No 758

Ο Ντιέγο και η Φρίντα έχουν πια έναν ανοιχτό γάμο. Από την εποχή του σχολείου, η Φρίντα είχε, κατά καιρούς, ιδιαίτερες σχέσεις με γυναίκες. Ο Ντιέγο μιλά ανοιχτά γι’ αυτές και τις επιδοκιμάζει. Τις σχέσεις της με άνδρες η Φρίντα θεωρεί πως δεν πρέπει να του τις αναφέρει. Ο Νογκούσι κάποτε πρέπει να απειλήθηκε με πιστόλι. Ο Χαν βαν Χέιγενοορτ θυμάται: «Οι λεσβιακές της τάσεις δεν την έκαναν διόλου αρρενωπή. Ήταν σαν έφηβη, μια φιγούρα νεανική και πολύ θηλυκή». Φίλοι της υποστηρίζουν πως τις πολύ ιδιαίτερες σχέσεις της τής κρατούσε για τον εαυτό της, ενώ η βιογράφος της Χάιντεν Χεράρα επιχειρεί να τις διακρίνει και σε έργα της ζωγράφου.

Λίντε Ζάλμπερ: Φρίντα Κάλο. Η ζωή μιας αδάμαστης γυναίκας (Μελάνι)

No 757

Ο Κλέμεντ αναρωτήθηκε αν ο Ραφίκ, όντας μουσουλμάνος, θα είχε αντίρρηση να βγάλει το εσώρουχό του. Η προθυμία του να δουλέψει σε μπαρ μαρτυρούσε ότι δεν ήταν θεοσεβούμενος, μπορεί όμως το γυμνό να παραήταν ταμπού γι’ αυτόν.
«Δεν ντρέπομαι για το σώμα μου», είπε ο Ράφικ. «Όταν ο Μάικ μού μιλάει για τη ζωγραφική σου, ξέρω τι πρεπει να περιμένω». Η απάντηση, παρότι έλυνε το άμεσο πρόβλημα, έβαλε τον Κλέμεντ σε υποψίες, αφού συνήθως ο φίλος του δεν έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα μοντέλα του, ειδικά όταν πόζαραν για τη μορφή του Χριστού. Ωστόσο, με το που ανέφερε ότι έψαχνε κάποιον καινούριο, ο Μάικ του πρότεινε χωρίς δεύτερη σκέψη τον Ραφίκ. Στην αρχή ήταν δισταχτικός. […]
«Εντάξει, λοιπόν…. Αν θέλεις, βγάλε τα ρούχα σου πίσω από το παραβάν». Ο Κλέμεντ, που αντιμετώπιζε τη γυμνότητα ως καλλιτεχνική δήλωση αλλά το γδύσιμο ως ερωτική ρουτίνα, ήθελε να δείξει στον Ραφίκ ότι γνώριζε τη διαφορά. […]
Ο Ραφίκ χαμογέλασε αμυδρά και έβγαλε το εσώρουχό του.

Michael Arditti: Ο εχθρός του καλού (Πόλις)

No 756

Ron Griswold (ΗΠΑ)

«Αν θέλεις να γνωρίσεις άντρες με τέτοια αυτοκίνητα, εγώ είμαι εδώ».
Μου έκλεισε το μάτι κι’ έφυγε δίνοντας μου ένα χαρτάκι που είχε γραμμένο το τηλέφωνο του. Δεν πολύ κατάλαβα εκείνη τη στιγμή μέχρι που επανήλθε ένα απόγευμα μετά την προπόνηση λέγοντας μου ότι κάτι ήθελε να μου πει. Ντυθήκαμε και πήγαμε προς το αυτοκίνητό του. Εκείνη την εποχή είχε ένα mini cooper, που το ‘χε πάρει μεταχειρισμένο. Όταν μπήκαμε μέσα και ήμασταν οι δυο μας μου ξεφούρνισε το παραμύθι. Είχε λέει έναν τύπο με πολλά λεφτά, που του άρεσαν οι ανωμαλίες. Ξύλο, βρισίδι και τέτοια. Γούσταρε όμως μόνο τεκνά και μάλιστα σε δυάδες. Μερικές φορές ήθελε να ντύνονται και με ειδικές στολές. Τα άκουγα και δεν ήξερα αν έπρεπε να φρικάρω ή να γελάσω, αλλά περίμενα ανέκφραστος, γιατί μιλούσε πολύ σοβαρά. Όταν άκουσα ότι στο τέλος ο τύπος θα μας έδινε κι από τριακόσια ευρώ στον καθένα κατάλαβα γιατί το αντιμετώπιζε σοβαρά. […]
Με πήγε κατ’ ευθείαν σ’ ένα δωμάτιο που, όπως μου είπε, ήταν ο ξενώνας –δεν ήξερα μέχρι τότε αυτή τη λέξη- και πάνω στο κρεβάτι είχε κάτι στολές. Στολές Ρωμαίων στρατιωτών, με κοντό χιτώνα, περικεφαλαία, ειδικό μεταλλικό θώρακα, σανδάλια, σπαθιά, κοντάρια κι… ένα μαστίγιο. Είδα τον Χάρη ν’ αρχίζει να γδύνεται και μου είπε να τα βγάλω κι εγώ όλα, και το σώβρακο. Τον είδα ότι έκλεβε ματιές για να δει το μέγεθος της πούτσας μου, μια και ποτέ δεν είχαμε τρακαριστεί στα ντους του γηπέδου. Πάντα έφευγε χωρίς να κάνει ντους μαζί μας. Ικανοποιήθηκε με το μέγεθος μου, απ’ ό,τι κατάλαβα και καθυστερώντας να ντυθεί με άφησε μα δω κι εγώ τη δική του. Την είχε κι αυτός μεγάλη. Μπορεί και λίγο πιο μεγάλη απ’ τη δική μου.

Νίκος Μουρατίδης: Εγώ ήμουν αντράκι (Τετράγωνο)

No 755

Wes Hempel

Στα Μέγαρα, τα Διόκλεια (προς τιμήν του εθνικού ήρωα Διοκλή) γίνονταν την άνοιξη. Σε αυτούς περιλαμβανόταν ένας διαγωνισμός φιλιού των όμορφων αγοριών, που έχει περιγραφεί από τον Θεόκριτο. «Πάνω στον τύμβο (εν. του Διοκλή), μόλις φτάσει η άνοιξη, τα παιδιά σας διαγωνίζονται σε έναν αγώνα φιλιού και όποιος πιο γλυκά αγγίξει τα χείλη πάνω στα χείλη επιστρέφει στη μητέρα του φορτωμένος ανθοστέφανους».

Burgo Pertridge: Η ιστορία των οργίων (Οξύ)

No 754

David FeBland

Τη μάνα του μέχρι που πέθανε εγώ την έραβα. Ντερέκι. Ομαδάρχισσα στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης. Σκληρή γυναίκα η Γενοβέφα. Καλύμνια. Φασαριόζα και μπεσαλού. Αλλά πλήρωνε προκαταβολικά. Ο Μπάμπης ένα φεγγάρι ήταν ζευγαρωτός με τη Σαλώμη Βοναπάρτη. Τη γουστάριζε. Η Γενοβέφα λέει πως τάχα ξεγελάστηκε το παιδί της. Ήταν σκοτάδι και δε φαινόταν το εξάρτημα. Άνοιξε την πόρτα του καμπινέ η Βέφα και την είδε που κατουρούσε όρθια. Κλείδωσε τον καμπινέ, έσυρε γκαζιέρα και πέρασε λάστιχο στην κλειδαρότρυπα. Άνοιξε τέρμα το υγραέριο η Γενοβέφα. Παλαιά γερμανική μέθοδος. Σπάει το τζάμο του φωταγωγού η Σαλώμη, πηδάει κάτω. Πέντε όροφοι. Δεν έπαθε γρατζουνιά. Η σιλικόνη την έσωσε.

Μιχάλης Γεννάρης: Πρίγκιπες και δολοφόνοι (Ίνδικτος)