Warwick Beecham (Αυστραλία)Με τέτοιες σκέψεις κατέβηκα στην καμπίνα μου, έβγαλα το πορτοκάλι από την τσέπη μου και το έδωσα στον Πατ.(…)
«Κύριε υποπλοίαρχε», είπε ο Πατ. «σ’ ευχαριστώ πολύ για το πορτοκάλι.»
«Αγόρι μου», είπα, «σου φέρνω καλά νέα.»
«Τι νέα, κύριε υποπλοίαρχε;»
«Δεν είναι ανάγκη να πας στην πλώρη.»
Το κοκαλιάρικο, άχαρο πρόσωπο φωτίστηκε:
«Θα μείνω, εδώ, κοντά σου, κύριε Γιένσεν;»
«Όχι», είπα, « αυτό είναι αδύνατο.»
«Σ’ αγαπάω πολύ, κύριε υποπλοίαρχε. Θέλω να μείνω εδώ. Δεν μπορώ να μείνω μαζί σου;»
Το πορτοκάλι κύλησε στο χαλί. Ο Πατ ανακάθησε στο κρεβάτι και τύλιξε τα μπράτσα του γύρω από τον λαιμό μου:
«Υποπλοίαρχε Πέντερ! Υποπλοίαρχε Πέντερ! Άσε με να μείνω κοντάσου! Δεν έχω πού να πάω.»
Γιενς Μπιερνέμπου: Καρχαρίες (Μέδουσα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου