Bas Meerman (Ολλανδία)ΕΞΑΨΗ
Αγγιχτήκαμε τυχαία
κάτω απ’ το τραπεζάκι του καφενείου,
γόνατο με γόνατο
κι αναριγώ ακόμα από το φίλημα αυτό,
το φευγαλέο, των ρούχων.
Τα χέρια μου δειλά..
Δεν την αγγίζουνε.
Δεν το τολμούν...
Αν και ιδρώνουνε στη σκέψη αυτή,
πορφυρά ροδοπέταλα επιθυμίας
γεμίζοντας τις χούφτες μου.
Αχ! Το άρωμα απ’ το δέρμα της
να τρύπωνε στις παλάμες μου για λίγο.
Για λίγο μόνο...
Όσο η γουλιά του καφέ κάνει να κατρακυλήσει
στον άφωνο από αμηχανία λάρυγγά μου.
Όσο το βιαστικό από ντροπαλότητα βλέμμα μου
τολμά στο λευκό της κόρφο,
στον αχνιστό της μπούστο επάνω,
λίγο να σκαρφαλώσει.
Τα χείλη μου τραγάνισε η έξαψη...
Ανάβω τσιγάρο
για να καλύψω το κόκκινο απ’ το δάγκωμα.
Νοιώθει το ίδιο;
Σταυρούλα Πετρέλλη : Μήδειες και Κλυταιμνήστρες (Πολύχρωμος Πλανήτης)
1 σχόλιο:
Από τα Αιολικά Νέα, Καθημερινή Εφημερίδα Λέσβου:
Πολιτισμού δρώμενα: “Μήδειες και Κλυταιμνήστρες”
“Μήδειες και Κλυταιμνήστρες” είναι ο τίτλος της νέας ποιητικής συλλογής της Σταυρούλας Πετρέλλη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Πολύχρωμος Πλανήτης”. Πρόκειται για μία σειρά ποιημάτων, αλλά και πεζών, που αφορούν γυναίκες στιγματισμένες μέσα στα χρόνια και παρεξηγημένες για τα κίνητρά τους. Τα ονόματά τους δεν κληρονομήθηκαν ποτέ ξανά, στιγματισμένα κι αυτά. “Ήταν γυναίκες δυναμικές, εκρηκτικές, που δεν άντεξαν να τις ταπεινώσουν, να μην τις υπολογίζουν”, διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. “Ανάμεσά τους η Μήδεια, η Κλυταιμνήστρα, οι γυναίκες της Λήμνου, οι 50 κόρες του Δαναού... Έθεσαν τους δικούς τους όρους. Διάλεξαν το τίμημα της δράσης από την αδράνεια, από τον αργό θάνατο των συμβιβασμένων ζωών στις οποίες οι άλλοι τις καταδίκασαν. Η ιστορία γράφτηκε χωρίς εκείνες, εξοστρακίζοντάς τες στις καταραμένες μορφές που στοιχειώνουν το Χρόνο και τις Τέχνες.
Πώς να νιώθανε άραγε; Τι να σκέφτονταν; Ποια θα ήταν η ιστορία αν την ακούγαμε απʼ τα χείλη τους;”.
Μαζί με τις αναφορές και τις αναβιώσεις αυτές η Σταυρούλα Πετρέλλη παραθέτει και ερωτικά ποιήματα με δυνατές ερωτικές εικόνες “χωρίς εκπτώσεις στο συναίσθημα ή στο φύλο”. Παραθέτουμε ένα δείγμα γραφής:
ΟΝΕΙΡΟ
Ένα κορίτσι θρόιζε
απόψε στο όνειρό μου.
Ένα κορίτσι που η αυγή
αγιάζι θα την κάνει.
Ένα κορίτσι έπλεκε και στερέωνε
χάδια στο νυχτικό μου.
Ένα κορίτσι που ξυπνώ
και πλάι μου δε βρίσκω.
Βρίσκω μόνο τα χτένια της
πλεγμένα στα μαλλιά μου
και ένα σωρό φιλήματα
στα πόδια μου
κουβάρι…
Η ποιήτρια γεννήθηκε στη Μυτιλήνη τον Ιούλιο του 1969. Από εφτά ετών όμως ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Στατιστική στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και εργάζεται σε εταιρεία έρευνας αγοράς. Η πρώτη της ποιητική συλλογή είχε τον τίτλο “Άγρια Ηρεμία” και κυκλοφόρησε το 2000 από τις εκδόσεις “Αστάρτη”.
Δημοσίευση σχολίου