βασκέζ, το παλιό αστέρι του βωβού κινηματογράφου. Ηταν κοντά στα εξήντα τώρα, αλλά ακόμα διατηρούσε την ντελικάτη του ομορφιά. Τον παλιό καιρό, στις ταινίες και στη ζωή του, λάδωνε τα μαλλιά του με βαζελίνη και τα χτένιζε προς τα πίσω. Με το μουστακάκι του, τη μακριά λεπτή μύτη και με τον τρόπο του να κοιτάει βαθιά στα μάτια των κυριών, ε, ήταν το κάτι άλλο. Τον θεωρούσαν "Μεγάλο Εραστή". Οι κυρίες έλιωναν όταν τον έβλεπαν στο πανί. "Ελιωναν", έτσι έλεγαν οι δημοσιογράφοι. Αλλά στην πραγματικότητα ο Ραμόν Βασκέζ ήταν ομοφυλόφιλος. Τώρα τα μαλλιά του ήταν άσπρα και το μουστάκι του πιο παχύ.
Ήταν ένα κρύο καλιφορνέζικο βράδυ και το σπίτι του Ραμόν βρισκόταν πάνω στους λόφους. Τ' αγόρια φόραγαν στρατιωτικά παντελόνια και άσπρες μακό μπλούζες. Και οι δυο τους φαίνονταν καρδαμωμένοι κι είχαν ευχάριστα πρόσωπα, ευχάριστα κι απολογητικά.
Τσαρλς Μπουκόφσκι: «Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας» (Οδυσσέας).
Ήταν ένα κρύο καλιφορνέζικο βράδυ και το σπίτι του Ραμόν βρισκόταν πάνω στους λόφους. Τ' αγόρια φόραγαν στρατιωτικά παντελόνια και άσπρες μακό μπλούζες. Και οι δυο τους φαίνονταν καρδαμωμένοι κι είχαν ευχάριστα πρόσωπα, ευχάριστα κι απολογητικά.
Τσαρλς Μπουκόφσκι: «Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας» (Οδυσσέας).
1 σχόλιο:
Ετσι αρχίζει ο Τσαρλς Μπουκόφσκι το διήγημα με τίτλο «Η δολοφονία του Ραμόν Βασκέζ», που περιλαμβάνεται στη συλλογή διηγημάτων «Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας» (εκδ. Οδυσσέας). Πρόκειται περί μυθιστορηματικής μεταφοράς της δολοφονίας του Ραμόν Νοβάρο, του δεύτερου μεγαλύτερου μύθου του βωβού κινηματογράφου μετά τον Ροδόλφο Βαλεντίνο. Γεννήθηκε στο Μεξικό το 1899 και η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην επική ταινία «Μπεν Χουρ». Η έλευση του ήχου στις σκοτεινές αίθουσες εξαφάνισε ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του, κάτι που συνέβη με τους περισσότερους σταρ του βωβού με μοναδική εξαίρεση την Γκρέτα Γκάρμπο. Ο Νοβάρο με το πέρασμα των δεκαετιών έγινε αλκοολικός και το 1968 δολοφονήθηκε από δύο αδέλφια, ενώ προσπαθούσαν να βρουν πού έχει κρύψει τα χρήματά του. Οι δολοφόνοι συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν δύο φορές ισόβια.
Ο Μπουκόφσκι περιγράφει με τον συνηθισμένο του ωμό, χυδαίο και «ανεπιτήδευτα απαράδεκτο» τρόπο τα τελευταία λεπτά της ζωής του ηθοποιού. Δέχτηκε στο σπίτι του τα δύο παιδιά, τους ετοίμασε φαγητό, τους πρόσφερε γαλλικό κρασί. «Εχεις άλλο κρασί;» τον ρώτησε άγρια ο μεγαλύτερος εκ των δύο, όταν είχαν ήδη αρχίσει να τον καθυβρίζουν με τα χειρότερα λόγια. «Ναι, έχω! Πάρτε το όλο. Δέκα - δώδεκα μπουκάλια από το καλύτερο γαλλικό κρασί. Πάρτε το και φύγετε! Σας παρακαλώ!».
Οι νεαροί είχαν διαβάσει στο περιοδικό «Screen» ότι ο ηθοποιός κρατά πάντα στο σπίτι του 5.000 δολάρια. Δεν τα έβρισκαν. Και γι' αυτό τον βίασαν και τον κακοποίησαν σε τέτοιο βαθμό, που στο τέλος τον σκότωσαν. Με τη φράση «ο Μεγάλος Εραστής ήταν νεκρός» αρχίζει ο Μπουκόφσκι το τέλος του διηγήματός του. Και συνεχίζει: «Αλλά θα 'ρχονταν άλλοι, καινούριοι. Κι ακόμα, κάμποσοι μικροί. Κυρίως αυτοί. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα. Ή δεν ήταν».
Παύλος Παπαδόπουλος, tovima.gr
Δημοσίευση σχολίου