Τετάρτη, Ιουνίου 17, 2009

No 620

Image Hosted by ImageShack.usRoss Watson (Αυστραλία)

ΠΑΤΡΙΚ: Τότε γιατί ήρθες απόψε;
ΕΡΜΗΣ: Για να σε δω… Να βεβαιωθώ πως είσαι καλά…Είμαστε πάντα φίλοι… έτσι δεν είναι;
ΠΑΤΡΙΚ: (Κάνοντας μερικά βήματα μπροστά): Πάντα φίλοι… Εσύ κάποτε έλεγες ότι ζούμε σε ξένη γη… ότι… (Διακόπτει, πολύ συγχυσμένος.)
ΕΡΜΗΣ (Πηγαίνοντας πίσω του): Ότι… τι; Για συνέχισε λοιπόν… Μήπως ότι είχες κάνει σχέδια χωρίς ποτέ να σου περάσει απ’ το μυαλό σου ότι μπορεί και να μην μ’ έβρισκαν σύμφωνο; Ας πούμε ότι εγώ μπορεί και να μην ήθελα δουλειά στα Ηνωμένα Έθνη όπως εσύ… Ούτε και νά ‘παιρνα την αμερικανική υπηκοότητα, για να πηγαίναμε, όταν έπαιρνες την άδεια σου, στο Νιού Χάμσαϊρ, στο κτήμα σου… Α, ναι… κάποτε και στην Ελλάδα… φυσικά μόνι για …διακοπές Και όλα αυτά σα νά ’μαστε μια ζωή εικοσιπέντε χρονώ, όπως τον καιρό του Εμφύλιου που γνωριστήκαμε στην Αθήνα… Εσύ, το τέλειο δείγμα του μονογαμικού αρσενικού, θα δούλευες για πάρτη μας… Κι εγώ… εγώ… Σ’ ένα είδος γάμου τέλος πάντων με κάποιον σαν εσένα… (Παύση) Κάποιον που παίρνει πολύ σοβαρά τα συζυγικά του καθήκοντα κι απαιτεί κι απ’ τη νόμιμη σύζυγο την ίδια σοβαρότητα… Αυτός θα δουλεύει για να ζήσουνε, εκείνη θα ικανοποιεί τις πολύ περιορισμένες ερωτικές επιθυμίες του… Θα επιβλέπει την υπηρέτρια… Θα τον βοηθάει να δέχεται πότε πότε μερικούς συναδέλφους… Ίσως έχεις δίκιο, χρυσέ μου Πάτρικ… Αλλά πώς να σ’ το εξηγήσω… Δεν μ’ ενδιαφέρει πια αυτό το είδος γάμου ανάμεσα σε δυο άντρες, κατάλαβες; Άσε που έχω ξεκόψει προ πολλού κι από τέτοιους, λίγο πολύ κοινωνικά αποδεκτούς δεσμούς…
ΠΑΤΡΙΚ: Κοινωνικά αποδεκτούς δεσμούς; Εμείς, που κάποτε υποτίθεται ότι θα προωθούσαμε το όραμα μιας μελλοντικής άφυλης κοινωνίας; Που δεν ια βασιζόταν στην εξουσία του άντρα… στην εκμετάλλευση του ενός φύλου από το άλλο… Όπου οι άνθρωποι θ’ ανήκαν ταυτοχρόνως σ’ όλα τα φύλα και σ’ όλες τις φυλές, χωρίς νά ‘ναι σχιζοφρενείς αλλ’ απλώς πολυδιάστατοι… Σα να ζούσαν σ’ ένα λωτρεαμονικό σύμπαν… έτσι δεν έλεγες;
ΕΡΜΗΣ: Ναι, αλλά τώρα πια δεν συμμερίζομαι καθόλου αυτό το παράξενο, ουτοπικό όραμα… Φαντάζεσαι νά ‘ρθει μια μέρα που δεν θα υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στα δυο φύλα; Που όλοι οι άντρες θα ‘ναι λίγο γυναίκες κι όλες οι γυναίκες λίγο άντρες; Τι στο καλό, σαλιγκάρια είμαστε1

Τάκης Σπετσιώτης: Το άλλο κρεβάτι (Άγρα)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ

ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

ΕΡΓΟ ΣΕ ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΤΑΧΤΣΗ

Παρουσίαση
Ο ΕΡΜΗΣ, ένας παρενδυματικός συγγραφέας, επισκέπτεται κάποιον ψυχαναλυτή, προκειμένου να τον βοηθήσει να τελειώσει το μυθιστόρημα που γράφει και ταυτόχρονα να του ξεδιαλύνει τα αίτια της μυστήριας έλξης που νιώθει για τη γυναικεία μεταμφίεση, γεφυρώνοντας έτσι το χάσμα ανάμεσα στον συγγραφέα και τον άνθρωπο, που τον έχει οδηγήσει σε επικίνδυνες περιπέτειες με τον εκπορνευόμενο κόσμο της νύχτας.
Καθώς η ταραχώδης ζωή του συγγραφέα ξετυλίγεται, οι αρχικοί ρόλοι ανατρέπονται. Ο ψυχαναλυτής παρασύρεται σ' ένα παιχνίδι ταύτισης, ξαπλώνοντας ο ίδιος στο κρεβάτι του ασθενούς, ενώ ο συγγραφέας λειτουργεί, με τη σειρά του, σαν γιατρός.








Το γένος, το γούστο, η όραση μπερδεύονται σ' ένα δαιμονικό παιχνίδι μεταμορφώσεων, καθώς αποκαλύπτονται οι μηχανισμοί τόσο της ερωτικής όσο και της συγγραφικής ζωής, μέσα σ' ένα παράξενο, φωτεινό σκοτάδι, όπου ο χώρος και ο χρόνος καταργούνται και τα φύλα αναποδογυρίζονται.
Η παρενδυσία, που εντάσσεται, τις περισσότερες φορές, στη μικρή ομάδα της ομοφυλοφιλίας, είναι γνωστότατο και διεγερτικότατο φαινόμενο και στους ετεροφυλόφιλους.

Το άλλο κρεβάτι είναι εμπνευσμένο αρχικά από ομότιτλο ημιτελές κείμενο του Κώστα Ταχτσή, αλλά και από το ευρύτερο έργο και την προσωπικότητά του — ένα ιδιόρρυθμο αμάλγαμα Τέχνης και Ζωής. Δεν αποτελεί τυπική διασκευή ενός και μόνο κειμένου, αλλά καινούργιο έργο από την αρχή, στηριγμένο σε κάποια κείμενα πού χρησιμοποιούνται —ως βάση μόνο—, για λόγους πιστότητας και εγκυρότητας, πάνω στο λόγο του συγγραφέα και τα γεγονότα της πολυτάραχης ζωής του. Μια γραφή θεατρικής αλχημείας, και μια ποιητική βιογραφία λιγάκι σαν εξώγαμο παιδί από την έμμονη σχέση του Σπετσιώτη με τον Ταχτσή ως dramatic persona.

Βιογραφικά στοιχεία
Ο ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ γεννήθηκε στον Πειραιά το 1954. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και εργάστηκε σε κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές, ενώ κατά καιρούς δίδαξε σενάριο και σκηνοθεσία.
Ανάμεσα στις κυριότερες δουλειές του είναι οι ταινίες Στην αναπαυτική μεριά (1981), Μετέωρο και Σκιά (1985, με θέμα τη ζωή του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Α' Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας — από το 2000 κυκλοφορεί και σε DVD από την Water Bearer στις ΗΠΑ), Εις το φως της ημέρας (1986, τηλεταινία ΕΤ1 βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Κ.Π. Καβάφη), Κοράκια ή το παράπονο του νεκροθάφτη (1991, βασισμένη στο διήγημα «Το παράπονο του νεκροθάπτου» του Εμμ. Ροΐδη). Έχει διασκευάσει και σκηνοθετήσει, επί­σης, ύστερα από παραγγελία, για το θέατρο το Ψυχολογία Συριανού συζύγου του Εμμ. Ροΐδη (θέατρο Χυτήριο 1999-2001), το Ο μονόλογος του βασιλιά Λεοπόλδου του Μάρκ Τουέην (Πολιτιστική Ολυμπιάδα 2003), κ.ά.
Με το γράψιμο ασχολείται από τα μαθη­τικά του χρόνια, δημοσιεύοντας κείμενά του σε διάφορα περιοδικά, αλλά βιβλίο του εξέδωσε για πρώτη φορά το 1996, ένα λογοτεχνικό χρονικό για τον Ταχτσή, το Στον Κώστα Ταχτσή αντί στεφάνου (εκδόσεις Οδός Πανός), το οποίο επανεκδόθηκε αναθεωρημένο το 2006 με τίτλο Ταχτσής—Δεν ντρέπομαι από τις εκδόσεις «Πολύχρωμος Πλανήτης». Με τις εκδόσεις «Άγρα» συνεργάζεται από το 1999, έχοντας εκδώσει τα βιβλία Χαίρε Ναπολέων (1999, Δοκίμιο για την τέχνη του Ν. Λαπαθιώτη, 63 πεζά ποιήματά του, εικόνες του Α. Παπαδημητρίου), Δελτίον ταυτότητος — Γενικός αριθμός Θ 307136 (2003, μυθιστόρημα), Τριανδρίες και Σία (2007, Ιστορίες — Κείμενα) και Γραμματικός σ’ ένα παιδί του δρόμου (2009, μυθιστόρημα).


Περιεχόμενα

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Εικόνα Πρώτη
Εικόνα Δεύτερη

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Εικόνα Πρώτη
Εικόνα Δεύτερη

ΣΚΗΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ



agra.gr

UrbanDig Project είπε...

Τάκης Σπετσιώτης - Συγγραφέας, Ποιητής & Σκηνοθέτης
το Σάββατο 28/11/2009 παρουσιάζει στο Ωδείο Αθηνών (ερειπωμένη αίθουσα προβών ορχήστρας):

«Αναζητώντας στοιχειωμένους χώρους του χθες στη σύγχρονη ανύποπτη πόλη(Αλεξάνδρεια - Πειραιάς- Αστεροσκοπείο - Κηφισιά - οδός Δώρου και Σατωβριάνδου γωνιά - Ομόνοια)»

Μια συζήτηση που σχετίζεται με το UrbanDig Project της ομάδας "όχι παίζουμε" στο Ωδείο Αθηνών και ακολουθεί την performance UrbanDig 4: Βιζυηνός (Μοσκώβ-Σελήμ). info: www.ohipezoume.gr Είσοδος Ελεύθερη.69.850.69.300