Τετάρτη, Φεβρουαρίου 03, 2010

No 668

Χρόνης Μπότσογλου

Οι περισσότερες μελέτες που αφορούσαν σε ηλικιωμένους ομοφυλόφιλους-ες έχουν εστιάσει σε άτομα που με κάποιο τρόπο μετέχουν στις κοινότητες ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων και διαφυλικών, και έτσι δεν είναι αντιπροσωπευτικές του συνόλου των ηλικιωμένων ατόμων που έλκονται ερωτικά από άτομα του ίδιου φύλου. Οι μελέτες αυτές βρήκαν ότι τα άτομα αυτά γερνούν διατηρώντας μια σχετικά καλή σωματική και ψυχική υγεία. Δεν ταιριάζουν στο στερεότυπο της μοναχικής, καταθλιπτικής και απομονωμένης «αδελφής», που περνάει την λανθασμένη αντίληψη ότι η ζωή του ομοφυλόφιλου είναι μόνο για τους νέους.
Ενίοτε υπάρχουν και αντιπροσωπευτικά δείγματα αυτού του πληθυσμού, τα οποία παρέχουν ένα χρήσιμο δημογραφικό πορτρέτο. Μια μελέτη ομοφυλόφιλων ανδρών στην Αυστραλία βρήκε ότι πάνω από το 50% των ομοφυλόφιλων ηλικίας άνω των 50 ζούσαν μόνοι – ποσοστό μεγαλύτερο από το αντίστοιχο για τις μικρότερες ηλικίες. Οι ηλικιωμένοι ομοφυλόφιλοι άνδρες ζούσαν κατά κύριο λόγο σε αγροτικές περιοχές και ήταν λιγότερο πιθανό α ζουν σε περιοχές όπου συγχρωτίζονται ομοφυλόφιλοι, ενώ ήταν περισσότερο πιθανό να έχουν παντρευτεί και να έχουν παιδιά.
Αρκετές μελέτες αναφέρουν πως πολλά από τα άτομα που μετείχαν σε αυτές είχαν αναπτύξει αυξημένη ικανότητα διευθέτησης των κρίσεων. Σε μια παλιότερη αναφορά τους οι Weinberg και Williams (1974) σημείωσαν ότι οι μεγαλύτερης ηλικίας ομοφυλόφιλοι άνδρες που μετείχαν στη μελέτη τους εμφάνιζαν, κατά κάποιο τρόπο, καλύτερη προσαρμογή απ’ ότι οι νεότεροι ομοφυλόφιλοι άνδρες. Έτσι, πρότειναν ότι «οι ομοφυλόφιλοι… αντιμετωπίζουν τις μείζονες κρίσεις σε μικρότερες ηλικίες, π.χ. περνούν την κρίση ταυτότητας στη αρχή της ενήλικης ζωής τους… Μέχρι να φθάσουν στη μέση ηλικία οι ομοφυλόφιλοι έχουν συνηθίσει να βιώνουν τέτοιου είδους εμπειρίες και, έτσι, δεν τις βρίσκουν ενοχλητικές». Η αποκάλυψη του σεξουαλικού προσα- νατολισμού, η αντιμετώπιση των αντιδράσεων της οικογένειας και των φίλων, η αντιμετώπιση του στίγματος του ανύπαντρου ή του διαζευγμένου, το μοίρασμα του σπιτιού ή ενός διαμερίσματος με έναν εραστή του ιδίου φύλου και ο χειρισμός της λεκτικής ή ακόμα και της σωματικής βίας είναι σε θέση να αναπτύξουν τις ικανότητες του ατόμου να αντιπαρέρχεται το κρυμμένο στίγμα και έτσι, αν αποκαλυφθεί η ταυτότητα του σεξουαλικού του προσανατολισμού, το άτομο είναι σε θέση να ελέγχει καταστάσεις.

Billy E. Jones-Marjorie J. Hill: Ζητήματα ψυχικής υγείας σε ομοφυλόφιλους, λεσβίες, αμφιφυλόφιλους και διαφυλικούς (Π.Χ. Πασχαλίδης)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

[...] Οι συγγραφείς του παρόντος τόμου πραγματεύονται πέντε θεματικές ενότητες που αφορούν στις "σεξουαλικές μειονότητες", όρο που χρησιμοποιούν για να προσδιορίσουν την αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά. Η προσέγγιση κάθε ενότητας εντυπωσιάζει για τον πολυδιάστατο και άκρως κατατοπιστικό τρόπο που γίνεται. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται εκτενώς ζητήματα ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης νέων με αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά. Στο δεύτερο κεφάλαιο συζητείται ο σεξουαλικός προσανατολισμός σε σχέση με τη βιολογική γήρανση. Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, το θέμα αυτό αποκτά ενδιαφέρον λόγω της αύξησης του πληθυσμού των ηλικιωμένων. Για την Ελληνική πραγματικότητα κάτι τέτοιο μπορεί να συνιστά νεωτερισμό όχι όμως και για τις ΗΠΑ, όπου εκδόθηκε ο παρών μεταφρασμένος τόμος. [...]

Από τον Πρόλογο της Ελληνικής Έκδοσης