Willem MockΕίναι πάντα κολακευτικό να βλέπεις δυο άντρες «τυφλωμένους από πόθο» για σένα, ομολογώ όμως ότι φοβήθηκα. (…) ο ένα είχε μόλις βγει από τη φυλακή και, σαν να μην έφτανε αυτό, με μπέρδευε με τη μάνα του. Ο άλλος ήταν ντροπαλός, εκτός από ομοφυλόφιλος, και με είχε δει σε πολλά κλαμπ. Ο πρώτος ήταν ξετρελαμένος με τον τρόπο που κάπνιζα, κι έτσι με είχε ερωτευτεί και με είχε εξιδανικεύσει. Όπως ανακάλυψα αργότερα, ο δεύτερος τύπος ήταν ερωτευμένος με το φίλο του από παιδί. Όταν εκείνος βγήκε από τη φυλακή, του υποσχέθηκε ένα δώρο. Κι αυτό το δώρο ήμουν ΕΓΩ, ό,τι ποθούσε περισσότερο στον κόσμο. Τους καταλάβαινα, βέβαια, αλλά προτιμώ τα πράγματα να γίνονται με πιο πολιτισμένο τρόπο, μ’ ενοχλεί όταν η αληθινή ΖΩΗ μοιάζει με πορνό. Καταντάει βαρετό να μιμείται η πραγματικότητα το πορνό, ειδικά αν η πρωταγωνίστρια σε όλα αυτά είμαι ΕΓΩ. Αφού μ’ έλουσε μ’ όλες τις βρισιές που ήθελε να λούσει τη μάνα του, ο Φονιάς είπε στον Άλλο να με γαμήσει κι ο Άλλος του είπε ότι προτιμούσε να μας κοιτάζει και να τραβάει μαλακία, και τότε ο Φονιάς είπε πως ΕΓΩ ήμουν το δώρο του και δεν θεωρούσε σωστό να με χρησιμοποιήσει, οπότε ο Άλλος είπε, καλά τότε, θα με μοιράζονταν. Ο Φονιάς τού είπε πως δεν καταλάβαινε κι ο Άλλος τού εξήγησε πως θα μου τον έχωνε ταυτόχρονα με το Φονιά. «Δεν ξέρω αν έχει χώρο και για τους δυο σας», υπαινίχθηκα ΕΓΩ. Ο Φονιάς μού έριξε άλλο ένα χαστούκι για να το βουλώσω, και τότε εγώ συγκεντρώθηκα σε μια άσκηση χαλάρωσης: φαντάστηκα πως βρισκόμουν γυμνή σ’ ένα ερημονήσι κι έκανα ηλιοθεραπεία γυμνή, ενώ με νανούριζε ο ήχος της θάλασσας και με χάιδευε η απαλή αύρα της Καραϊβικής.
Pedro Almodóvar: Πάττυ Χύμα κι άλλα κείμενα (Βαβέλ-Σέλας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου