Maureen Mullarkey (ΗΠΑ)Στις αρχές του ’81, ο Ταχτσής, κάτω από την πίεση και τον εκφοβισμό από τους τραβεστί, έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, που απέτυχε.
«Ώσπου ένα βράδυ, σε μια στιγμή μαύρης απελπισίας, πήρα 60 Valium των 5. Μπήκε τυχαία η νοικοκυρά-οικονόμος μου να πάρει έναν τενεκέ ντοματάκια για να τα ‘χει την επομένη το πρωί και με βρήκε αναίσθητο, να βγάζω αφρούς απ’ το στόμα… Με πήγαν στο νοσοκομείο. Σε τρεις μέρες βγήκα. Αλλά σε μια περίεργη κατάσταση έκστασης-αμνησίας. Εκινούμην, ενεργούσα μηχανικά. Σαν υπνοβάτης. Μου τηλεφώνησε ένας δημοσιογράφος της… «Ακρόπολης»: “Γιατί; Κύριε Ταχτσή, εμείς που σας εκτιμούμε” κλπ. “Εμ, απ’ την μια η Οδύσσεια της ταινίας, απ’ την άλλη οι παρανοϊκές, απηνείς διώξεις εκ μέρους δυο ψυχοπαθών τραβεστί-ξεχάστε το”. Έγραφε: “Η μαφία των τραβεστί μ’ έσπρωξε στην αυτοκτονία”»
Δεν είχε νόημα πλέον να σωπαίνει. Κατέθεσε μηνύσεις, εναντίον των διωκτών του. Και η ιστορία με τους τραβεστί τελείωσε ως εξής:
«Ήταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Αμέσως μετά το δημοσίευμα με τίτλο “Η μαφία των τραβεστί κλπ”. Έφυγα για το Πήλιο, λίγο μετά θα ‘ρχόντουσαν κι οι δικοί μου να περάσουμε τα Χριστούγεννα. Μαύρα Χριστούγεννα. Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων ήρθε κι ένα τηλεφώνημα απ’ τον Μπέττυ: “Να δεις τι σου ετοιμάζω ακόμα. Θα πεθάνεις πουστόγερε…” Mια φίλη της αδελφής μου είπε: “Kάτι διάβασα προχτές στην Απογευματινή”. Ο “Μπέττυ” είχε στείλει ένα γράμμα-απάντηση στο δημοσίευμα “Ναι, εγώ απήγαγα κι έσπασα στο ξύλο τον Ταχτσή και θα τον καταδιώκω σ’ όλη μου τη ζωή χωρίς να μπορεί κανένα σύστημα να το σώσει…”. Τότε ακόμα κι ο δικηγόρος μου, που ως τότε μ’ είχε συμβουλέψει ν’ αποφύγω τη μήνυση, συμφώνησε ότι δεν μπορούσα πια να σωπαίνω.
Μετά τη μήνυση γλίτωσα απ’ τον “Μπέττυ”, όχι όμως κι απ’ τον Αλόμα. Γιατί τώρα βέβαια κατέβαινα στη Σωκράτους, τώρα δεν είχα πια να χάσω τίποτα, τα ‘χα χάσει όλα, δεν θα μου στερούσαν ακόμα και το ναρκωτικό μου…»
Κώστας Τσαρουχάς: Η δολοφονία του συγγραφέα (Αλήθεια)
«Ώσπου ένα βράδυ, σε μια στιγμή μαύρης απελπισίας, πήρα 60 Valium των 5. Μπήκε τυχαία η νοικοκυρά-οικονόμος μου να πάρει έναν τενεκέ ντοματάκια για να τα ‘χει την επομένη το πρωί και με βρήκε αναίσθητο, να βγάζω αφρούς απ’ το στόμα… Με πήγαν στο νοσοκομείο. Σε τρεις μέρες βγήκα. Αλλά σε μια περίεργη κατάσταση έκστασης-αμνησίας. Εκινούμην, ενεργούσα μηχανικά. Σαν υπνοβάτης. Μου τηλεφώνησε ένας δημοσιογράφος της… «Ακρόπολης»: “Γιατί; Κύριε Ταχτσή, εμείς που σας εκτιμούμε” κλπ. “Εμ, απ’ την μια η Οδύσσεια της ταινίας, απ’ την άλλη οι παρανοϊκές, απηνείς διώξεις εκ μέρους δυο ψυχοπαθών τραβεστί-ξεχάστε το”. Έγραφε: “Η μαφία των τραβεστί μ’ έσπρωξε στην αυτοκτονία”»
Δεν είχε νόημα πλέον να σωπαίνει. Κατέθεσε μηνύσεις, εναντίον των διωκτών του. Και η ιστορία με τους τραβεστί τελείωσε ως εξής:
«Ήταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Αμέσως μετά το δημοσίευμα με τίτλο “Η μαφία των τραβεστί κλπ”. Έφυγα για το Πήλιο, λίγο μετά θα ‘ρχόντουσαν κι οι δικοί μου να περάσουμε τα Χριστούγεννα. Μαύρα Χριστούγεννα. Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων ήρθε κι ένα τηλεφώνημα απ’ τον Μπέττυ: “Να δεις τι σου ετοιμάζω ακόμα. Θα πεθάνεις πουστόγερε…” Mια φίλη της αδελφής μου είπε: “Kάτι διάβασα προχτές στην Απογευματινή”. Ο “Μπέττυ” είχε στείλει ένα γράμμα-απάντηση στο δημοσίευμα “Ναι, εγώ απήγαγα κι έσπασα στο ξύλο τον Ταχτσή και θα τον καταδιώκω σ’ όλη μου τη ζωή χωρίς να μπορεί κανένα σύστημα να το σώσει…”. Τότε ακόμα κι ο δικηγόρος μου, που ως τότε μ’ είχε συμβουλέψει ν’ αποφύγω τη μήνυση, συμφώνησε ότι δεν μπορούσα πια να σωπαίνω.
Μετά τη μήνυση γλίτωσα απ’ τον “Μπέττυ”, όχι όμως κι απ’ τον Αλόμα. Γιατί τώρα βέβαια κατέβαινα στη Σωκράτους, τώρα δεν είχα πια να χάσω τίποτα, τα ‘χα χάσει όλα, δεν θα μου στερούσαν ακόμα και το ναρκωτικό μου…»
Κώστας Τσαρουχάς: Η δολοφονία του συγγραφέα (Αλήθεια)
2 σχόλια:
«Εχω περάσει πολλά στη ζωή μου. Ημουν παιδί της επαρχίας που στα δεκαπέντε του
λόγω της ιδιαιτερότητάς του απογαλακτίστηκε από την οικογένεια και πήγε να βρει
τον δρόμο του…» λέει η Μπέττυ, δίνοντας το στίγμα των επιλογών της στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας της. Και προσθέτει: «Είμαι αυστηρή με τους άλλους και προπάντων με τον
εαυτό μου. Ετσι έμαθα να ζω και να επιβιώνω. Είμαι του μωσαϊκού νόμου και κάτι
παραπάνω. Οδόντα αντί οδόντος και οφθαλμόν αντί οφθαλμού… Ομως, είμαι δίκαιη.
Οταν κάποιος πάει να σου κλείσει τον δρόμο με αθέμιτα μέσα, όπως συνέβη με τον
Ταχτσή, τότε δεν καταλαβαίνω τίποτα…».
Από τότε που η Μπέττυ έβγαλε το πρώτο της βιβλίο βρισκόταν σε μια διαρκή κόντρα
με τον Κώστα Ταχτσή: «Με προσέβαλε όταν συναντιόμασταν και απειλούσε όλους τους
ανθρώπους που με στήριζαν με σκοπό να με εξαφανίσει...».
- Τι πρόβλημα είχε ο Κώστας Ταχτσής μαζί σας;
Κατ’ αρχάς, αντιδρούσε στη δημιουργία του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων
Ελλάδας, του γνωστού ΑΚΟΕ, που ξεκίνησε μετά τη Μεταπολίτευση. Νόμιζε ότι οι
τραβεστί θα ηγηθούν του κινήματος και άρχισε να απειλεί θεούς και δαίμονες... Σε
συνεντεύξεις του και σε άρθρα του κατηγορούσε τους ομοφυλόφιλους και τους
τραβεστί. Ολα αυτά με εξαγρίωναν γιατί ανακάλυψα ότι και ο ίδιος ήταν τραβεστί.
Και δη τραβεστί-πόρνη, αφού έκανε πιάτσα στα στενά της οδού Αθηνάς και στη
λεωφόρο Συγγρού… Αυτό δεν το γνώριζε ο πολύς κόσμος, γιατί φυσικά δεν το έλεγε
δημόσια, ωστόσο οι στενοί του φίλοι το ήξεραν. Πήγαινε στη Μελίνα και σε άλλους
φίλους του και τους εξιστορούσε τις περιπέτειές του την προηγούμενη βραδιά ως
τραβεστί…
Οταν έβγαλα λοιπόν το πρώτο μου βιβλίο, το «Μπέττυ», ο Ταχτσής έγινε απαράδεκτα
ανταγωνιστικός και άρχισε να αντιδρά πολύ επιθετικά απέναντί μου. Με συναντούσε
σε διάφορες συγκεντρώσεις και με ειρωνευόταν με ατάκες όπως: «Ποιος σε κουβάλησε
εδώ, χρυσό μου;». Είχα μπει στο στόχαστρό του. Εφτανε στο σημείο να «ξεφωνίζει»
όλους όσοι εκφράζονταν θετικά για εμένα. Ακόμα και έναν καθηγητή Πανεπιστημίου
τον ξεφώνισε στο Κολωνάκι επειδή είχε αναφερθεί με καλά λόγια στο βιβλίο μου
υποστηρίζει και προσθέτει:
Οταν γυρίστηκε σε ταινία το πρώτο βιβλίο μου και ειδικά όταν έβγαλα και δεύτερο
βιβλίο, το «Πόσο πάει», άρχισε να μου κάνει έναν απίστευτο πόλεμο. Τηλεφωνούσε
στους δημοσιογράφους που μου έκαναν συνέντευξη και τους έβριζε πατόκορφα...
- Γιατί τέτοιος πόλεμος εναντίον σας ;
Πιστεύω ότι ήθελε να έχει το μονοπώλιο ενός συγγραφέα - πόρνης - τραβεστί… Με
είδε σαν απειλή! Αντιλήφθηκε ότι ήμουν σοβαρό άτομο και όχι κάποια τρελή
τραβεστί που ακκιζόταν και έκανε διάφορες γελοιότητες, με αποτέλεσμα να νιώσει
ότι τρίζει η καρέκλα του. Αυτό ήταν λάθος του. Το βιβλίο του «Το τρίτο στεφάνι»
είναι ένα πολύ καλό λογοτεχνικό έργο. Εγώ, πάλι, δεν πιστεύω ότι κάνω
λογοτεχνία. Απλώς, γράφω ντοκουμέντα γύρω από τη ζωή μου. Αυτός ο πόλεμος
εναντίον μου βρήκε ανταπόκριση, αφού σιγά σιγά αποκλειόμουν από κάποια Μέσα.
Μέχρι που έμαθα ότι είχε ξεσηκώσει όλον τον κόσμο για να μην παίξω σε ένα
θεατρικό έργο, το «Πρόσωπα φυσικά κι αλλόκοτα». Τηλεφωνούσε στην Ελλη Λαμπέτη,
που ήταν φίλη με τον θεατρικό παραγωγό, στην Ειρήνη Παπά, που ήταν φίλη με τον
σκηνοθέτη, στη Δέσπω Διαμαντίδου και σε πολλούς άλλους για να μην παίξω στην
παράσταση. Ε, τότε ήταν που ένιωσα ότι ξεχείλισε το ποτήρι...
- Και έτσι φτάσατε στην απαγωγή του…
Δεν πήγαινε άλλο! Ο Ταχτσής ήταν πολύ δύστροπος και κακός άνθρωπος. Δεν είχε
φίλους και όλοι αυτοί που βγαίνουν τώρα και λένε καλά λόγια το κάνουν γιατί «ο
αποθανών δεδικαίωται». Ε λοιπόν, εγώ λέω τα πράγματα με το όνομά τους και δεν το
πιστεύω αυτό! Τότε αποφάσισα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα με συγχύζει πλέον και
δεν θα ταράζει την ηρεμία και την πορεία μου. Ηθελα να τον εκδικηθώ, να τον
δείρω... Και μια βραδιά του 1983 μαζί με δύο φίλους μου τον περιμέναμε έξω από
το σπίτι του. Ηρθε τα ξημερώματα. Τον άρπαξαν οι φίλοι μου, τον έβαλαν στο
αυτοκίνητό μου και τον πήγαμε στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Τον βάλαμε να
καθίσει σε ένα βραχάκι κι εγώ ανέβηκα σε ένα άλλο βραχάκι πιο ψηλά από εκείνον.
Κι επειδή στο παρελθόν με είχε κατηγορήσει δημόσια για το βιβλίο μου λέγοντας
«ασήμαντα άτομα που γράφουν πορνογραφήματα και γίνονται ήρωες και πλούσιοι», του
απευθύνω τον λόγο στην κατάσταση που ήταν τώρα δείχνοντάς με: «Λοιπόν, και ήρωας
και πλούσιος!». Πήγα κοντά του και τον απείλησα ότι θα του κόψω τη μύτη, αν
συνεχίσει να τηλεφωνεί και να βρίζει όσους μου παίρνουν συνέντευξη... Τελικά,
τον παρατήσαμε εκεί ξυλοδαρμένο και χωρίς... περούκα!
Αρχικά ο συγγραφέας δεν της έκανε μήνυση για το
περιστατικό της απαγωγής. Υστερα από καιρό όμως η Μπέττυ… ομολόγησε την ενοχή
της (μέσω ενός δελτίου Τύπου με σκοπό να στηρίξει την τραβεστί Αλόμα, που είχε
έρθει σε διένεξη μαζί του) και τότε τη μήνυσε.
«Ο Ταχτσής δεν ήρθε ποτέ σε κανένα δικαστήριο…» θυμάται η Μπέττυ. «Προσπάθησα να
τον πλησιάσω, αλλά δεν μου είχε εμπιστοσύνη… Το 1988 λοιπόν έμαθα ότι τον
σκότωσαν και στενοχωρήθηκα. Το γράφω και στο βιβλίο μου αυτό. Πίστευα ότι κάποτε
θα τα βρίσκαμε, ο χρόνος θα μείωνε τις μεταξύ μας αποστάσεις. Μπορεί να έχω
κάνει πολλά στη ζωή μου και να κάνω και άλλα τόσα, αν κάποιος μου φέρεται άδικα
και άσχημα, αλλά δεν θα έφτανα ποτέ στον θάνατο. Εχω παιδευτεί πολύ στη ζωή μου.
Η ανθρώπινη ζωή για μένα είναι κάτι πολύ σημαντικό»!
espressonews.gr, 1/3/2009
Δημοσίευση σχολίου