Dorallen Davis (ΗΠΑ)
.
.
<Άρης> Κάποιος χτυπάει…Φοβάμαι ότι πρέπει να σε κλείσω…
<Παναγιώτης> ΟΚ. Τα λέμε… Να είσαι καλά.
<Άρης> Κι εσύ. Χαιρετισμούς στον Ανδρέα.
Όρμησε μέσα σαν σίφουνας.
- Πάλι στο δίκτυο είσαι, ρε μαλάκα; Ξέρεις πόση ώρα τηλεφωνώ; Ακόμα δεν ντύθηκες;
- Δεν έχω όρεξη…
- Άσε τις μαλακίες. Περιμένουν τα παιδιά…Έχουμε δώσει ραντεβού σε μισή ώρα…
Όση ώρα ντυνόμουν, άκουγα την κατήχηση, η οποία επαναλαμβανόταν κάθε Παρασκευή και είχε γίνει πια μέρος της τελετουργίας αυτών των εξόδων. Ότι το έχω παρακάνει με το Ίντερνετ, ότι έχω γίνει μισάνθρωπος και αντικοινωνικός, ότι αν δεν επέμενε εκείνος, δεν θα έβγαινα ποτέ από το σπίτι, ότι κατάντησα να θεωρώ φίλους μου άτομα που δεν έχω δει και δεν έχω ακούσει ποτέ, ότι ζω σε έναν εικονικό κόσμο αποξενωμένος από την πραγματικότητα…
Μανώλης Χαρινός :-Κι ο Μότσαρτ; -Πέθανε τα ξημερώματα… (Μοντέρνοι καιροί)
1 σχόλιο:
H περιγραφή του βιβλίου από το eshopkey.net
Ο Μιχάλης, ένας ομοφυλόφιλος νέος που ζει μέσα από το Ίντερνετ και τα απογειωμένα όνειρά του, αποκαλύπτει ότι η μοναξιά δεν αλλάζει χρώμα όταν την γκρεμίζεις με φαντασιώσεις. Η εφήμερη ζεστασιά της σχέσης που αναπτύσσει με τον Νικ περνάει μέσα από καλώδια, πληκτρολόγια και οθόνες και ντύνει με νότες την κενή σιωπή της ζωής του. Κρυμμένοι πίσω από ψεύτικες ταυτότητες, ο Μιχάλης και ο Νικ θα πνίξουν τους φόβους τους στις παγωμένες σελίδες του chat. Και τελικά, το μόνο που θα μείνει ν΄αντηχεί στο σκοτάδι του κυβερνοχώρου θα είναι οι νότες ενός κονσέρτου του Μότσαρτ. Ενός κοντσέρτου που θα τους θυμίζει ότι το όνειρο του έρωτά τους πέθανε τα ξημερώματα.
Δημοσίευση σχολίου